«Αιχμηρό» το μήνυμα του σεβασμιωτάτου κκ Δημητρίου γιά το «Προσφυγικό»
Την άμεση παρέμβαση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα γιά αποσυμφόρηση της μεθορίου από το μέγα πλήθος προσφύγων και μεταναστών ζητεί ο σεβασμιώτατος μητροπολίτης Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως και Πολυκάστρου κκ Δημήτριος.
Στην σχετική «αιχμηρότατη» ανοικτή επιστολή του ο κκ Δημήτριος αναφέρει τα εξής:
«Αγαπητέ κ. Πρωθυπουργέ, Χαίρετε και υγιαίνετε,
Σας χαιρετούμε διαμαρτυρόμενοι από την συνοριακή μας Μητρόπολη με τον αδιαχώρητο προσωρινό “προσφυγοχώρο” της Ειδομένης και τον καταυλισμό-hotspot της Νέας Καβάλας, όπου και η, προ ημερών, διήμερη μέχρι στιγμής διαμαρτυρία αποκλεισμού της εθνικής μας οδού!
Και να μην το διαδηλώσουμε εμείς, ωστόσο, όπως είναι σιωπηλά αναγνωρισμένο εντός και εκτός Ελλάδος από όλους, όπως περίπου το δήλωσαν σε σας και το κοινολόγησαν παντού ο Αντιπεριφερειάρχης Κιλκίς και οι κ.κ. δήμαρχοι Παιονίας και Κιλκίς, στη συνοριακή περιοχή μας υπάρχουν σε αναμονή έκρηξης τεράστιες ανθρωποβόμβες μεγατόννων!
Δεν μπορούν να υπομείνουν την διεθνική και την κρατική ανοργανωτικότητα οι απεγνωσμένοι κάτοικοί μας, ευρισκόμενοι υπό ιδιότυπο διωγμό των αντοχών τους και της ίδιας της ζωής τους!
Δεν γίνεται να παραμείνει άλλο στην Ειδομένη και στην πλησιέστερη συνοριακή γραμμή συνωστισμένος και πολλαπλασιαζόμε-νος όλος ο απελπισμένος προσφυγικός κόσμος! Εξ άλλου και οι καταυλισμοί τους σε Ν. Καβάλα και Χέρσο (hotspots) δεν είναι το “όνειρο” του αρχικού και του συνεχούς προγραμματισμού τους “Στόχος” τους ήταν και παραμένει η Γερμανία. Προσπαθούν να διαφύγουν παντί τρόπω, και οι Σκοπιανοί με βίαιο τρόπο τους επαναπροωθούν στην Ελλάδα μας, τ.ε. στη συνοριακή Ειδομένη!
Όσο ακόμη ήταν ανοιχτά τα σύνορα με την πΓΔΜ χωρίς να σταματά η συνεχής ροή εκατοντάδων και χιλιάδων ανθρώπων προσφύγων ή και μεταναστών (όπως και στο τρίμηνο που έκλεισαν), επί μήνες συνεισφέρουμε συλλογικά σαν συνοριακή εκκλησιαστική κοινωνία από δωρεές του παραμεθορίου πληθυσμού της Μητροπόλεώς μας, μέσω των ενοριών παιδικές τροφές και ενδύματα, γλυκίσματα, τρόφιμα, φάρμακα, παρουσία στοιχειώδους παρηγοριάς ως χρέος προς συνανθρώπους και τρόπο εξημέρωσης της πληγωμένης και ιδεολογικά αγριωμένης διάθεσής τους. Η αποδοχή των δράσεών μας επί μακρόν υπήρξε ενθουσιώδης, και αυτό είναι αποτυπωμένο σε video για κάθε ενδεχόμενο αμφισβήτησης.
Αποβλέπαμε παράλληλα σε πολλούς στόχους:
― Στην αφειδώλευτη και ανιδιοτελή αγαπητική αντιμετώπιση των πασχόντων αναιτίως αδελφών μας κατά της προσφυγικής εκκρεμούς αθλιότητας, σύμφωνα με την Κυριακή επιταγή•
― Στην δι᾽ αυτού του τρόπου στοιχειώδη διασφάλιση των ενοριτών μας διαβιούντων στην παραμεθόριο περιοχή που κινδυνεύουν ανά πάσαν στιγμή από ενδεχόμενη όξυνση του προσφυγικού δράματος στην Ειδομένη (διακινδυνεύεται η επιβίωση των ακριτών από κάθε άποψη)•
― Το λιγότερο στην διεθνή προβολή της αυθόρμητης ελληνικής λεβεντιάς και του μόνου απεριόριστου ανθρωπισμού, στο όνομα του Χριστού, με αυθόρμητη ειλικρινή θέαση κάθε ανθρώπου ως εικόνας Του (αυτό ομολόγησε ρητά σε επίσκεψη αυτοψίας του προβλήματος και ο λουθηρανός πάστορας Όλαφ Φίσκε Τβέιτ, γενικός γραμματέας του παγκοσμίου συμβουλίου εκκλησιών μετά της συνοδείας του προς τον εκ των αντιπροέδρων του Π.Σ.Ε. σεβασμιώτατο μητροπολίτη Σασίμων κ. Γεννάδιο του Οικουμενικού Πατριαρχείου).
«Δεν γίνεται να συνεχισθεί»
Σήμερα, αυτό δεν γίνεται πλέον να συνεχιστεί. Τουλάχιστον σε καθημερινούς ρυθμούς.
Κάθε ανθρωπιστική μας προσέγγιση (ανθρωπινής, προσωρινής, καθημερινότητας) από πλευράς Εκκλησίας στους πρόσφυγες έχει φθάσει σε οριακό σημείο και συναντά πλέον πολλαπλές αντιρρήσεις:
― Λόγων είτε μισόλογων σε επίπεδο δικών μας, που μεταθέτουν την αίσθηση της αγανάκτησης για την κρατική αδυναμία της προσφυγικής διαχείρισης ακόμη και σε εμάς (!), ως δήθεν τροφοδότες της παράτασης παραμονής των προσφύγων με την παροχή βοηθείας (!)• όπερ σημαίνει σαφέστατη προσδοκία του συνοριακού μας πληθυσμού για μετακίνηση του πολυανθρώπινου προσφυγικού όγκου αλλού, για να ανασάνουν επιτέλους τα συνοριακά μας χωριά από το πολυειδές και ασήκωτο αναγκαστικό βάρος του προσφυγισμού•
― Αντιρρητικών μεμψιμοιριών, σε επίπεδο δικών μας τοπικών υπηρεσιών, ακόμα και στο εδώ hotspot εντός των ορίων της Μητρόπολής μας (με περίπου ανάλογα συναισθήματα)•
― Απόρριψης κατενώπιον στα φανερά και διαρπαγής εκ των όπισθεν στα ημι-κρυφά από τους ίδιους τους πρόσφυγες (!). Επί πλέον, είναι συνηθέστατα και τα φαινόμενα της μεταπώλησης των ειδών ανθρωπιστικής βοήθειας από πρόσφυγες σε πρόσφυγες. Εύλογα όλα αυτά, αλλά πάντως ρεαλιστικώς αποτρεπτικά για κάθε μελλοντική γενναιοδωρία ανθρωπιάς, από μέρους μας.
― Υποδαυλισμού των ερχομένων εξ Ευρώπης και αλλαχόθεν ιμάμηδων που τους παρωθούν να μην δέχονται ανθρωπιστική βοήθεια από τους Χριστιανούς ως… μολυσμένους, παρ’ ότι μερικοί θαρραλέοι αντιλέγουν περί της παντοειδούς ανθρωπιστικής αδιαφορίας εκείνων.
― Ακόμη και χριστιανοί διαφόρων δογμάτων που παρακληθήκαμε να τους φιλοξενήσουμε και να τους ασφαλίσουμε έναντι των Μουσουλμάνων, σε ενοριακούς χώρους, ζούν με την αίσθηση της οργάνωσης της προσφυγικής τους μετανάστευσης προς τη Γερμανία από μέρους μας! Κι αυτό βεβαίως είναι μια πρόκληση στην υπομονετική μας αντοχή μέχρι σήμερα. Καθώς κάθε τέτοιο ενδεχόμενο αφορά τη γενικότερη πολιτική της χώρας μας, σε συνεργασία με τις αντίστοιχες χώρες, όπως προβλέπει το Ευρωπαικό δίκαιο σχετικά.
«Το απαιτεί η επαυξημένη ιστορική ευθύνη σας»
Όλα αυτά συνιστούν βαρύτατο και ασήκωτο για μας πρόβλημα.
Πρέπει να δοθεί λύση, και παρακαλούμε για άμεση δική σας παρέμβαση.
Διότι, πρόσφατα, διά στόματος του αρμόδιου υπουργού μεταναστευτικής πολιτικής, λέχθηκε ο,τι λέχθηκε και στην προηγηθείσα διεθνή σύσκεψη για το μεταναστευτικό: εκεί δημογραφική… ανανέωση της Ευρώπης και εδώ δημογραφική… ανανέωση της Ελλάδας διά των προσφύγων αυτών! Τουτέστιν εξοβελίζεται επίσημα “το όμαιμον, το ομόγλωσσον, το ομόπιστον” ως στοιχειώδης κανόνας εθνικής γονιδίωσης και διαχρονικής επιβίωσης!
Πάντως, η συνοριακή μας γραμμή προσδοκεί να «ανασάνει».
Και το απαιτούν ο ακριτικός λαός που επαγρυπνεί και φυλάσσει νεώτερες Θερμοπύλες, τα ιδανικά του Γένους μας και η επαυξημένη, λόγω των περιστάσεων, ιστορική ευθύνη σας που θα καθορίσει το μέλλον των επερχόμενων γενεών της Πατρίδος μας».
