Στην επαγγελματική εξυπηρέτηση δεν υπάρχουν «αφέντες» και «δούλοι»
Πόσες φορές έχετε συναντήσει ανθρώπους με υφάκι; Από τον προϊστάμενο ή υπάλληλο σε μία δημόσια υπηρεσία μέχρι τον πορτιέρη ενός μπουζουκομάγαζου; Θυμάστε πώς σας αντιμετώπισαν, για να σας εξυπηρετήσουν; Πώς αντιμετωπίσατε μια τέτοια κατάσταση; Πώς τα βγάλατε πέρα μαζί τους; Δυσκολεύεστε και εσείς με αυτούς τους ανθρώπους ή μόνον εγώ έχω θέμα;
Ομολογώ, ότι έχω ένα πρόβλημα με τους ανθρώπους αυτούς. Ίσως ένα έντονο πρόβλημα, που μερικές φορές μπορεί να είναι και αδικαιολόγητο. Δυσκολεύομαι, όμως, πολύ όταν συναντώ ανθρώπους που αντιμετωπίζουν τους συνανθρώπους τους με ύφος. Το ύφος του «Ξέρεις ποιός είμαι εγώ;» ή του «Εγώ κάνω κουμάντο εδώ» ή ακόμα του «Χάρη σου κάνω τώρα».
Συνήθως τους ανθρώπους αυτούς τους συναντάμε σε θέσεις, που πρέπει να σε εξυπηρετήσουν. Τώρα για ποιόν λόγο αυτοί πιστεύουν, ότι είναι πιό σημαντικοί από εσένα και χάρη σε κάνουν που σου μιλάνε δεν ξέρω. Και μάλλον ούτε εκείνοι ξέρουν. Διότι, πέρα από τον κομπλεξισμό δεν μπορώ να βρω κάτι άλλο. Φίλε μου έρχομαι στην δουλειά σου ευγενικός, προσπαθώντας να μην μπω στο τρυπάκι της παράνοιας που επικρατεί στον κόσμο μας, και σου ζητώ να με εξυπηρετήσεις, διότι εκεί εσύ εργάζεσαι, αυτό πρέπει να κάνεις εκεί, όπως το ίδιο κάνω και εγώ στην δική μου δουλειά! Δεν είσαι δούλος μου και δεν θα σε αντιμετωπίσω ως τέτοιο αλλά και εσύ δεν μου κάνεις χάρη αλλά δουλειά. Μη με αντιμετωπίζεις, λοιπόν, σαν κατώτερο σου γιατί είμαι συνάνθρωπος σου που έρχεται για να εξυπηρετηθεί.
Πόσω μάλλον όταν η δουλειά σου είναι να βάζεις κόσμο σε ένα μαγαζί χωρίς μαθηματικές πράξεις, χωρίς έντονη χειρονακτική δραστηριότητα. Καλό θα ήταν λοιπόν να το κάνεις με ευγένεια. Μπορεί να μην με έχεις ανάγκη, διότι το μαγαζί σου γεμίζει και χωρίς εμένα αλλά αν αυτό είναι το θέμα σου τότε δεν έχεις μαγαζί αλλά λέσχη. Ενημέρωσε μας να γραφτούμε μέλη!
Αλλά και στις δημόσιες υπηρεσίες. Είστε εκεί για να εξυπηρετείτε τον Έλληνα φορολογούμενο πολίτη, και όχι να κάνετε αγγαρεία. Και τώρα, θα με πείτε, και εμείς σαν θερμόαιμοι Ελληναράδες ερχόμαστε εκεί και κάνουμε χαμό, για να γίνει η δουλειά μας, πόση υπομονή να έχετε; Με το δίκιο σας. Στο χέρι σας είναι όμως να βάλετε μια τάξη, για να μη βασανίζεστε ούτε εσείς ούτε εμείς.
Και επειδή δεν διαφέρουμε σαν οντότητες αλλά και να πιστεύεις, ότι διαφέρουμε δεν δικαιολογείται κανείς να έχει υφάκι, και καλό είναι να αντιμετωπίζουμε τα πάντα με λίγο περισσότερο καλοσύνη και ταπεινότητα. Διότι, μην ξεχνάτε, ότι η ζωή έχει τη τάση να επιστρέφει συμπεριφορές και το κάρμα δεν ξεχνά!
