Απάντηση Κώστα Κιλτίδη στην δήλωση- διαμαρτυρία του Θ. Ρεβενάκη
Έλαβα δήλωση – διαμαρτυρία, από τον κ. Θ.Ρεβενάκη. Περίμενα στην πολιτική μου καταγραφή για τα 40 χρόνια του νοσοκομείου Κιλκίς να τοποθετηθούν τα κόμματα για την διαχρονική και διακομματική ευθύνη που χρέωσα σ’ αυτά για τα τελευταία 10 χρόνια της οπισθοδρόμησής του.
Αμέλειες, παραλείψεις και απουσία απόδοσης πολιτικού έργου απέδωσα και στον ΣΥΡΙΖΑ για τα 4 ½ χρόνια που διαχειρίσθηκε τις τύχες του νοσοκομείου μας, με τελευταίο αποτύπωμα από τον κ.Θ.Ρεβενάκη για τα δύο τελευταία χρόνια. Προφανώς και θίγεται δημόσιο συμφέρον και οφείλω ως πολιτικός του νομού να αξιολογήσω και να κρίνω τα γεγονότα και την πραγματικότητα.
Αλίμονο αν σε ζητήματα δημοσίου συμφέροντος δεν ασκείται κριτική και δεν επιχειρείται προστασία τους, όταν μάλιστα αφορούν υπέρτατα αγαθά. Άλλωστε και αν δεχτεί κανείς ότι υφίσταται άδικη πράξη, βάσει του ΠΚ αίρεται ο άδικος χαρακτήρας αν αφορά επαγγελματικές εργασίες, πολλώ δε μάλλον όταν αναφέρεται σε υπηρεσίες δημοσίου συμφέροντος.
Όφειλα και αυτό πράττω, να ασκώ την κριτική ως ελεύθερο φυσικό – ηθικό – ψυχικό – πνευματικό και κοινωνικό πρόσωπο. Τα 99/100 στην αναφορά μου είναι καταγεγραμμένα γεγονότα για το νοσοκομείο και όχι για τον Θ.Ρεβενάκη. Η δε αποστροφή μου στο τέλος με το όνομά του σε εισαγωγικά δεν αφορούν την προσωπικότητα του επιστημονικά ή ως ανθρώπου, αλλά την αποτύπωση κάθε στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ που χειρίσθηκε τις υποθέσεις του νοσοκομείου την περίοδο εκείνη.
Ο ίδιος δε στη διαμαρτυρία του αποκαλεί «ανεκδιήγητες» τις σκέψεις που καταθέτω, προφανώς μη γνωρίζοντας ότι είναι συγκριτικά βαρύτερος χαρακτηρισμός του «ανέκδοτου». Δεν υφίσταται ζήτημα συγνώμης αλλά εξήγησης. Πράγματι αναφέρεται το όνομά σας ακροθιγώς και στιγμιαία, χωρίς περαιτέρω ερμηνεία και σχολιασμό.
Επομένως η συγκεκριμένη αναφορά, αφορά την καταγραφή των γεγονότων στο νοσοκομείο και στις πολιτικές πράξεις που προηγήθηκαν επί των ημερών ΣΥΡΙΖΑ με την παρουσία σας.
Εάν ο ίδιος όμως το εξέλαβε διαφορετικά και προσωπικά , δεν έχω πρόβλημα να του ζητήσω συγνώμη και να αντικαταστήσω τον χαρακτηρισμό με επίθετα της αρεσκείας του. Ξέρει το ανθρώπινο και δίκαιο περιεχόμενό μου. Αξίζει να αναφέρω, ότι ως πρόεδρος της Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής κατά των Ναρκωτικών συνεργάσθηκα μαζί του χωρίς διάκριση ή απαξίωση.
Σε όλη την σύγχρονη βιβλιογραφία λεξικών αναφέρεται το ανέκδοτο, ως σύντομη αποκαλυπτική αφήγηση ενός ατόμου ή ενός περιστατικού. Διαφέρουν από το αστείο γιατί πρωταρχικός σκοπός τους είναι να αποκαλύψουν μια γενικότερη αλήθεια. Μπορεί να είναι αληθινό ή φανταστικό και η ανέκδοτη απόκλιση είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό λογοτεχνικών έργων.
Tο ανέκδοτο παρουσιάζεται πάντα ως καταγραφή ενός πραγματικού περιστατικού, που αφορά σε πραγματικά πρόσωπα και συνήθως σε κάποιο αναγνωρίσιμο τόπο. Κατά την βιβλιογραφία:
1. Cuddon, J. A. (1992). Penguin Dictionary of Literary Terms and Literary Theory, Third Ed. London: Penguin Books. σελ. 42.
2. Epstein, Lawrence (1989). A Treasury of Jewish Anecdotes. Northvale, NJ: Jason Aronson. σελίδες xix.
3. Kennedy, X. J. (2005). Handbook of Literary Terms, Third Ed. Upper Saddle River, NJ: Pearson Education. σελ. 8.
– Σύμφωνα με τον Γιούργκεν Χάιν (Jürgen Hein) επιδεικνύουν ένα ιδιαίτερο ρεαλισμό και «ιστορική διάσταση».
– Η λέξη ανέκδοτο προέρχεται από τον Προκόπιο της Καισάρειας, βιογράφο του Ιουστινιανού Α΄, ο οποίος έγραψε ένα έργο με τίτλο Ἀνέκδοτα, κατά κύριο λόγο μια συλλογή μικρών συμβάντων από την ιδιωτική ζωή της βυζαντινής αυλής. Σταδιακά, ο όρος «ανέκδοτο» άρχισε να εφαρμόζεται σε κάθε σύντομη ιστορία που χρησιμοποιήθηκε για να τονίσει ή να απεικονίσει όποιο σημείο επιθυμούσε ο συγγραφέας.
Επομένως για το ανέκδοτο φρόντισα να σας περιφρουρήσω μόνο στην πολιτική δράση στο νοσοκομείο ως στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, θέτοντας το όνομά σας σε εισαγωγικά.Η πολιτική ΣΥΡΙΖΑ με την δική σας παρουσία στο νοσοκομείο, καταγράφεται σε πλείστα δημοσιεύματα (23/102018- 27/02/2019- 13/09/2019- 09/11/2019: σε voria.gr, one chanel, parapolitika.gr ) περί σοβάδων, ψύλλων, ποντικών, φιδιών, χειροδικία, κλείσιμο χειρουργικής κ.α.
Περίμενα όμως, για την τιμή της πολιτικής και του νοσοκομείου να αναφερθείτε έστω στα δύο θεμελιώδη προβλήματα, που καταρρακώνουν το νοσοκομείο ως νομαρχιακό. Αν κάποια από τις κλινικές που δεν εφημερεύει 30 ημέρες του μήνα επανήλθε σε κανονικότητα και αν κάποιος σύμβουλος ιατρός ειδικοτήτων χωρίς κλινική τοποθετήθηκε, μετά την σταδιακή αποχώρηση όλων την προηγούμενη δεκαετία.
Οι καταστροφικές πολιτικές έχουν καταγραφεί και μας βαραίνουν όλους. Αναμένω τις αιτιάσεις και τις αντιρρήσεις για ότι κατέθεσα στον πολιτικό διάλογο, για την ιστορία και την ανόρθωση του νοσοκομείου μας και μόνο.
