Επιμύθιο για την απώλεια της Ελένης Παυλίδου
Στις 16 του Σεπτέμβρη έφυγε από αυτό το μάταιο κόσμο η σύντροφός μου, η Ελένη η Παυλίδου, ένα ταξίδι χωρίς γυρισμό ύστερα από δεκαετή άνιση μάχη με τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε.
Ήταν ένας σπουδαίος και ιδιαίτερος άνθρωπος με συναισθήματα καλοσύνης, δοτικότητας και συμπόνοιας για το συνάνθρωπο.
Σαν φοιτήτρια και φοιτήτρια ήταν αριστούχος στο λειτούργημα που ασκούσε, ήταν παράδειγμα ήθους και εργατικότητας, της ανατέθηκε η διεύθυνση των παιδικών σταθμών που δήμου Παιονίας, πάντα όμως ήταν ταπεινή, οι λέξεις έπαρση και αλαζονεία καμμιά αλήθεια δεν σήμαιναν στο χαρακτήρα της.
Αγαπημένη που, έφυγες νωρίς, όμως η καλοσύνη, ο χαρακτήρας σου, η πλημμυρίδα συναισθημάτων που είχες πάντα θα μας συντροφεύουν και θα τις ασπάζομαι με ευλάβεια στη μνήμη σου.
Εγώ ο σύντροφος και όσοι σε ζήσανε από κοντά δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ γιατί πεθαίνουν μόνο όσοι ξεχνιούνται.
Ο σύντροφος σου Βασίλης Τσολακίδης
