Ο «Τάκης ο ταχυδρόμος» αφήνει πλέον γράμματα στις «θυρίδες» του Παραδείσου
Τον έλεγαν Δημήτρη Μπίμπαση και καταγόταν από το Χέρσο, αλλά γιά όλο το Κιλκίς και τα περίχωρά του και γιά όλη … την ευρύτερη περιοχή ήταν απλώς… «ο Τάκης ο ταχυδρόμος».
Ένας ταχυδρόμος «παλιάς κοπής» ως προς τον κοινωνικό ρόλο του λειτουργήματός του και νέας ως προς την χρήση των μέσων μετακίνησης, του οποίου η μορφή αποτυπώθηκε ανεξίτηλα στην «εικόνα» της κιλκισιακής καθημερινής ζωής και στην συλλογική συνείδηση της κιλκισιώτικης κοινωνίας.
Εξ ου και η θλίψη και συγκίνηση που «σκόρπισε» το θλιβερό άγγελμα της εκδημίας του, το βράδυ της Κυριακής 2.1.22, ύστερα από μακρά ασθένεια, στο ξεκίνημα της χρονιάς κατά την οποία θα «έκλεινε» τα 71.
Ο «Τάκης ο ταχυδρόμος» είχε κερδίσει την γενική εκτίμηση με την υποδειγματική επαγγελματική ευσυνειδησία του, την ανθρώπινη επικοινωνία με όλους τους πολίτες, την μνημειώδη εξυπηρετικότητά του και την συνέπεια σε όλες τις λειτουργίες της υπηρεσίας του, έχοντας «γράψει την δική του ιστορία» στα ΕΛΤΑ του Κιλκίς.
Όταν μοίραζε την αλληλογραφία, το μοτοποδήλατό του είχε αναχθεί σε… «κάτι σαν βαρόμετρο», είτε ακουγόταν ο γνώριμος στον κόσμο ήχος της μηχανής του, «χύνονας λάδι» στην «φωτιά» της λαχτάρας προσμονής, είτε… δεν ακουγόταν αφήνοντας το «αποτύπωμα» της απογοήτευσης γιά την μη λήψη κάποιας επιστολής, κάποιου μηνύματος, κάποιου δέματος.
Και ο Τάκης, με το περίσσευμα ανθρώπινης ευαισθησίας, είτε συμμεριζόταν αυτήν την λαχτάρα προσμονής, με κάποια κορναρίσματα ή χαρμόσυνη φωνητική ειδοποίηση των παραληπτών, είτε συμμεριζόταν την απογοήτευση όσων… έμεναν με την προσμονή, όταν τους συναντούσε την ίδια ή την επομένη ημέρα, παρακινώντας τον καθένα να κάνει υπομονή, «διότι, που θα πάει, την άλλη φορά θα είναι η δική του σειρά».
Κοντά σ’ αυτά ο Τάκης ήταν κατ’ εξοχήν «άνθρωπος της καλής παρέας», προβάλλοντας τις όποιες θέσεις, ιδέες, γνώμες και απόψεις του κατά τρόπο, που να «συνυπάρχουν αρμονικώς» ακόμη και με … διαμετρικώς αντίθετες στην ίδια συντροφιά, στο ίδιο τραπέζι!
Όταν, εκεί στα τέλη του ΄80 με αρχές του ΄90, προέκυψε η τοπική ραδιοφωνία υπήρξε από τους πλέον ένθερμους υποστηρικτές της, με συνεχείς παρεμβάσεις στις μουσικές εκπομπές με αφιερώσεις, εκδηλώνοντας με εκφραστικό τρόπο τις προτιμήσεις του, ιδίως δε στον δημοφιλή τραγουδιστή Γιώργο Μαργαρίτη, με τον οποίο συνδεόταν με δεσμούς φιλίας από τότε που συνυπηρέτησαν στον στρατό.
Την επαγγελματική αξιοσύνη και ευσυνειδησία του «Τάκη του ταχυδρόμου» την βίωσε κατά ιδιαίτερο τρόπο και ο τοπικός Τύπος, με τον αείμνηστο Τάκη να έχει ουσιαστική συμβολή στην διάδοση και εδραίωσή του.
Εν κατακλείδι, ο Τάκης πέτυχε, ως ευσυνείδητος και παραγωγικός ταχυδρομικός, ως καλός συμπολίτης, ως ωραίος άνθρωπος και ως εξαίρετος οικογενειάρχης, να βιώσει την καταξίωση ως πρόσωπο κοινής αποδοχής, από εκείνα που με τον τρόπο ζωής τους καθίστανται ευρέως γνωστά σε μία κοινωνία, χωρίς να προκαλούν τα ίδια «θόρυβο» γύρω από το όνομά τους.
Γι’ αυτό ακριβώς, και παρά τα εύλογα συναισθήματα για την σχετικώς πρόωρη απώλειά του, οι κοινωνίες της ευρύτερης περιοχής του Κιλκίς και της γενέτειράς του θα τον θυμούνται γιά πάντα, αφού θα ζη γιά πάντα στις καρδιές όλων.
Καλή συνέχεια «εν σκηναίς δικαίων» αξιομακάριστε αδελφέ μας Τάκη Μπίμπαση ή «Τάκη ταχυδρόμε» ή … σκέτο Τάκη.
Και καλή Ανάσταση.
