«Δωρεάν διαδίκτυο γιά όλους»

Όταν πρωτοάκουσα αυτό το σύνθημα, να ακούγεται ως εξαγγελία μιας πολιτικής ανάπτυξης και εκσυγχρονισμού τοπικών και ευρύτερων περιοχών (μιλώ ειλικρινά και κρίνοντας πολιτικά ως πολιτική οντότητα) ομολογώ ότι ανησύχησα για το μέλλον της χώρας μου.

Για να είμαι πιό σαφής, ανησύχησα για το πώς άρχισαν να σημασιοδοτούνται λέξεις, όπως ανάπτυξη, πρόοδος πρόσβαση στα σύγχρονα τεχνολογικά δεδομένα.

Γράφοντας το άρθρο αυτό χαμογελώ ταυτόχρονα, γιατί ουσιαστικά οι λέξεις αυτές από την πολλή χρήση και τον υπερβάλλοντα ζήλο για την λεγόμενη προσαρμογή στις σύγχρονες τεχνολογικές προκλήσεις κατάντησαν πολυκαιρισμένα σχήματα, λέξεις κενές και εντυπωσιακές που κάθε άλλο παρά βούληση πολιτική, ευθύτητα στην πολιτική σκέψη και ίχνη πνευματικής διορατικότητας σαν τέτοια που ταιριάζει στους διαχειριστές της σύγχρονης μορφής δημοκρατίας δείχνουν.

Να μιλήσω, λοιπόν, και εγώ για ανάπτυξη! Κατά την ταπεινή μου άποψη πυλώνες μιας υγιούς κοινωνίας θεωρώ πως είναι η υγεία, η παιδεία και η ασφάλιση. Με αυτή την έννοια, όταν έχεις επενδύσει στη μόρφωση των παιδιών με εκσυγχρονισμένα βιβλία, με νέες παιδαγωγικές προσεγγίσεις , με συνδυασμό νέων τεχνολογιών και εκπαίδευσης, ε τότε περιμένει κανείς ότι οι πολιτικές επιλογές είναι στην κατεύθυνση της προσαρμογής σε έναν κόσμο απαιτητικό, εξελίξιμο, σύγχρονο, αναπτυγμένο.

Κατά δεύτερον, για να έρθω στην υγεία θα χαιρόμουν πάρα πολύ να πληροφορηθώ ότι τα νοσοκομεία επαρχιακών και μη πόλεων είναι εξοπλισμένα με τα τελειότερα τεχνολογικά μέσα για τη διασφάλιση της υγείας των πολιτών, ώστε να δικαιώνεται και η θετική επίδραση της επιστημονικής γνώσης σε συνδυασμό με την τεχνολογική εξέλιξη ότι αυξήθηκε σήμερα ο μέσος όρος ζωής.

Τώρα για την ασφάλιση και τα εργασιακά δικαιώματα, το μόνο που μπορώ να διαπιστώσω είναι, ότι έχουν υποστεί μια ανελέητη υποβάθμιση, που παραπέμπουν ίσως- ίσως σε κάποιες άλλες εποχές όπου ο όρος Δημοκρατία δεν ήταν τόσο διευρυμένος, δεν ήταν τόσο απαιτητικός, δεν ήταν τόσο σύμφυτος με τις σύγχρονες υπερμεγέθεις προόδους της επιστήμης και της τεχνολογίας. Μετά από όλα αυτά τι; Να μιλήσω για ήρωες; Να μιλήσω για ήρωες; Τον στίχο τον αντλώ από ένα αγαπημένο ποίημα του Γ.ΣΕΦΕΡΗ.

Και μια αίσθηση προσωπική, που μου δημιουργήθηκε ακούγοντας μια πολιτική ομιλία, ήταν ότι χρησιμοποιήθηκε πάλι για μια ακόμα φορά η λέξη ανάπτυξη. Σκέφτηκα, λοιπόν, και αυτό σας το εμπιστεύομαι, ότι ο λόγος ήταν μάλλον παλιός.
Στην αρχή είπα ότι θα ήταν του 2011, μετά άλλαξα γνώμη και σκέφτηκα μήπως ήταν προ της κρίσεως του 2009. Τέλος πάντων, έκανα διάφορες υποθέσεις για το πότε γράφτηκε ο λόγος και τελικά κατέληξα σε μια τραγική διαπίστωση πως μια λέξη με τέτοια δυναμική μέσα της, με τέτοια νεανική δροσιά, με τέτοια διάθεση για το αύριο, το νέο, το καινούργιο καταντά παλαιωμένο σχήμα, κλισέ και γίνεται ξύλινη, ψυχρή και αντιμετωπίζεται λανθασμένα.

Σε αυτήν την αντιμετώπιση, που κάθε άλλο πολιτική προοπτική δείχνει απαντά ο τίτλος του άρθρου: Δωρεάν διαδίκτυο για όλους. Χωρίς βέβαια να θεωρηθεί ότι δεν είμαι υπέρμαχος μιας κοινωνίας που όλοι θα έχουν πρόσβαση στη γνώση και στην τεχνολογία αλλά με όρους όπως προσπάθησα να οριοθετήσω με το παρόν άρθρο που δεν σας κρύβω, ότι το έγραψα με μια έντονη επικριτική διάθεση για το πώς πρέπει να ανδρωθεί η σύγχρονη πολιτική σκέψη με όρους παιδευτικούς και πνευματικούς τέτοιους που απαιτεί η ανάπτυξη εν τέλει.