Κλέφτης πνευματικής ιδιοκτησίας, που έχει το θράσος να ζητεί …την ψήφο μας
Ονομαζεται Ιωάννης Μιχαηλίδης.
Έχει ανάμιξη στα αυτοδιοικητικά κοινά, πορευόμενος… στην αφάνεια.
Κάποια στιγμή προκάλεσε να προκαλέσει «θόρυβο», δηλώνοντας ανεξαρτητοποίησή του από τον συνδυασμό της σημερινής δημοτικής αρχής Κιλκίς, στην διοίκηση της δημοτικής ενότητας Κιλκίς.
Η κίνησή του μάλλον δεν είχε ουσιαστικό αντίκρυσμα, αφού δε του εξασφάλισε θέση στο «προσκήνιο».
Και τώρα, εν όψει των τοπικών εκλογών του 2019, φαίνεται ότι είναι αποφασισμένος να μετέρχεται κάθε μέσου, ώστε να κερδίζει έστω και ελάχιστο χρόνο δημοσιότητας, έστων και αρνητικής.
Μόνον που η απροσχημάτιστη και ξετσίπωτη κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας δεν συνιστά ένα τέτοιο μέσο, και ως τέτοιο θα ήταν απαράδεκτο και αξιοκατάκριτο, αλλά ποινικό αδίκημα.
Είτε το αγνοούσε αυτό είτε είναι θιασώτης του «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» (εν προκειμένω σκοπός ίσον η παντί τρόπο πρόκληση «θορύβου» λόγω της διακαούς επιθυμίας συμμετοχής στις βουλευτικές εκλογές, ο συγκεκριμένος «κύριος» δεν δίστασε να προβεί σε ανάρτηση στην δική του ιστοσελίδα άρθρου της ψυχολόγου Έλλληνς Φρεγγίδου, τακτικής συνεργάτιδός μας, που είχε ήδη δημοσιευθεί στο «Μαχητή».
Το ανήρτησε μάλιστα χωρίς να αναφέρει ούτε την «πηγή» ούτε το όνομα της αρθρογράφου.
Και ου μόνον, αλλά και το παρουσίασε ως… «δικό» του!
Και το χειρότερο: Η «απάντησή» του στο σχετικό διάβημα της αρθρογράφου ήταν απλώς να αφαιρέσει κάποιες παραγράφους και να επιφέρει μεταβολές σε όλο το υπόλοιπο κείμενο, ώστε να μπορεί να ισχυρισθεί ότι είναι «δικό» του «διαφορετικό» κείμενο!
Ένας ορισμός του απόθμενου θράσους, της αυθαιρεσίας και της ασυδοσίας, που προκαλεί κάθε όχι απλώς σκεπτόμενο αλλά νομιμόφρονα πολίτη.
Και να φανταστεί κανείς, ότι αυτός ο άνθρωπος θα έλθει με αυτά τα… «εφόδια» να λάβει θέση στον «στίβο» των δημοτικών εκλογών και να ζητήσει την ψήφο μας για… «να σώσει τον τόπο»!
Βεβαίως ούτε η αρθρογράφος, που «έπεσε θύμα» θρασύτατης πνευματικής κλοπής ούτε το δημοσιογραφικό συγκρότημα του «Μαχητή» θα «αφήσουν» αυτό να περάσει στο «ντούκου».
Όμως, κάποια στιγμή οι αρμόδιες αρχές οφείλουν να επέμβουν από μόνες τους και να δώσουν τέλος σ΄αυτό το νοσηρό φαινόμενο.
Ο «βιασμός» της στοιχειώδους δεοντολογίας και των πνευματικών δικαιωμάτων πρέπει, επί τέλους, να αρχίσει να τιμωρείται με εξάντληση κάθε ορίου αυστηρότητας, ώστε σ΄αυτήν την περίπτωση η εφαρμογή του νόμου να έχει και προληπτικό χαρακτήρα, και όχι μόνο κατασταλτικό.
Από την πλευρά του δημοσιογραφικού συγκροτήματος του «Μαχητή» καθίσταται σαφές, ότι τα περιθώρια ανοχής σε τέτοια νοσηρά φαινόμενα δεν είναι απεριόριστα.
Εξ ου και το μήνυμά του προς τους πολίτες του τόπου, με την ιδιότητα των ψηφοφόρων, να «γυρίζουν την πλάτη» ή να «κλείνουν την πόρτα» προς όσους ευαγγελίζονται εξυγίανση της δημόσιας ζωής και της τοπικής κοινωνίας, όταν ζητούν την ψήφο, δρώντας και ενεργώντας και πριν και μετά τις εκλογές προς την εντελώς αντίθετη κατεύθυνση.
