Στις προσκοπικές σκηνές και στα ποδοσφαιρικά γήπεδα του… Παραδείσου ο Γιώργος Βασιλειάδης
Βαθειά θλψη στην κοινωνία του Κιλκίς και βαρύ πένθος στους χώρους του προσκοπισμού και της διαιτησίας ποδοσφαίρου προκάλεσε η απώλεια του Γιώργου Βασιλειάδη, σε ηλικία 69 ετών.
Ο καλός συμπολίτης, που «αναχώρησε» γιά το «δίχως γυρισμό ταξίδι» το Σάββατο 28.1.23, ύστερα από επιπλοκές σε πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε, είχε αφήσει έντονο όσο και ανεξίτηλο το «στίγμα» του στους δύο προαναφερθέντες χώρους, ενώ είχε γενικώς ενεργό συμμετοχή στην κοινωνική και πολιτιστική ζωή του Κιλκίς.
Έχοντας ενταχθεί στο Σώμα Ελλήνων Προσκόπων από την μικρή παιδική ηλικία, ανέπτυξε έντονη δραστηριότητα σ’ αυτό, κερδίζοντας την γενική εκτίμηση.
Σ’ αυτόν οφείλεται η ίδρυση του δευτέρου συστήματος προσκόπων Κιλκίς, στις αρχές της δεκαετίας του ’70, ενώ έφτασε σε όλα τα αξιώματα της ιεραρχίας του τοπικού προσκοπισμού, με το παράδειγμά του να δείχνει τον «δρόμο και σε άλλους νέους να ενταχθούν σ’ αυτόν.
Ήταν έφηβος ακόμη, όταν ξεκίνησε να ασχολείται με την άλλη «αγάπη» του, την διαιτησία ποδοσφαίρου. Ήταν , συγκεκριμένα, το 1973, όταν, σε ηλικία19 ετών, έγινε μέλος του τότε συνδέσμου διαιτητών ποδοσφαίρου Κιλκίς, ακολουθώντας και εδώ μιάν αξιοσημείωτη πορεία: 1973 γ΄ τοπική κατηγορία, 1975 β΄ τοπική, 1977 α΄ τοπική, 1980 β΄ εθνικλη κατηγορία, σε όλες αρχικώς ως επόπτης γραμμών (βοηθός), και εν συνεχεία ως διαιτητής.
Αποκορύφωμα η προαγωγή του στην α΄ εθνική κατηγορία ως επόπτης γραμμών (βοηθός) το 1983. Από την ενεργό δράση απεσύρθη το 1991, όμως συνέχισε να υπηρετεί τον χώρο ως αξιωματούχος της διοίκησης του συνδέσμου διαιτητών ποδοσφαίρου Κιλκίς, κυρίως στο αξίωμα του β΄ αντιπροέδρου.
Ως διαιτητής και επόπτης γραμμών είχε είκοσι παρουσίες στην γ΄ εθνική κατηγορία, δεκαπέντε στην β΄ και δέκα στην α΄, με πάντοτε καλές και σε αρκετές περιπτώσεις άριστες βαθμολογήσεις. Είχε, επίσης, ενεργό ρόλο στην διοργάνωση και λειτουργία των σχολών διαιτησίας του ΣΔΠΚ, συμβάλοντας, έτσι, και αυτός στην ενίσχυση του «πλάτους» και «βάθους» της κιλκισιώτικης διαιτησίας ποδοσφαίρου.
Επεδείκνυε αυστηρότητα στη εφαρμογή του πειθαρχικού ελέγχου, χωρίς, όμως, κανένα ίχνος αυταρχισμού, και πάντα επιδιώκοντας να επιβάλλεται με χαμηλούς τόνους και όσο το δυνατόν λιγότερα σφυρίγματα, κερδίζοντας την εκτίμηση παικτών και παραγόντων.
Ο συνδυασμός της ενασχόλησής του με τον προσκοπισμό και με την διαιτησία ποδοσφαίρου, η επαγγελματική συνέπειά του ως εργοδηγού δημοσίων έργων και η ευγένειά και το ήθος του τον είχαν κατατάξει στα αναγνωρίσιμα πρόσωπα της ζωής του Κιλκίς και στους συμπολίτες κοινής αποδοχής, που αποπνέουν σεβασμό με την κοινωνικότητα και την διάθεση προσφοράς στα κοινά.
Κατόπιν όλων αυτών, ήταν μεν επόμενο, η απώλειά του να αφήσει ένα δυσαναπλήρωτο κενό στην κιλκισιώτικη κοινωνία, πλην όμως αυτό το κενό έχει να κάνει μόνο με την φυσική παρουσία.
Διότι, η μορφή του και η πορεία της ζωής του θα μείνουν ανεξίτηλα «χαραγμένες» στην συλλογική συνείδηση και μνήμη.
Γιώργο Βασιλειάδη, «μία φορά πρόσκοπος, για πάντα πρόσκοπος», «μία φορά διαιτητής», για πάντα διαιτητής», με την ευχή από την «σφυρίχτρα» του προσκοπισμού και της διαιτησίας να ηχήσει το χαρμόσυνο «σφύριγμα» της Ανάστασης.
Γένοιτο.
