Απολυμένη της πρώην ΕΑΣ καταγγέλουν τον προέδρο Χ.Παυλίδη

Με ηφαίστειο υπό ενεργοποίησιν μπορεί να παρομοιασθεί η κατάσταση στον αγροτικό συνεταιρισμό Κιλκίς μετά τις πρόσφατες απολύσεις υπαλλήλων, γιά τις οποίες ο πρόεδρος Χαράλαμπος Παυλίδης δέχεται καταιγισμό καταγγελιών από τους απολυθέντες.
Όπως δήλωσε αντιπροσωπεία των τελευταίων, τον τελευταίο καιρό απολύθηκαν συνολικώς δεκατέσσερις εργαζόμενοι, με αφορμή, όπως τόνισαν, το γεγονός ότι αρνήθηκαν να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις με μισθό 586 ευρώ μηνιαίως, όταν ο πρόεδρος τους έθεσε το εκβιαστικό δίλημμα «υπογραφή ή απόλυση».
Σύμφωνα με τα καταγγελλόμενα, το τμήμα κοινωνικής επιθεώρησης εργασίας Κιλκίς έκρινε ως άκυρες τις εν λόγω απολύσεις, ως αντιβαίνουσες στην κείμενη νομοθεσία.
Το αξιοπερίεργο στην υπόθεση είναι, ότι, μεταξύ άλλων, απολύθηκαν έξι στελέχη με εργασιακή παρουσία άνω των είκοσι χρόνων στον χώρο, ενώ δύο από αυτά απείχαν μόνον δύο χρόνια από την συνταξιοδότηση!
Επί πλέον, το προεδρείο του ΑΣ Κιλκίς προέβη στην απόλυση τριών συνδικαλιστικών στελεχών κατά κατάφωρη παράβαση του σχετικού νόμου.
Εκείνο, ωστόσο, που προκάλεσε την «έκρηξη» των απολυθέντων, είναι το γεγονός της πρόσληψης ως αντικαταστατών τους ανθρώπων χωρίς τα δικά τους ουσιαστικά και τυπικά προσόντα, με μόνο «προσόν» …τον κοινό τόπο καταγωγής με τον πρόεδρο, ενώ κάνουν λόγο ακόμη και γιά συγγενικά πρόσωπα «ημετέρων»!
Ακόμη, στο προεδρείο του ΑΣ Κιλκίς καταλογίζεται αδιαφάνεια σε όλες τις οικονομικές συναλλαγές του συνεταιρισμού, με ιδιαίτερη μνεία στα έσοδα από ενοίκια εγκαταστάσεων, που ενοικιάσθηκαν σε ιδιώτες ή ιδιωτικούς φορείς, όπως επίσης και το γεγονός ότι επί της θητείας του έκλεισαν όλες οι προσοδοφόρες επιχειρήσεις της πρώην ΕΑΣ και νυν ΑΣ Κιλκίς, όπως οι υπεραγορές, η αλευθεροβιομηχανία, η επιχείρηση γεωργικών φαρμάκων κα.
Οι καταγγέλλοντες απολυθέντες υπογράμμισαν την αποφασιστικότητά τους να δώσουν την «μάχη της δικαίωσης» με όλα τα νόμιμα μέσα.
Αν μη τι άλλο, τα καταγγελλόμενα καθιστούν τουλάχιστον λυπηρή την εικόνα, που παρουσιάζει ο πρόεδρος του ΑΣ Κιλκίς, λειτουργώντας με τον αυταρχισμό και την αλαζονεία εκείνων, οι οποίοι θεωρούν τον οποιοδήποτε χώρο ως …ιδιοκτησία τους!
Πολύ δε περισσότερο από την στιγμή που λειτουργεί έτσι σε μία περίοδο δεινής οικονομικής κρίσης, κατά την οποία θα έπρεπε να προσέχει την κάθε κίνηση και πρωτοβουλία, επιδιώκοντας να εξομαλύνει την κατάσταση στον συνεταιρισμό, και όχι να προσθέτει συνεχώς νέα προβλήματα σ’ αυτόν.
Διότι, η κατ’ αυτόν τον τρόπο διαχείριση της κατάστασης όχι μόνο δεν οδηγεί πουθενά, επιτείνοντας τα αδιέξοδα, αλλά και υπονομεύει την κοινωνική γαλήνη.
Και αυτό είναι …το τελευταίο που θα έλειπε από τούτο τον τόπο και τον λαό του στην παρούσα δυσμενέστατη συγκυρία.