Ο τολμών νικά!
Γράφει ο Αιμίλιος Σαββίδης
Φίλες και φίλοι.
Θα αναφέρω ένα γνωμκό του Γεωργίου Σεφέρη (1900-1971) ποιητή και διπλωμάτη από τη Σμύρνη, από τους κυριότερους εισηγητές της νεοτερικής ποίησης στην Ελλάδα με βραβείο Νόμπελ.
Έλεγε: «Η βλακεία, η εγωπάθεια, η μωρία της ηγετικής τάξης στην σημερινή Ελλάδα σου φέρνει την ανάγκη να ξεράσεις. Είμαι βέβαιος πως τούτοι οι ελεεινοί δεν αντιπροσωπεύουν την ζωντανή Ελλάδα δεν αντιπροσωπεύουν τίποτα».
Δυστυχώς φίλες και φίλοι μετά από 125 χρόνια η ιστορία επαναλαμβάνεται, ζούμε και εμείς αυτές τις ανθελληνιστικές ανορθόδοξες τακτικές που έζησαν οι προπάτορές μας από τους νεότερους ξερασματικούς απογόνους των πολυταρχών.
Μέσα από αυτήν την καταχνιασμένη κόλαση που έζησαν οι πρόγονοί μας με την εξοντωτική προδοσία του ξεριζωμού, την κατοχή, τον εμφύλιο πόλεμο, την φτώχεια και την απολυταρχία των εξουσιαστών κατάφεραν να κρατήσουν τις ανθρώπινες αξίες, τα ιδεώδη της φυλής μας, την πίστη τους και την ομορφιά της οικογένειας, φωτίζοντας και εμάς με αρετές και αξίες και μια πλούσια πατριδογνωσία.
Έχοντας και εγώ τον πόθο της πατριδογνωσίας έκανα το ονειρικό μου ταξίδι στις ρίζες μου στον Πόντο και στον Καύκασο για να γνωρίσω από κοντά τον ιδιαίτερα εξιδανικευμένο και τιμημένο τόπο, εκεί που μεγαλούργησαν και έζησαν αιώνες οι πρόγονοί μας, εκεί που διαμορφώθηκε ο χαρακτήρας και η ψυχή αυτών των ανθρώπων, αφήνοντας την ανεξίτηλη πυρακτωμένη σφραγίδα στην ζωή μας.
Το ταξίδι μου στην προγονική γη ήταν και είναι μια βουτιά στα καθαρά νερά της ψυχής, ήταν ιχνηλασία στα μέρη που Προμηθεϊκού Καυκάσου, εκεί που το φώς του ήλιου λιγοστεύει και τ΄άστρα χαμηλώνουν για να φωτίσουν τα ξεθωριασμένα χρόνια και τις μισοσβημένες πατημασιές.
Το ταξίδι αυτό με οδήγησε πίσω στο «ενδον σκάπτε», καθώς αναζητεί την αιώνια ταυτότητά μας πάνω σε ξεθωριασμένα χρόνια και σε μισοσβημένες πατημασιές. Την ταυτότητα εκείνη που δεν χωρά σε βιογραφικά γιατί είναι όλα όσα ορίζει η ιστορία μας με αναφορά στους πρόσφυγες παππούδες μας, είναι μια κατάθεση ψυχής, κερί και θυμίαμα στους ξεριζωμένους μας ανθρώπους τους βγαλμένους μέσα από τα συντρίμμια μιας εποχής που άντεξαν διωγμούς και κακουχίες ώσπου εκδιωγμένοι ήρθαν στην Ελλάδα με την αποτρόπαια υποχρεωτική παραμονή τους στα λοιμακαθαρτήρια της Καλαμαριάς και μετέπειτα την εγκατάστασή τους στα νέα τους χωριά και σε πόλεις της χώρας. Το ταξίδι μου στα ιερά χώματα του Πόντου και του Καυκάσου και στο χωριό των παππούδων μας το Φαχρέλ ήταν μία δέηση και προσευχή συνάμα, μια ευχή που την πνοή του ανέμου σκύβει και φιλά νοερά τη μνήμη που κατοικεί μέσα στα «εξαφανισμένα» μνήματα όπου έζησαν οι Έλληνες για σαράντα χρόνια στο Καρς του Καυκάσου κι αναμετρήθηκαν με όλα όσα συνεπάγεται η προσφυγειά.
Μέσα από αυτήν την συννεφιά και της ξαστεριάς το φώς μας χάρισαν μια πολύχρονη φιλοπατρία με ιστορίες και γεγονότα, αξίες και ιδιώδη, «πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια», τα ήθη και τα έθιμα, την γλώσσα, τα τραγούδια και τους πανάρχαιους χορούς μας.
Αυτές τις αρετές που μας κληροδότησαν οι πρόγονοί μας, εισέπραξα σ΄αυτό το αέναο ταξίδι, γυρίζοντας τον χρόνο πίσω αναζητώντας και τους δικούς μου ανθρώπους, τους προγόνους μου, την γενιά μου, τους παππούδες μου, δίνοντας όρκο τιμής να συνεχίσω και εγώ το έργο που μας κληροδότησαν.
Το ταξίδι των προγόνων μου αρχίζει από το 1878-1880 από το Τσατάχ της Αργυρούπολης, βάση στοιχείων που συνέλεξα από τους γέροντες της προσφυγιάς και των γονέων μας, φωτίζοντας το γενεαλογικό δέντρο μας. Φίλε θρακιώτη και Μικρασιάτη, η ιστορία μας είναι και δικιά σου ιστορία, την έζησες και την ζεις καθημερινά.
Σήμερα ξαναζούμε ένα από τα αποτρόπαια εγκλήματά τους εις βάρος των παιδιών μας που έχουν μεταναστεύσει και αυτά από την παραστατική νόσο του πολιτικού μας συστήματος, της φτώχειας, την αλλοίωση του πληθυσμού, της κουλτούρας μας και ότι συνεπάγεται με τα χαρακτηριστικά που διαμορφώνουν τον Έλληνα πολίτη.
Κατάφεραν οι ηγεμόνες της διαφθοράς και του αλλιωτικού συστήματος, να μας εγκλωβίσουν στην αμάθεια της αδιαφορίας και τη βλακώδη συμπεριφορά μας, να γίνουμε μαριονέτες του συστήματος για μικροσυμφέροντα και ψευτοπολιτικές πεποιθήσεις.
Φίλες και φίλοι ελάτε μαζί όπως έλεγε ο αξέχαστος και έντιμος μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος να κάνουμε την αντίσταση και την ανάκαμψή μας, για να ξαναβρούμε ότι έχουμε χάσει και να υπερασπισθούμε ότι κινδυνεύει.
Η ιστορία μας δεν μπορεί να περιμένει, ας κάνουμε μαζί την αντίσταση, να απαλλαγούμε από την ανθελληνιστική παροδία του πολιτικού μας συστήματος που δεν σέβονται τα ιερά και τα όσιά μας και την ύπαρξή μας, για την τιμή ένεκεν των προγόνων μας, το μέλλον των παιδιών μας και της πατρίδας μας που είναι ο φάρος του πολιτισμού και η πνοή ζωής.
