Στην «ουράνια πολιτεία» «μετακόμισε» ο Σταύρος Πάκας

Ο «κύκλος» της ζωής «έκλεισε» για μιαν ακόμη γνώριμη μορφή της «παλιάς φρουράς» της κοινωνίας του Κιλκίς, τον Σταύρο Πάκα, που στα 85 του «μετακόμισε» στην «ουράνια πολιτεία», για να «ταχθεί εν σκηναίς δικαίων», όπως αξίζει σε κάθε άνθρωπο με ενάρετη επίγεια ζωή.

Και η ζωή του Σταύρου Πάκα στηρίχθηκε καθ΄όλη την διάρκειά της στα ακλόνητα «θεμέλια» των αξιών, αρχών, επιταγών και ιδανικών του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, με έναν «άξονα» γύρω από τον οποίο περιστρέφονταν οι προσωπικές σχέσεις του, οι συμπεριφορές του, ο εκ μέρους τρόπος αντιμετώπισης των ανθρωπίνων και κοινωνικών θεμάτων, η όποια προσωπική δρατηριότητα.

Ανήκε στις βασανισμένες εκείνες «φουρνιές» Κιλκισιωτών που στην παιδική, εφηβική και πρώτη νεανική ηλικία βίωσαν τα τρομερά γεγονότα αλλά και μεγάλες στιγμές της δεκαετίας του ΄40, με τις τεράστιες συνέπειες πρώτα του πολέμου και της τριπλής ξενικής κατοχής και κατόπιν της εγχώριας σύγκρουσης, που «πήγε» τον τόπο «πολύ πίσω».

Βίωσε, μαζί με όλους τους συνομηλίκους, τους λίγο μεγαλύτερους και λίγο μικρότερούς του, τον Γολγοθά του ρημαγμένου κατά το επόμενο διάστημα τόπου, ανήκοντας και αυτός στις τάξεις της «φρουράς» εκείνων των «φουρνιών», που, με «εφόδια» την πίστη στον αγώνα για την επιβίωση, το πάθος για καλύτερη ζωή και την αστείρευτη αγάπη τους για τούτο τον τόπο, επωμίσθηκαν αγόγγυστα και με επιτυχία στους γρανιτένιους νόμους τους το βάρος της ανοικοδόμησης του Κιλκίς και κατόπιν της οδήγησής του στον «δρόμο» της ανάπτυξης, της προόδου και της διαρκούς προσπάθειας αναβάθμισης της ποιότητας ζωής του.

Ήταν οι «φουρνιές», που ταυτίσθηκαν με την υπόθεση της ανόρθωσης και κατόπιν εξέλιξης του Κιλκίς, με την εργατικότητά τους, την επαγγελματική υπευθυνότητά τους, την επιχειρηματική παραγωγικότητά τους, την ανάπτυξη υγιών προσωπικών και κοινωνικών σχέσεων και την συνεχή έγνοια αλλά και μέριμνα για πρόοδο της πόλης σε όλους τους τομείς, συμπεριλαμβανομένου αυτού της αυτοδιοίκησης.

Ο Σταύρος Πάκας, που επί πολλές δεκαετίες δημιούργησε «όνομα» ευσυνειδήτου και συνεπούς διοικητικού υπαλλήλου του νοσοκομείου Κιλκίς, ιδίως ως υπεύθυνος του γραφείου κινήσεως, υπήρξε ένας από τους δραστήριους συμπολίτες της γενιάς του στον τομέα του πολιτισμού.

Ήδη από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ΄60 δραστηριοποιήθηκε, αποτελέσας και ιδρυτικό μέλος, στον εκδρομικό όμιλο Κιλκίς, που σε σχέση με τα δεδομένα εκείνης της εποχής ως προς την αναψυχή, την πρόσβαση στις παραλίες λουομένων και τα εκπαιδευτικού χαρακτήρα ταξίδια απετέλεσε… «όαση» για τους Κιλκισιώτες, καθώς τότε η δι΄ιδίων μέσων πρόσβαση σ΄αυτά συνιστούσε για την συντριπτική πλειοψηφία είτε «δυσβάστακτη πολυτέλεια» είτε «όνειρο … θερινής νυκτός».

Όμως, ο αείμνηστος Σταύρος δεν αρκέσθηκε σ΄αυτό.

Όντας καλλίφωνος και φίλος της χορωδιακής μουσικής συμμετέσχε αργότερα σε όλες τις κατά καιρούς πρωτοβουλίες ίδρυσης χορωδίας στο Κιλκίς, ενώ υπήρξε και ιδρυτικό μέλος και… δια βίου μέλος του πολιτιστικού μουσικού συλλόγου Κιλκίς, δηλαδή του φορέα χάρη στον οποίο η χορωδιακή μουσική απέκτησε θεσμική βάση στο Κιλκίς, έχοντας εδώ και δεκαετίες αναδειχθεί σε έναν από τους κορυφαίους πολιτιστικούς «πρεσβευτές» του Κιλκίς, ανά το πανελλήνιον αλλά και διεθνώς.

Τις πολιτιστικές ευαισθησίες του, την αγάπη για τον τόπο και τις αξίες, αρχές, επιταγές και ιδανικά του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας τις μεταλαμπάδευσε στις άξιες θυγατέρες του Καλλισθένη (διετέλεσε και πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Κιλκίς) και Ευστρατία, τις οποίες απέκτησε με την Αναστασία, δημιουργώντας μια υπέροχη οικογένεια, κεδρίζοντας επαξίως τον άτυπο τιμητικό τίτλο του καλού οικογενειάρχη.

Με όλα αυτά ο Σταύρος Πάκας, σε συνδυασμό με τον πράο χαρακτήρα του και το υποδειγματικό ήθος και ευγένειά του, κατάφερε να εδραιωθεί στην κοινή γνώμη του Κιλκίς ως καλός συνάνθρωπος και συμπολίτης, από εκείνους των οποίων η μορφή «χαράσσεται» ανεξίτηλα στην συλλογική συνείδηση.

Γι΄αυτό και η μνήμη του θα παραμείνει αιωνία.

«Απόκοιται αυτώ ο της Δικαιοσύνης στέφανος».

Καλό Παράδεισο και καλή Ανάσταση αξιομακάριστε αδελφέ και φίλε Σταύρε Πάκα.