Από σχολείο και οικογένεια τα «όπλα» ενάντια στην σεξουαλική κακοποίησης των παιδιών
Γράφει η Αλεξάνδρα Στεφανίδου*
Με αφορμή τη μαρτυρία ενός μαθητή σε σχολείο του νομού μας, σύμφωνα με την οποία ο δάσκαλός του τον παρενοχλούσε σεξουαλικά, θα ήταν καλό να επανεξετάσουμε την αποτελεσματικότητα της πρόληψης της παιδικής κακοποίησης.
Στον καιρό της καχυποψίας και της παρότρυνσης για καταγγελία ποικίλων συμβάντων που στρέφονται κατά της ανθρώπινης προσωπικότητας, η παιδική κακοποίηση, το στίγμα καθώς και ο φόβος που τη συνοδεύει, δεν έχει εξαλειφθεί εντελώς. Τρανή απόδειξη αποτελούν όλες εκείνες οι καταγγελίες άλλων παιδιών και γονέων κατά του δασκάλου, μετά τη γενναία μαρτυρία του μαθητή στην προαναφερθείσα υπόθεση.
Η σεξουαλική κακοποίηση ανήλικων παιδιών είναι ένα φαινόμενο που τα τελευταία χρόνια πλήττει περισσότερο από ποτέ τη χώρα μας, μιας και έχουν αυξηθεί οι καταγγελίες. Το γεγονός αυτό είναι αμφιμονοσήμαντο. Από τη μια πλευρά, θετικό είναι ότι τα θύματα και οι οικογένειες τους απευθύνονται με μεγαλύτερη ελευθερία και περίσσιο θάρρος στην δικαιοσύνη, από την άλλη αυτό έχει ως αποτέλεσμα να καταγράφονται πολύ περισσότερα περιστατικά.
Αν σκεφτούμε ότι το στίγμα που συνόδευε τα θύματα παλαιότερα, τα ωθούσε στην βασανιστική σιωπή, θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε ότι η αύξηση των κρουσμάτων είναι μόνο θεωρητική μιας και δεν έχουμε προγενέστερα δείγματα προς σύγκριση.
Αξίζει να αναρωτηθούμε για τα αίτια της έξαρσης ή και της έντονης εμφάνισης του φαινομένου. Η πολιτεία αδρανεί; Οι συνάνθρωποί μας, στην προσπάθειά τους να «περισώσουν» ακόμη και συγγενείς τους σιωπούν; Μήπως η οικειότητα ή οι σχέσεις που αναπτύσσουμε με τους άλλους ανθρώπους δεν μας βοηθούν να σκεφτούμε καθαρά; Στη χώρα μας, ο θεσμός της οικογένειας, ακόμα, καλά κρατεί. Ο τρόπος ζωής ειδικότερα σε επαρχιακές περιοχές όπως σε αυτές του νομού Κιλκίς, επιτρέπει την εποπτεία των παιδιών. Αν φυσικά αναλογισθούμε τις τελευταίες αποκαλύψεις σχετικά με τα σκάνδαλα σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών στο Βατικανό, είναι εύκολο να απελπισθούμε.
Το 2007 το ελληνικό κράτος επικύρωσε την απόφαση του συμβουλίου της Ευρώπης σχετικά με την παιδική κακοποίηση πάσης φύσεως· σύμφωνα με την απόφαση αυτή προβλέπονται αυστηρότερες ποινές για τους δράστες σεξουαλικής κακοποίησης και μεταξύ άλλων τη σύσταση προγραμμάτων ενημέρωσης για επαγγελματίες που έρχονται σε επαφή με παιδιά καθώς και για απλούς πολίτες. Η «θεραπεία» του φαινομένου, ωστόσο, στηρίζεται στην λήψη προληπτικών μέτρων και την παροχή ψυχολογικής στήριξης και βοήθειας στα θύματα και τις οικογένειες αυτών.
Στόχος και μέλημα μας θα πρέπει να είναι η εδραίωση της ψυχολογική παρακολούθηση όλων των παιδιών, ανεξαρτήτως, στο χώρο του σχολείου. Έτσι θα προλαμβάνονται τέτοια περιστατικά στις σχολικές αίθουσες, αφού θα είναι δυνατή η παρέμβαση εξειδικευμένων επαγγελματιών.
Επιπλέον, η οικογένεια με την δυναμική της παρουσία τη ζωή του παιδιού, θα μπορούσε να «σφυρηλατήσει» ισχυρές παιδικές προσωπικότητες που δεν θα φοβούνται να καταγγείλουν οτιδήποτε απειλεί τη σωματική και ψυχική τους ακεραιότητα.
Αυτό η οικογένεια μπορεί να το πετύχει τονώνοντάς τους το αυτοσυναίσθημα των παιδιών και προσφέροντας αμέριστη στοργή.
Έτσι, παράλληλα με την ενδυνάμωση των μέτρων που ήδη έχουν παρθεί κατά της σεξουαλικής κακοποίησης, θα δώσουμε μία ισχυρή «γροθιά» σε όσους καταχρώνται την αθωότητα της παιδική ψυχής και θα προστατεύσουμε αποτελεσματικά τα εκτεθειμένα σε μία «άρρωστη» κοινωνία παιδιά.
* Υποψήφια βουλεύτρια Κιλκίς του ΚΙΝΑΛ
