Ο κίνδυνος από τον πυρηνικό σταθμό Τσερνόμπιλ στην Ουκρανία
Γράφει ο Γιάννης Τσογγίδης
Ο ρωσικός στρατός με την εισβολή του στην Ουκρανία ως πρώτη προτεραιότητα είχε να καταλάβει τον πυρηνικό σταθμό του Τσέρνομπιλ και έπιασαν αιχμαλώτους όλο το προσωπικό.
Mάλιστα οι Ουκρανοί κατήγγειλαν ότι οι δυνάμεις κατοχής δεν τηρούν τα αυστηρά μέτρα ασφαλείας που απαιτούνται και ο κίνδυνος ενός ατυχήματος είναι πιθανός. Μία σοβαρή ένδειξη της ανισορροπίας είναι ότι η ραδιενέργεια στην περιοχή αυξήθηκε και μόνο που υπήρξε η κινητικότητα των στρατευμάτων από την σκόνη που σηκώθηκε.
Να θυμίσω ότι στις 26 Απριλίου του 1986 έγινε το γνωστό σε όλους πυρηνικό ατύχημα στον αντιδραστήρα αρ. 4 του Πυρηνικού Σταθμού Παραγωγής Ενέργειας του Τσέρνομπιλ της τότε Σοβιετικής Ένωσης, ο οποίος βρίσκεται σε εδάφη της Ουκρανίας.
Το ατύχημα ήταν της τάξης του μέγιστου προβλεπόμενου ατυχήματος στην Διεθνή Κλίμακα Πυρηνικών Γεγονότων, διατάραξε σοβαρότατα τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που επικρατούσαν στις γύρω περιοχές και είχε σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον και στην υγεία εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων εξαιτίας της επιβάρυνσης του περιβάλλοντος με ραδιενέργεια.
Οι ποσοστιαίες αυξήσεις των καρκίνων ήταν άνω του 15% στους πληθυσμούς που εκτέθηκαν, με χιλιάδες θανάτους από καρκίνο και λευχαιμία να συνδέονται με το ατύχημα.Το άθλιο Σοβιετικό κομμουνιστικό καθεστώς το απέκρυψε επί ημέρες με συνέπεια όλοι να πιαστούν ανέτοιμοι!
Μάλιστα, το ραδιενεργό νέφος κατέβηκε με τους αέρηδες μέχρι τη Βόρεια Ελλάδα περίπου στα όρια της Θεσσαλίας, σταμάτησαν να φυσάνε, έπεσε βροχή και άρα έπεσε ραδιενέργεια στο έδαφος και μετά μετατράπηκαν σε νοτιάδες και το ανέβασαν προς τα επάνω με συνέπεια το νέφος να μας περάσει δύο φορές όλους όσους ζούσαμε στη Βόρεια Ελλάδα.
Τα Τ.Ε.Ι. Σίνδου είχαν κάνει μια μελέτη που απέδειξε μεγάλη επιβάρυνση σε ραδιενέργεια περιοχών-θυλάκων (τα καλλιεργούμενα εδάφη που μας ενδιαφέρουν) της Βόρειας Ελλάδας η οποία για τους γνώστες προφανώς συνεχίζει να υπάρχει (χρόνος ημιζωής ραδιενέργειας). Είχε γίνει μια ομιλία από καθηγητή πυρηνικής των Τ.Ε.Ι. για το θέμα στο Δήμο Κιλκίς το 1997 ή 1998, δε θυμάμαι ακριβώς, αν και θα μπορούσα να το βρω. Τότε που έγινε η ομιλία ήμουν Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου και την παρακολούθησα.
Εξ αφορμής αυτού και με την 15ετή ιδότητα του αιρετού στο δήμο Κιλκίς εδώ και χρόνια επιμένω να προτείνω να μπει από το δήμο Κιλκίς ίσως στη Δ.Ε.Υ.Α. του Κιλκίς ένας μετρητής ραδιενέργειας με alarm, ώστε εγκαίρως να προειδοποιεί σε τέτοιες περιπτώσεις τους πολίτες και τους Φορείς, διότι υπήρχε και το Κοζλοντούϊ στη Βουλγαρία που σήμερα δε γνωρίζω για την τύχη του.
Δυστυχώς οι δήμαρχοι Κιλκίς εδώ και 20 χρόνια έχουν αξιοθρήνητο επίπεδο αντίληψης και ενδιαφέροντος και δε μπόρεσαν και δε μπορούν να δουν σε βάθος ορισμένα γεγονότα που μπορεί να συμβούν και δεν παίρνουν μέτρα πρόνοιας για τους δημότες τους.
Η πρόταση ισχύει και σήμερα περισσότερο παρά ποτέ.
Κανονικά όλοι οι δήμοι στη Βόρεια Ελλάδα θα έπρεπε να έχουν τέτοιο σύστημα. ανίχνευσης της ραδιενέργειας.
