Όταν δεν δίνεται λύση σε ένα «βατό» πρόβλημα αστέγου, τι γίνεται… στα δύσκολα;

Εδώ και αρκετό καιρό, από νωρίς το Καλοκαίρι, βρίσκεται σε εξωτερικό σημείο του δημαρχείου Κιλκίς το πολύ πρόχειρο “κατάλυμα” άστεγου συμπολίτη, ο οποίος επιχειρεί με αυτό να δώσει μία… κατ’ ευφημισμόν “λύση” στο πρόβλημά του.

Την… κανονική λύση θα μπορούσε να την δώσει η αρμόδια υπηρεσία του δήμου, εν όψει και του επερχόμενου Χειμώνα.

Μία υπηρεσία, η διεύθυνση κοινωνικής προστασίας και τοπικής κοινότητας, της οποίας στην απερχόμενη δημοτική αρχή προΐσταται, ως αρμόδιος, ο αντιδήμαρχος Δημήτρης Θεοδωρίδης.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση ισχύουν δύο τινά από πλευράς του συγκεκριμένου οργάνου:

Είτε προέβη σε κάποιες ενέργειες, χωρίς, όμως, υποστήριξή τους στα προϊστάμενα περιφερειακά και κεντρικά, με επακόλουθο να μην τελεσφορήσουν, είτε αδράνησε, επειδή η έλλειψη κατάλληλης υποδομής του “δένει τα χέρια”.

Και στην μία και στην άλλη περίπτωση το αποτέλεσμα δεν περιποιεί τιμή στον δήμο και την συγκεκριμένη υπηρεσία του.

Διότι, πρώτον, δεν μπορεί, η διεύθυνση κοινωνικής προστασίας και τοπικής κοινότητας, εφ’ όσον έχει προβεί σε κάποιες ενέργειες γιά την περίπτωση ΕΝΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ αστέγου, να μην έχει βρει τον τρόπο να τις υποστηρίξει, ασκώντας πιέσεις “προς τα επάνω”, ώστε αυτές οι ενέργειες να έχουν αποτέλεσμα.

Και, δεύτερον, είναι δυνατόν, το ίδιο όργανο να μην έχει αναπτύξει επί τόσα χρόνια καμμία δραστηριότητα στην κατεύθυνση της ενεργοποίησης του δήμου γιά την δημιουργία υποδομών, που θα μπορούσαν να δώσουν λύσεις στο πρόβλημα των αστέγων;

Όταν δεν δίνεται λύση σε ένα πρόβλημα με αντιμετωπίσιμες δυσκολίες, όπως η στέγαση ενός και μόνον ανθρώπου, τι μπορεί να περιμένει κανείς γιά τα πολύπλοκα και πολυσύνθετα σαν αυτά των αναγκαιουσών υποδομών, που… δεν υπάρχουν;

Αυτά είναι τα ερωτήματα, που χρήζουν απαντήσεων και εξηγήσεων, καθώς το θέμα των αστέγων συγκαταλέγεται σε κάθε κοινωνία σ’ αυτά, που «δεν περνούν στο ντούκου».