Η Γουμένισσα κατευόδωσε τον πρόεδρό της Πέτρο Παπαχρήστου
Επαγγελματίας, έμπορος, στον τόπο καταγωγής του και στον ελλαδικό εν γένει χώρο, τον διέκρινε φιλότιμο, ειλικρίνεια, ευθύτητα, γενναιοδωρία, ενδιαφέρον για τα κοινά και τους γύρω του ανθρώπους, πίστη σε αρχές και αξίες.
Μετά την αλλαγή του καθεστώτος στη χώρα πήρε μέρος στις πρώτες Δημοτικές και Κοινοτικές εκλογές που διενεργήθηκαν στις 30 Μαρτίου 1975. Έχοντας την εμπιστοσύνη των συμπολιτών του ανέλαβε τα καθήκοντα του Προέδρου της τότε Κοινότητας Γουμενίσσης την 1η Ιουνίου της ίδιας χρονιάς. Η πρώτη του θητεία έληξε στις 31 Δεκεμβρίου 1978, αλλά ήδη συμμετέχοντας στις εκλογές της 15ης Οκτωβρίου 1978 (επαναληπτικές 22-10-1978) επανεξελέγη και πάλι για το ίδιο αξίωμα. Η παραμονή του στην τοπική αρχή έληξε στις 31-12-1982, ασκώντας καθήκοντα τοπικού άρχοντα δύο περιόδους.
Κατά την προεδρία του, σε συνεργασία με το Κοινοτικό Συμβούλιο, πραγματοποιήθηκε το μεγαλύτερο και αξιολογότερο έργο για τη Γουμένισσα. Η ύδρευσή της κατευθείαν από τις πηγές του Πάικου. Σημαντική στο έργο αυτό ήταν η συμβολή του τότε βουλευτή Ν. Κιλκίς, υφυπουργού Εθνικής Άμυνας, αείμνηστου Αλέξανδρου Αβραμίδη. Τους δύο άνδρες συνέδεε μακρά οικογενειακή και προσωπική φιλία.
Επίσης κατά τη θητεία του διαμορφώθηκε ο αθλητικός χώρος του σημερινού γηπέδου για την άθληση και άσκηση των νέων. Συνέβαλε προσωπικά και ως Κοινοτική Αρχή στο έργο ανάδειξης του Ιερού Προσκυνήματος Παναγίας Γουμενίσσης. Συνέδραμε και στήριξε τις σχετικές πρωτοβουλίες του τότε Μητροπολίτη Πολυανής, Παιονίας και Κιλκισίου κυρού Αμβροσίου, ο οποίος και του απένειμε τον τίτλο του Μεγάλου Ευεργέτη.
Σημείωνε σε σχετικό έγγραφο ο Μητροπολίτης: …Δια της σοβαρής προσωπικής οικονομικής ενισχύσεως δια την επισκευήν του Ιστορικού ναού του Προσκυνήματος Παναγίας Γουμενίσσης θεωρούμεν καθήκον επιβεβλημένον και απαράβλεπτον, ίνα εκφράσωμεν εις Υμάς τον δίκαιον της Εκκλησίας έπαινον και την ευαρέσκειαν ημών και αναγορεύσομεν Υμάς ΜΕΓΑΝ ΕΥΕΡΓΕΤΗΝ….(έγγραφο ΙΜΠΚ, ΑΠ 394/30-9-198).
Ο Πρόεδρος Πέτρος Παπαχρήστου δέχθηκε ευμενώς πρόταση του τότε διοικητικού συμβουλίου του Πολιτιστικού Συλλόγου Γουμένισσας «Οι Παίονες» και καθιερώθηκαν ως θεσμός οι τελούμενες την περίοδο κάθε Δεκαπενταύγουστου τοπικές πολιτιστικές και αθλητικές εκδηλώσεις που έφεραν ήδη από το 1974 την επωνυμία «ΘΕΤΟΚΕΙΑ». Ανέλαβε μάλιστα την όλη οργάνωση και οικονομική στήριξη η τοπική Κοινότητα.
Στήριξε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το έργο των κοινωνικών, πολιτιστικών και αθλητικών φορέων του τόπου. Εξάλλου ο ίδιος ήταν μέλος του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού και του τοπικού Διοικητικού Συμβουλίου της Επιτροπής ΕΕΣ από το 1975 ως το 2000 με πρόεδρο τον συντοπίτη γιατρό αείμνηστο Γεώργιο Σαμαρά.
Έφερνε στη Γουμένισσα κάθε χρόνο της περίοδο του Μαΐου, επ΄ ευκαιρία της επετείου των μαχών Ραβινέ και Σκρά απογόνους Γάλλων πολεμιστών των πεδίων μαχών του Πρώτου Παγκοσμίου στην Παιονία. Τους φιλοξενούσε, τους ξεναγούσε στην ευρύτερη περιοχή και είχε δημιουργήσει γέφυρα φιλίας και συνεργασίας με τα σχετικά σωματεία τους συμβάλλοντας στην ιστορική και τουριστική προβολή της περιοχής. Τα προαναφερθέντα είναι μερικά δείγματα της συμβολής και της προσφοράς του στον τόπο.
Για την επιτυχία του έργου του ζητούσε τη συνδρομή και τη βοήθεια συμπολιτών του χωρίς εγωισμούς, περιστροφές και περιττά λόγια. Δρούσε συλλογικά και έπαιρνε πρωτοβουλίες. Ήταν ένα μέρος της ιστορίας του τόπου μας.
Ο Θεός ας αναπαύει την ψυχή του, να χαρίζει παρηγοριά στους οικείους του και η μνήμη του να είναι αιώνια.
Χρήστος Π. Ίντος