Χτίστε τα σχολεία μας στην καρδιά των ανθρώπων

Γράφειο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΟΝΤΟΓΕΩΡΓΗΣ

Η ΒΙΑ είναι κάθε πράξη ή σκέψη που οδηγεί στον τραυματισμό του σώματος, της ψυχής ή της φύσης. Η ανεργία, η έλλειψη κατοικίας, η αναγκαστική μετανάστευση, η ανεπαρκής ιατροφαρμακευτική φροντίδα, ο αναλφαβητισμός είναι μερικές μορφές βίας που συναντούμε συχνά στις ημέρες μας.

Η βία είναι ο βασικός λόγος που οδηγείτε κάποιος/α στο να αμυνθεί, να επιτεθεί, να φοβηθεί, να εγκαταλείψει την οποιαδήποτε προσπάθεια, ακόμα και να χάσει την συνείδηση του/ης ως άνθρωπος. Εκφράζεται στην ζωή μας μέσα από γεγονότα που έχουν άσχημο αντίκτυπο κυρίως στα συναισθήματα που νιώθουμε …συναισθήματα που καθορίζουν το μέλλον μας.

Μπορεί να είναι ψυχολογική, σωματική, κοινωνική, πολιτική ακόμα & θρησκευτική-Ιερή βία. Σε οποιαδήποτε μορφή της αναγκάζει τον άνθρωπο να αλλάξει προς το χειρότερο. Είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο που χρίζει ουσιαστικής αντιμετώπισης τόσο σε εκπαιδευτικό αλλά και σε πνευματικό επίπεδο.

Η ψυχολογική βία-κακοποίηση είναι η βασικότερη και πιο επώδυνη μορφή βίας επειδή αποσκοπεί στην αποδυνάμωση και στην υποταγή του ατόμου με κύριο στόχο τον έλεγχο και την εξουσία του θύτη προς το θύμα. Τις περισσότερες φορές οι συνέπειες της είναι χειρότερες και από την φυσική-σωματική κακοποίηση.

Αυτή την μορφή βίας μπορούμε να την βρούμε στο σπίτι μας αλλά και έξω από αυτό. Την βρίσκουμε επίσης στην τηλεόραση. Σε αυτό το επικίνδυνο <<μικρόφωνο >> που μπορεί και διαφημίζει ανενόχλητο κάθε μορφή βίας προάγοντας την ως πρότυπο συμπεριφοράς προς τους συνανθρώπους μας.

Όσον αφορά την κοινωνική βία,αυτή είναι μια μορφή βίας που συντελείτε από την ίδια την κοινωνία ή το κράτος ως σύνολο,μέσα από λανθασμένες και εγωιστικές αντιλήψεις περί ανωτερότητας ή κατωτερότητας του ατόμου,αναλόγως την οικονομική του κατάσταση, το επίπεδο μόρφωσης ή την εθνικότητα.

Όλοι γνωρίζουμε αρκετούς ηγέτες οι οποίοι με αιματηρούς πολέμους απέδειξαν και αποδεικνύουν την υπεροχή τους προς τους αδύναμους (Ομπάμα, Tραμπ, Πούτιν, Ασάντ και άλλοι πολλοί). Μια ουτοπική ανωτερότητα και ένα υπερεγώ σε έναν πλανήτη που έχει ανάγκη από ανθρώπους με καρδιά και όχι απλά μερικά <<άψυχα αφεντικά>>.

Η πολιτική βία θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι παράγωγη και συνάδελφος της κοινωνικής βίας. Όποιος κυβερνάει έχει σχεδόν αυθαίρετα το δικαίωμα της επιλογής στον τρόπο διαβίωσης των πολιτών, στον τρόπο εκπαίδευσης αλλά και εργασίας τους. Οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις ανά τον κόσμο μπορούν και μεταγγίζουν τις ιδεολογίες τους στις κοινωνικές μάζες που πείθονται για την τάξη της πραγματικότητας όπως τους πλασάρεται αλλά και για την αδυναμία τους στο να καταφέρουν το οτιδήποτε μόνες τους.

Αυτή η μορφή βίας είναι αρκετά υποχθόνια και εφαρμόζεται σε κάθε νομοσχέδιο που εξυπηρετεί τον πλούτο και τον υλισμό αλλά και σε κάθε τροπολογία που φτιάχνεται με σκοπό να ευνοήσει την εκμετάλευση της συλλογικής συνείδησης προς όφελος των << λίγων >>.

Η σχέση του ανθρώπου με το Θείο ονομάζεται θρησκεία. Διαμέσω αυτής ο άνθρωπος διαμορφώνεται δίνοντας απαντήσεις σε οτιδίποτε δεν μπορεί να επεξηγηθεί με την λογική.

Η θρησκευτική ή αλλιώς Ιερή βία είναι κάθε μορφή βίας που εφαρμόζεται από τον οποιονδήποτε στο όνομα μιας θρησκείας. Συναντάται κυρίως σε χώρες οικονομικά εξασθενημένες και υποανάπτυκτες στους τομείς της εκπαίδευσης και του πολιτισμού.

Αυτού του είδους η βία πλήττει την συνείδηση των ανθρώπων-δημιουργώντας με διδάγματα και ανακριβείς θεωρίες – ηθικά διλήμματα που οδηγούν στην στένωση και στην πόλωση των σκέψεων και έχει ως συνέπεια τον ακραίο φανατισμό αλλά και τις μη εξελικτικές προκαταλήψεις.

Για να αντιμετωπίσουμε την κάθε μορφή βίας στην ζωή μας πρέπει για αρχή να την αναγνωρίσουμε, να την αιτιολογήσουμε και στην συνέχεια να την εξαλείψουμε. Αυτό επιτυγχάνεται κυρίως μέσω της εκπαίδευσης του νου μας σε οτιδήποτε εξυπηρετεί την δημιουργία και την αγάπη.

Αναφαίρετο δικαίωμα όλων πρέπει να είναι οι γνώσεις,η ελευθερία αλλά και η σωστή διαπαιδαγώγηση κυρίως των παιδιών που είναι η κληρονομιά μας.

Μέσα από προγράμματα-μαθήματα-ενημερώσεις,που προωθούν και προάγουν την ελεύθερη συλλογική σκέψη ως κυρίαρχο συστατικό της κοινωνίας που ζούμε,να δώσουμε το παράδειγμα και να θέσουμε τις βάσεις για μια σύγχρονη κοινωνία αξιών και ανθρώπινης αλληλεγγύης.

Πρέπει παράλληλα, πέρα από γνώσεις να προσφέρουμε την αγάπη μας στο περιβάλλον που αλληλεπιδρούμε και να καταλάβουμε ότι δεν υπάρχει ανώτερος η κατώτερος άνθρωπος,αλλά υπάρχει ο άνθρωπος που νοιάζεται και αυτός που αδιαφορεί.

Είναι παράλογο να θέλουμε να μιλήσουμε για παιδεία σε ένα κράτος και να είναι αυτή αποκλειστικό δικαίωμα μόνο όσων έχουν χρήματα για φροντιστήρια και ιδιαίτερους δασκάλους.

Αντί για πολιτικές τακτικές και όμορφες παρουσιάσεις σε συνέδρια ηγετών, αντί για όπλα και φρούρια της απληστίας μας ως γένος, ας χτίσουμε με αγάπη τα σχολεία μας στην καρδιά των ανθρώπων. Εκεί που μόνο η αλήθεια ευδοκιμεί και εξελίσσεται.

Εκεί που ο άνθρωπος αγαπάει στις πράξεις και όχι στα λόγια. Μόνο έτσι θα μείνει ζωντανή η ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον στο οποίο η ευτυχία μας θα βρίσκεται στο κέντρο της οποιασδήποτε κοσμοθεωρίας.