Εκδηλώσεις στο Ίσωμα για την 110η επέτειο του Μακεδονικού Αγώνα

Εκδηλώσεις στο πλαίσιο της ημέρας μνήμης του Μακεδονικού Αγώνα, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 110 ετών από την έναρξή του, διοργανώνει ο πολιτιστικός συλλογος Ισώματος «Καπετάν Ράμναλης», τιμώντας συγχρόνως την μνήμη του θρυλικού συντοπίτη Μακεδονομάχου καπετάν-Γιάννη Ράμναλη, του οποίου φέρει το όνομα.
Οι εκδηλώσιες θα πραγματοποιηθούν την προσεχή Κυριακή 19.10.14, σύμφωνα με το ακόλουθο πρόγραμμα:
-07.00: Ορθρος και πανηγυρική θεία λειτουργία στον ιερό ναό Αγίων Αθανασίου και Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου.
-11.00: Τελετή στον χώρο προ της προτομής του καπετάν-Ράμναλη, στην πλατεία του χωριού, με επιμνημόσυνη δέηση, κατάθεση στεφάνου, εκφώνηση επίκαιρης ομιλίας από τον βουλευτή Κιλκίς Γεώργιο Γεωργαντά, τήρηση σιγής ενός λεπτού και απόδοση του εθνικού ύμνου.
Αμέσως μετά συγκρότημα του πολιτιστικού συλλόγου Γουμένισσας «Οι Παίονες» θα παρουσιάσει μακεδονίτικους χορούς.

Ο ήρωας του Μακεδονικού Αγώνα καπετάν-Ράμναλης
Ο καπετάν-Ράμναλης, το πραγματικό ονοματεπώνυμο του οποίου είναι Ιωάννης Βίλλιογλου γεννήθηκε το 1885 στο Ισωμα, που τότε ονομαζόταν Ράμνα.
Πατέρας του ήταν ο Δημήτριος Βίλλιογλου και μητέρα του η Δόμνα (Δομνίτσα). Σε ηλικία 17 ετών οι γονείς του και ένας θείος του δολοφονήθηκαν από Βούλγαρους κομιτατζήδες.
Το Φθινόπωρο του 1904 ο Ράμναλης βρισκόταν στα Σέρρας. Εκεί είχε προκληθεί μεγάλη αναστάτωση στην ελληνική κοινότητα της πόλης, καθώς ένας έμπορος είχε νοικιάσει τμήμα του σπιτιού του στο βουλγαρικό κομιτάτο για να χρησιμοποιηθεί ως σχολείο. Ως απάντηση, ο νεαρός τότε, Ράμναλης μαχαίρωσε θανάσιμα τον έμπορο και κατέφυγε στην Θεσσαλονίκη. Εκεί, βρήκε άσυλο στο ελληνικό προξενείο, ζητώντας να ενταχθεί σε κάποιο ένοπλο σώμα. Αρχικώς, τοποθετήθηκε την Άνοιξη του 1905 ως οπλίτης στο σώμα του Ιωάννη Σακελλαρόπουλου (Ζήρια) που δρούσε στην Καλίνδρια Κιλκίς και είχε ως κρησφύγετο και ορμητήριο τα εδάφη του ντόπιου γαιοκτήμονα Χαρίση. Λίγο καιρό αργότερα, το σώμα αυτό έγινε αντιληπτό από τις οθωμανικές αρχές και μετά από συμπλοκή διαλύθηκε με την πλειοψηφία των ανταρτών να σκοτώνονται ή να αιχμαλωτίζονται. Ελάχιστοι διέφυγαν τη σύλληψη, μεταξύ των οποίων και ο Γιάννης Ράμναλης που μεταμφιεσμένος σε χωρικό επέστρεψε στην Θεσσαλονίκη.
Το ίδιο έτος, με εντολή του κέντρου Θεσσαλονίκης, συγκρότησε ολιγομελές ένοπλο σώμα που έδρασε στις περιοχές Λαγκαδά, Βερτίσκου και Λαχανά. Ο Ράμναλης και οι άνδρες του, με την κάλυψη της αγροτικής ιδιότητας, πραγματοποιούσαν συχνά νυχτερινές επιδρομές κατά βουλγαρικών στόχων. Με την τακτική αυτή, κατάφεραν να εξοντώσουν αρκετούς ενόπλους καθώς και επιφανείς άοπλους υποστηρικτές του βουλγαρικού κομιτάτου. Παράλληλα, το 1907 προσέβαλλαν επιτυχώς την Ζάροβα, που ήταν σημαντικό κέντρο των Βούλγαρων ενόπλων της περιοχής ενώ τον Αύγουστο του 1908, ο Ράμναλης απέφυγε δολοφονική απόπειρα εναντίον του στην ίδια τοποθεσία[8]. Συν τοις άλλοις, η δράση του Ράμναλη προκάλεσε και την φυγή του Τούρκου λήσταρχου Χαλίλ Τσαούς από την περιοχή.
Το 1908 με την επανάσταση των Νεότουρκων και την χορήγηση γενικής αμνηστίας, ο Γιάννης Ράμναλης παρέδωσε τα όπλα, αλλά μετά από μικρό διάστημα, όταν οι Νεότουρκοι ξεκίνησαν διωγμούς κατά των Ελλήνων, φυγαδεύτηκε στην Αθήνα. Εκεί, τελείωσε το σχολαρχείο και προσπάθησε να εγγραφεί στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Το 1912 διέκοψε τις σπουδές του, επέστρεψε στη Μακεδονία και ανασυγκρότησε το σώμα του λαμβάνοντας μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους πολεμώντας κατά των οθωμανικών και βουλγαρικών στρατευμάτων.
Μετά την απελευθέρωση της Μακεδονίας, το ελληνικό κράτος παραχώρησε στον Ιωάννη Ράμναλη, αγροτική έκταση στα Λαγκαδίκια Θεσσαλονίκης, όπου και εγκαταστάθηκε. Έκανε οικογένεια και απέκτησε ένα γιο, το Δημήτριο και μια κόρη, την Δόμνα. Απέκτησε μεγάλη περιουσία από την εκμετάλλευση των γαιών με αποτέλεσμα να γίνει στόχος ληστών. Την 5η Δεκεμβρίου 1923, δέχτηκε επίθεση από συμμορία ληστών του Τζατζά ή του Σαλικουρτζή και κατά την διάρκεια της συμπλοκής τραυματίστηκε θανάσιμα.
Στη γενέτειρά του, στο Ίσωμα, ανεγέρθηκε προτομή του από τον πολιτιστικό σύλλογο Ισώματος.