Αυτό που χρειάζεται τώρα τούτος ο τόπος μετά τις εκλογές
Σφύριξε… τέλος η εκλογική αναμέτρηση και μαζί με αυτήν ο “πυρετός” της συλλογής ψήφων. Αφού, λοιπόν, γέμισε η πόλη με αφίσες, κάρτες υποψηφίων, φυλλάδια με βιογραφικά σημειώματα (αλήθεια, για δήμαρχοι κατέβαιναν μερικοί υποψήφιοι ή για δημοτικοί σύμβουλοι;), επανήλθαμε στους ρυθμούς της θερινής ραστώνης. Στους τοίχους, στις κολώνες της ΔΕΗ, στα ανοίκιαστα μαγαζιά της πόλης, αφίσες που μιλούν για την πρόοδο του τόπου μας, και τις οποίες κανείς δεν εδέησε να περιμαζέψει μετά την ολοκλήρωση της εκλογικής διαδικασίας.
Τα έργα της ανάπλασης του Κήπου προχωρούν με ρυθμό χελώνας, με τα μαγαζιά της γύρω περιοχής να κλείνουν το ένα μετά το άλλο και τους Κιλκισιώτες να κοιτούν το έργο με επιφύλαξη και να αναρωτιούνται την χρηστικότητά του. Τα πάρκα της πόλης μας ερημώνουν, η περιβόητη πλατεία δημαρχείου, ένα από τα κεντρικότερα σημεία της πόλης μας, αξιοποιείται, εδώ και χρόνια, ως χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων, και όταν κάνεις φίλος μας από άλλο τόπο μάς επισκέπτεται, σκύβουμε το κεφάλι για την κατάντια μας.
Δεν θέλω να ντρέπομαι για την πόλη μου. Θέλω να νιώσω υπερήφανη που με γέννησε και με ανάθρεψε. Και νιώθω υπερήφανη, για την ιστορία της, για τον πολιτισμό της, για τις προσωπικότητές της, για την αγροτιά, για τους λαμπρούς επιστήμονες, αλλά στενοχωριέμαι που κάποιοι πολιτικοί μας δεν τα ανέδειξαν όλα αυτά, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Προσδοκώ έναν δήμο που όλοι οι πολίτες θα έχουν το δικαίωμα και τη δυνατότητα να εκφραστούν, να προτείνουν και να προσφέρουν στην πόλη τους. Μια ομάδα διαλόγου νέων ανθρώπων, ο καθένας στην ειδικότητά του, που να μπορούν να διατυπώσουν την γνώμη τους για ζητήματα όπως οι υδατικοί πόροι, τα μεταλλεία, η διαχείριση απορριμμάτων, η αισθητική αρχιτεκτονική του Κιλκίς, η κοινωνική πολιτική, η αξιοποίηση αρχαιολογικών χώρων και τόσα άλλα. Κανείς δεν μπορεί να τα γνωρίζει όλα και να εκφέρει άποψη για όλα. Ο καθένας στον τομέα του, σε αυτό που έχει σπουδάσει, σε εκείνο πάνω στο οποίο έχει εργαστεί, σε αυτό που έχει τις δεξιότητες και τις ικανότητες να δημιουργήσει.
Το καινούργιο και το καινοτόμο προκαλεί, συχνά, το φόβο για το τί μπορεί να φέρει η αλλαγή αλλά και η σύγκρουση με κάθε είδους συμφέροντα. Τώρα πια περιμένω να δω αν θα γίνουν πράξη όλα όσα πρέσβευαν εκείνοι που κατέκλυζαν με άρθρα τους τον τοπικό Τύπο λίγο πριν από τις εκλογές και που τώρα πια είναι εκλεγμένοι δημοτικοί και περιφερειακοί σύμβουλοι από όλες τις παρατάξεις.
Και στ’ αλήθεια, θα ήθελα να διαβάζω τη γνώμη τους καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας τους, τον απολογισμό των ενεργειών τους, όπως και το είδος των παρεμβάσεών τους στα δρώμενα. Και δε με ενδιαφέρει ειλικρινώς, ως πολίτης αυτού του τόπου, πόση λάσπη πέταξε η μια παράταξη στην άλλη προεκλογικά, ούτε οι προσωπικές τους αντιπάθειες (που διαφάνηκε ότι υπήρχαν από μερικούς). Με απασχολεί να εργαστούν όλοι σκληρά, να κατορθώσουν να συνεργαστούν αρμονικά για την ευημερία των πολιτών, για χάρη του συλλογικού συμφέροντος, ορθώνοντας ένα κοινό μέτωπο συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης απέναντι στα προβλήματα του νομού.
Ο πολίτης πια δεν έχει “χρώμα”. Έπαυσαν να τον απασχολούν, καλώς ή κακώς, τα πιστεύω μιας παράταξης, διότι τα ίδια τα κόμματα κατέρριψαν το ιδεολογικό στίγμα τους, το έκαναν ρευστό και διάχυτο, μεταπηδώντας από τα “αριστερά” στα “δεξιά” σαν παίκτες ποδοσφαίρου.
Ο πολίτης νοιάζεται για τα προβλήματα της καθημερινότητας, για την ποιότητα της ζωής του, για την εικόνα της γειτονιάς του, για τη διασφάλιση των παιδιών και της οικογένειάς του. Χρειάζεται έναν εκλεγμένο αντιπρόσωπο που δεν κωφεύει, αλλά που αφουγκράζεται τον κοινωνικό παλμό και τολμά να συγκρουστεί με καθετί παρωχημένο, συντηρητικό και αναξιοκρατικό.
