Με ανάμικτα συναισθήματα μας αφήνει το 2020 στον νομό μας

Γράφει ο Βαγγέλλης Αποστολίδης

Σίγουρα το 2020 με όλα αυτά πους έχουν διαδραματισθεί στις προηγούμενες 365 ημέρες του έχει “στιγματισθεί” ως η χειρότερη χρονιά στην σύγχρονη ιστορία του πλανήτη και κατ’ επέκταση και του τόπου μας.

Με τα αίτια ή μάλλον ορθότερα την ΑΙΤΙΑ να βρίσκεται κυρίως στο γεγονός ότι από το ξεκίνημα του ουσιαστικά είχαμε την εμφάνιση ενός νέου κορωνοϊού του Covid-19, ο οποίος έχοντας χαρακτηριστικά υψηλής μεταδοτικότητας εξελίχθηκε ταχύτατα σε πανδημία για την παγκόσμια κοινότητα “σπέρνοντας” στο διάβα της εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και μία παγκόσμια ύφεση σε οικονομικό επίπεδο, παρόμοια της οποίας είχαμε να δούμε εδώ και πολλές δεκαετίες.

Και όλα αυτά σε μία χρονική συγκυρία ιδιαιτέρως ευαίσθητη για την χώρα μας, καθώς διανύει μία περίοδο προκλήσεων και σε οικονομικό επίπεδο ευρισκόμενη όλη την χρονιά σε καθεστώς αυξημένης εποπτείας από πλευράς της Ε.Ε., μετά από δεκαετή περίοδο μνημονίων, αλλά και λόγω όσων συμβαίνουν σε σχέση με τις Τουρκικές επιδιώξεις – προκλήσεις στην σκακιέρα των γεωστρατηγικών επιρροών στην περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου.

Αυτό, όπως είναι ευνόητο, δημιούργησε συνθήκες πρωτόγνωρες για την παγκόσμια και την ελληνική κοινωνία, η οποία μαζί με την τοπική δοκιμάσθηκε στο επίπεδο της υγειονομικής ασφάλειας – ευστάθειας, προξενώντας απώλειες ανθρώπινων ζωών και έντονες αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία λόγω των περιοριστικών μέτρων που επιβλήθηκαν και συνεχίζουν βεβαίως να ισχύουν μέχρι σήμερα.

Ένα πλέγμα συνθηκών που πρακτικά θα ήταν αδύνατον να αντιμετωπισθεί αποτελεσματικά εάν δεν υπήρχε η ευρωπαϊκή συνδρομή και υποστήριξη, κυρίως σε ότι αφορά το οικονομικό πεδίο, καθώς στα θέματα που σχετίζονται με την ενιαία στάση έναντι της Τουρκίας “ο δρόμος είναι ακόμη μακρύς”.

Θα λέγαμε όμως ότι παρά το γεγονός ότι η περιφερειακή ενότητα του Κιλκίς, των μόλις 80.000 περίπου κατοίκων, βρέθηκε “στο μάτι του κυκλώνα” σε ότι αφορά την διασπορά του νέου κορωνοϊού και του αριθμού κρουσμάτων στα όρια του, κυρίως κατά την διάρκεια του εν εξελίξει δεύτερου κύματος της πανδημίας, οι οικονομικές και οι κοινωνικές επιπτώσεις δεν ήταν τόσο δραματικές.

Αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι ως μικρή κοινωνία βρεθήκαμε αντιμέτωποι με συναισθήματα θλίψης και πένθους με τις απώλειες ανθρώπων που γνωρίζαμε, είτε ως συγγενικά και φιλικά πρόσωπα, είτε ως πρόσωπα με διακριτή κοινωνική δράση, αλλά ακόμη και ως ανθρώπους γνωστούς μόνον εξ ακοής, η περιοχή της περιφερειακής μας ενότητας δεν συγκαταλέγεται σε αυτές που επλήγησαν ιδιαίτερα στο πεδίο των οικονομικών επιπτώσεων.

Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι δεν υπήρξαν κλάδοι που πιέστηκαν και χρειάστηκαν την συνδρομή της ελληνικής πολιτείας για να παραμείνουν “ζωντανοί” στην προοπτική να συνεχίσουν και μετά την άρση των μέτρων, όπως για παράδειγμα οι επαγγελματίες της εστίασης που παραμένουν τα μαγαζιά τους για μεγάλο χρονικό διάστημα κλειστά, ούτε βεβαίως ότι αρκετοί εργαζόμενοι δεν βρέθηκαν και στην περιοχή του Κιλκίς σε καθεστώς αναστολής εργασίας, τουναντίον, όμως όπως δείχνουν τα στοιχεία οι επιπτώσεις αυτές ήταν ηπιότερου χαρακτήρα στο φάσμα της ντόπιας οικονομικής δραστηριότητας.

Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι με βάση τα επίσημα στοιχεία ο νομός μας συμπεριλαμβάνεται σε αυτούς όπου δεν σημειώθηκε απώλεια μονίμων θέσεων εργασίας το πρώτο εξάμηνο του 2020.

Αυτό έχει να κάνει κυρίως με το γεγονός ότι η περιφερειακή ενότητα του Κιλκίς δεν είναι τόσο εξαρτημένη από την τουριστική οικονομία και βασίζεται περισσότερο στους τομείς της πρωτογενούς παραγωγής όπου ουσιαστικά οι επιπτώσεις από την εμφάνιση της πανδημίας ήταν ανεπέστητες και σε κομμάτι της τριτογενούς όπου αντιμετωπίσθηκαν στο βαθμό του εφικτού αποτελεσματικά οι επιπτώσεις της, αφήνοντας “πληγές” κυρίως στην ομάδα των εποχικώς εργαζομένων.

Το 2020 όπως και τα πέντε ουσιαστικώς προηγούμενα χρόνια υπήρξε μία χρονιά, όπου το ζήτημα του μεταναστευτικού προβλήματος άφησε και στην περιοχή μας τα αποτύπωμα του, καθώς ο νομός ήταν και εξακολουθεί να παραμένει μία ελκυστική περιοχή για όσους κυρίως παράνομους μετανάστες επιθυμούν μέσω της χώρας μας να κατευθυνθούν προς τις πλουσιότερες χώρες της βόρειας και κεντρικής Ευρώπης που ανήκουν στην Ε.Ε.

Πέραν τούτου όμως στα εδάφη του και συγκεκριμένα στην περιοχή της Νέας Καβάλας είναι εγκατεστημένο και λειτουργεί εδώ και πέντε χρόνια ένα κέντρο φιλοξενίας μεταναστών όπου ο αριθμός όσων διαμένουν ποικίλοι κατά περίοδους, όπως όσων διαμένουν προσφύγων και αιτούντων ασύλου στην χώρα μας διαμένουν σε διαμερίσματα στους αστικούς ιστούς του Κιλκίς, Πολυκάστρου και Αξιούπολης και μέσα στο 2020.

Μια χρονιά που σημαδεύτηκε σε ότι αφορά την πορεία των γεγονότων στο μεταναστευτικό πρόβλημα από αντιφατικές, θα λέγαμε καταστάσεις, καθώς από την μία είχαμε τις κοινωνικές αντιδράσεις με πολυπληθείς διαμαρτυρίες όπως αυτές στην έδρα του δήμου Παιονίας το Πολύκαστρο με οργανωτή την “Κίνηση Πολιτών Δήμου Παιονίας” και από την άλλη είχαμε την σταδιακή αποχώρηση όσων διέμεναν σε ξενοδοχειακές υποδομές.

Παράλληλα είδαμε την ανάληψη του ελέγχου και διοίκησης του “κέντρου για πολίτες τρίτων χωρών που έχουν αιτηθεί ασύλου”, όπως πλέον έχει ονομασθεί το κάμπ των μεταναστών, από πλευράς της ελληνικής πολιτείας, που είχε ως αποτέλεσμα να λειτουργήσει πιο εύρυθμα και ελεγχόμενα, υπό καλύτερες συνθήκες για τους 1500 περίπου διαμένοντες σε αυτό και ταυτοχρόνως να έχουμε αντιδράσεις από πλευράς γονέων με παιδιά σε γυμνάσια του δήμου Παιονίας όταν χρειάσθηκε να φοιτήσουν σε αυτά και μαθητές προερχόμενοι από το κέντρο, διαφωνώντας κυρίως για τον επιμερισμό τους.

Βεβαίως σε εθνικό επίπεδο το μεταναστευτικό ζήτημα για λόγους που σχετίζονται με την αλλαγή στην προσέγγιση της αντιμετώπισης του από πλευράς της παρούσης κυβέρνησης σε σχέση με την προηγούμενη, έχει περιέλθει σε φάση ύφεσης το τελευταίο ιδίως εξάμηνο, χωρίς ωστόσο αυτή ωστόσο να καταγράφεται και σε τοπικό επίπεδο, καθώς και αύξηση του αριθμού όσων διαμένουν στο κέντρο της Νέας Καβάλας είχαμε και έργα αναβάθμισης υποδομών του υλοποιούνται και ο αριθμός όσων διαμένουν στους αστικούς ιστούς έχει ενισχυθεί.

Με αποτέλεσμα να τίθεται ακόμη και από τους θεσμικούς παράγοντες του τόπου μας θέμα αναλογίας πληθυσμού μεταξύ ιθαγενών και προερχομένων από τρίτες χώρες κατοίκων, κυρίως στην περιοχή του δήμου Παιονίας που είναι και πιο επιβαρυμένη σε σχέση μα άλλες περιοχές της περιφέρειας μας.

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι εξελίξεις και στον τομέα των έργων υποδομής, αναπτυξιακών και μη σε αυτή την ιδιάζουσα λόγω πανδημίας χρονιά, καθώς παρά τις ιδιαιτερότητες είχαμε κινητικότητα και θετικές εξελίξεις σε αρκετά εξ αυτών, όπως για παράδειγμα στην οδική σύνδεση με την Εγνατία οδό στο τμήμα από την Νέα Σάντα μέχρι την Ασσηρο, την σιδηροδρομική σύνδεση της βιομηχανικής περιοχής του Σταυροχωρίου με το κεντρικό δίκτυο την κατασκευή επιτέλους Δικαστικού Μεγάρου σε δημοτική έκταση, ενώ και το νοσοκομείο του Κιλκίς θα δεχθεί γενναία λίφτινγκ με ένα σημαντικό ποσό κοντά στα 2,5 εκατομμύρια ευρώ με κύρια πηγή ευρωπαϊκό πρόγραμμα χρηματοδότησης και συμπληρωματική από πλευράς του δήμου Κιλκίς.

Για το τελευταίο θετικές ήταν οι εξελίξεις γύρω από την ίδρυση και λειτουργία στο αμέσως προσεχές διάστημα κλινών Μονάδας Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ για πρώτη φορά στην ιστορία της λειτουργίας του από τα τέλη της δεκαετίας του 1930, ερχόμενη να καλύψει ένα κενό που ήλθε εντόνως στο προσκήνιο της επικαιρότητας λόγω της πανδημίας και της νοσηλείας ασθενών από Covid-19 χωρίς την υποστήριξη μιας τέτοιας δομής σε τοπικό επίπεδο.

Εξελίξεις που στην πλειοψηφία τους συνδέθηκαν με την παρουσία στον νομό μας υπουργικών – υφυπουργικών κυβερνητικών αξιωματούχων με την συνδρομή του συναδέλφου τους βουλευτή Κιλκίς και υφυπουργού ψηφιακής διακυβέρνησης Γεωργίου Γεωργαντά, του οποίου η παρουσία στην κυβέρνηση βοήθησε στην κινητικότητα για υποθέσεις τελματωμένες ως επί το πλείστον τα τελευταία χρόνια.

Σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης το 2020 ήταν η πρώτη ολοκληρωμένη χρονιά διοίκησης στην νέα τετραετή θητεία 2020-2023 για τους δημάρχους Κιλκίς και Παιονίας κκ Δημήτρη Κυριακίδη και Κωνσταντίνο Σιωνίδη αντιστοίχως, οι οποίοι διαδέχθηκαν στον θώκο του δημάρχου τους κκ Δημήτρη Σισμανίδη και Χρήστο Γκουντενούδη αντιστοίχως σε αντίθεση με ότι συνέβη σε περιφερειακό επίπεδο, όπου η επανεκλογή του Απόστολου Τζιτζικώστα έδωσε ουσιαστικά την ευκαιρία στον αντιπεριφερειάρχη Κιλκίς τα δύο προηγούμενα χρόνια Ανδρέα Βεργίδη να συνεχίσει στην θέση του, όντας ο πρώτος σε σταυρούς προτίμησης υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος στην ενότητα του Κιλκίς στις εκλογές του 2019.

Πέραν πάσης αμφισβήτησης το 2020, λόγω της παρουσίας του νέου κορωνοϊού, υπήρξε μια πολύ ιδιαίτερη και προβληματική χρονιά κυρίως σε ότι αφορά τις ανθρώπινες σχέσεις και τον τρόπο συναναστροφής όλης της κοινωνίας, όμως ταυτοχρόνως ανέπτυξε και μία σειρά από δράσεις εθελοντισμού και αντανακλαστικών αλληλεγγύης που είχαν μείνει πίσω τα προηγούμενα χρόνια και οφείλουμε να τις κρατήσουμε και στην συνέχεια ως παρακαταθήκη των δυσκολιών που περάσαμε.

Η παραγωγή των εμβολίων και η προώθηση μιας πρώτης παρτίδας εξ αυτών στην χώρα μας, όπως και στις λοιπές χώρες της Ε.Ε ταυτοχρόνως και μάλιστα την συμβολική ημέρα των Χριστουγέννων, σηματοδοτεί την ελπίδα ότι το 2021 θα είναι μία διαφορετική χρονιά, χρονιά ανάκαμψης και σταδιακής επαναφοράς στην κανονικότητα όλων μας, μηδέ εξαιρουμένων και των κατοίκων της πιο φτωχής και σταθερά συρρικνούμενης πληθυσμιακά τα τελευταία χρόνια περιφερειακής ενότητας, στην περιφέρεια της Κεντρικής Μακεδονίας, αυτής του Κιλκίς.

Η καλυτέρευση των συνθηκών ευημερίας για τους 80.000 κατοίκους του νομού μας δεν μπορεί παρά να είναι η μεγαλύτερη πρόκληση για πολιτεία, πολιτικούς και πολίτες αρχής γενομένης από την έναρξη της νέας χρονιάς, καθώς όπως μας δίδαξε η χρονιά του 2020, που σε λίγες ώρες θα αποχαιρετήσουμε τίποτε σε τούτη την ζωή δεν θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο και ότι για όλα χρειάζεται μεθοδικότητα, καλός προγραμματισμός και πάνω από όλα σκληρή δουλειά. ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!