Δύο μέτρα, δύο σταθμά

Μερικοί θεωρούν «άξιον και δίκαιον», να έχουν μόνιμη θέση στο απυρόβλητο αιρετοί αξιωματούχοι (δήμαρχοι, αντιδήμαρχοι, εντεταλμένοι αντιδήμαρχοι, δημοτικοί σύμβουλοι) αλλά και διορισμένα στελέχη (διευθυντές, υποδιευθυντές, προϊστάμενοι, διοικητικοί υπάλληλοι) της τοπικής αυτοδιοίκησης, στις περιπτώσεις που εργολάβος προσφεύγει σε ένδικα μέσα, όταν θεωρεί αυτήν ασυνεπή στις υποχρεώσεις της έναντι αυτού, σε σχέση με κάποια εργολαβία του γιά δημοτικό έργο.

Να έχουν, δηλαδή, το δικαίωμα οι προαναφερθέντες, να …μην τους υποβάλλονται μηνύσεις από εργολάβους, και συγχρόνως οι ίδιοι να …κάνουν αβίωτο τον βίο εργολάβων, ακόμη και με «άκομψες» παρεμβάσεις στο έργο τους, χωρίς να είναι αρμόδιοι (πχ ο εντεταλμένος αντιδήμαρχος Δοϊράνης Κώστας Παπακώστας, με τις αυθαίρετες παρεμβάσεις του σε εργολαβία πρασίνου, χωρίς να είναι αρμόδιος γιά το πράσινο), όταν μάλιστα οι πρόεδροι τον τοπικών κοινοτήτων υπογράφουν της συμβάσεις γιά καλή εκτέλεση των έργων.

Φαίνεται, ότι γι’ αυτούς τους «μερικούς» είναι αδύνατον να βρουν ή έστω, να «φτιάξουν» κάποιο πρόσχημα, ώστε τουλάχιστον να μην …«βγάζουν μάτια» τα «δύο μέτρα και τα δύο σταθμά», με τα οποία προσεγγίζουν τα πράγματα.

(Και, δυστυχώς, αυτοί οι «μερικοί» βρίσκουν πρόθυμους υποστηρικτές αυτής της στρεβλής αντίληψης στον χώρο των τοπικών μέσων ενημέρωσης).