Οι αδικίες του παρελθόντος εις βάρος Ελλήνων προσφύγων συνεχίζονται
Από συμπολίτη (τα στοιχεία του στην διάθεση της διεύθυνσης) λάβαμε την ακόλουθη επιστολή:
«Με αφορμή έγγραφο της διεύθυνσης δημόσιας περιουσίας του προηγούμενου μήνα «ξύπνησαν» γιά άλλη μία φορά οι αδικίες του παρελθόντος.
Κατ’ αρχάς θα σταθώ λίγο στο ιστορικό μέρος.
Τα ανταλλάξιμα μουσουλμανικά κτήματα μετονομάσθηκαν σε ανταλλάξιμη περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου (ίσως αργότερα μετονομασθεί σε εκποιουμένη περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου).
Ανεξαρτήτων πολιτικών πεποιθήσεων, απευθυνθείτε στα συγγράμματα των Βλάση Αγτζίδη, Θεοδώρου Παυλίδη και θα καταλάβετε τι εννοώ.
Πρόσφυγες που δεν αποκαταστάθηκαν ποτέ, διότι ποτέ δεν κατεγράφη η περιουσία τους στην Μ. Ασία λόγω συνθηκών (διωγμοί) προκειμένου να αποκατασταθούν αντιστοίχως στην Ελλάδα μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών (εξ ου και το ανταλλάξιμα μουσουλμανικά κτήματα) σύμφωνα πάντα με την συνθήκη της Λωζάνης 1923.
Σχετικά με το έγγραφο σας:
Κατά την επίσκεψη σας στο κοινοτικό κατάστημα θεωρήσατε δικαιούχους με κριτήριο την ηλικία άτομα δεύτερης γενιάς.
Η πλειοψηφία των δικαιούχων, σύμφωνα με τα κριτήρια σας, αν είναι εν ζωή η έχουν μεταβίβαση η έχουν εκποίηση στην ηλικία των 90 σήμερα, με αποτέλεσμα να μην έχουν στην κατοχή τους Ε1 η Ε9, διότι δεν δραστηριοποιούνται την τελευταία πενταετία ακόμη και για λόγους υγείας.
Το συμπέρασμα το άδικο συνεχίζεται γιά τους Ρωμιούς που εγκαταστάθηκαν σύμφωνα με την συνθήκη της Λωζάνης σε μία χώρα όπου οι καταπατητές ήταν και εξακολουθούν να είναι ουκ ολίγοι».
