Άλλο δημοφιλής, άλλο δημωφελής
Πηγή εικόνας : http://www.agelioforos.gr
Βλέποντας τον κ. Ψωμιάδη να δίνει την μία συνέντευξη μετά την άλλη, μου ήρθαν κάποιες σκέψεις στο μυαλό και αυτές θα μοιραστώ μαζί σας παρακάτω. Ο Πανίκας (και δεν τον αποκαλώ έτσι, ειρωνικά) είναι ένας άνθρωπος, που στο παρελθόν έχω τιμήσει με την ψήφο μου παρ’ όλο που ήταν η περίοδος, όπου το Κιλκίς ψήφισε δήμαρχο και περιφερειάρχη, που κατέληξαν υπόδικοι με αποτέλεσμα να ασκούν άλλοι τα καθήκοντά τους. Σε εκείνη την εκλογική διαδικασία τα τρία πέμπτα του νομού μας ψήφισαν Παναγιώτη Ψωμιάδη για Περιφερειάρχη.
Ο λαοφιλής Παναγιώτης, λοιπόν, έβγαινε νομάρχης και μετέπειτα περιφερειάρχης με ποσοστά που πολλοί θα ζήλευαν. Ήταν ο άνθρωπος, που «έραβε και έκοβε» σε Θεσσαλονίκη και Κεντρική Μακεδονία. Ήταν ο άνθρωπος που όλοι αγαπούσαμε …να μισούμε! Λίγο οι μεταμφιέσεις του, λίγο τα τραγούδια του, λίγο ο ρόλος «πανελίστα» σε μεσημεριανές εκπομπές έκαναν πολλούς να αντιπαθήσουν αυτή την ομολογουμένως αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Έκανε, όμως, πολύ περισσότερους να τον συμπαθήσουν και να τον θεωρούν δικό τους άνθρωπο. Ήταν πιό λαϊκός από τους πολιτικούς που έβλεπαν στην τηλεόραση, και αυτό άρεσε. Ακόμη και όταν κατέβηκε υποψήφιος για τη προεδρεία της ΝΔ ως ο Μακεδόνας που θα σπάσει το αθηναϊκό κατεστημένο, πήρε ένα πολύ θετικό ποσοστό.
Ο Πανίκας ήταν πάντα από αυτούς που μιλούσαν. Έλεγε ό,τι τον ενοχλεί χωρίς να σκέφτεται δεύτερη φορά μήπως αυτό που πει του δημιουργήσει πρόβλημα. Και έπειτα ήρθαν οι κατηγορίες, με αφορμή τις οποίες έπαψε να ασκεί τα καθήκοντα του Περιφερειάρχη. Εκεί ήταν που η κατηφόρα ήταν «μονόδρομος».
Αυτό που μου έκανε περισσότερη εντύπωση ήταν όταν τον είδα δακρυσμένο να ομολογεί, ότι κανένας από τους φίλους που είχε δίπλα του, δεν του στάθηκε στις δύσκολες, οικονομικά και ψυχολογικώς στιγμές. Ουδείς πιο αχάριστος από τον ευεργετηθέντα, λέει ο θυμόσοφος λαός, και ο Πανίκας φαίνεται να υποστηρίζει αυτή την ρήση.
Μήπως, όμως, φταίει η έλλειψη προσωπικότητας; Μήπως φταίει το ότι η ζωή έχει την τάση να επιστρέφει συμπεριφορές; Μήπως όταν βρισκόταν στο «πικ» του ο Παναγιώτης, δεν φρόντισε να έχει δίπλα του ειλικρινείς ανθρώπους, πάρα μόνο αυλή με κόλακες; Μήπως «ο νομάρχης της καρδιάς μας», όπως τον έχουν αποκαλέσει δεν ήξερε ότι στη πολιτική οι φίλοι είναι ψεύτικοι μα οι εχθροί αληθινοί; Μήπως η αλαζονεία οδήγησε τον Παναγιώτη να χάσει ανθρώπους που αγαπούσαν τον Ψωμιάδη και όχι μόνο τον νομάρχη; Ότι και να φταίει καλό θα ήταν να είναι πιο προσεκτικός, να μην το βάζει κάτω και να κάνει μια νέα αρχή για κάτι που θα του προσφέρει χαρά και ικανοποίηση. Και να θυμάται κάτι. Όταν ασχολείσαι με τα κοινά σημασία δεν έχει να είσαι δημοφιλής, σημασία έχει να είσαι δημωφελής. Γιατί η εξουσία θέλει προσωπικότητα.
