Στα «ουράνια δώματα» ο καλός συμπολίτης Παύλος-Σωκράτης Παυλίδης
Ο «κύκλος» της ζωής «έκλεισε» την Κυριακή 17.12.23 για ένα ακόμη μέλος της «παλιάς φρουράς» του Κιλκίς, του Πάυλου-Σωκράτη Παυλίδη.
Ο καταγόμενος από την Ροδώνα του Λεκανοπεδίου Μουριών καλός συμπολίτης «αναχώρησε» για το «δίχως γυρισμό ταξίδι» πλήρης ημερών, στα 97 του, έχοντας αφήσει φωτεινό το «στίγμα» του στην κοινωνική ζωή του τόπου, σε όλους τους τομείς στους οποίους δραστηριοποιήθηκε.
Γεννημένος το 1926, ο Παύλος-Σωκράτης Παυλίδης ανήκει στις «φουρνιές» εκείνες των κιλκισιωτών, που αντίκρυσαν το φως της ζωής σε τούτο τον τόπο ελάχιστα μετά και την εγκατάσταση των τελευταίων προσφύγων σ΄αυτόν. Στις «φουρνιές» που βίωσαν την πενία και ανέχει της περιόδου του Μεσοπολέμου αλλά και τα γεγονότα της φοβερής δεκαετίας του ΄40, που «σημάδεψαν» ανεξίτηλα την ψυχοσύνθεση, την νοοτροπία και τους τρόπους αντίληψης και προσέγγισης των πραγμάτων, εν πολλοίς δε και τους επί μέρους ιδεολογικούς προσανατολισμούς τους.
Συγχρόνως στις «φουρνιές», που κατά τα «πέτρινα» μεταπολεμικά χρόνια ήταν αυτές οι οποίες συνέβαλαν στην ανασυγκρότηση του τόπου, στην αποκατάσταση της κοινωνικής συνοχής του και στην «θεμελίωση» της οικονομικής ανάκαμψης και ανάπτυξής του.
Ο Παύλος-Σωκράτης Παυλίδης ασχολήθηκε επιτυχώς με το εμπόριο, με κυριότερο αντικείμενο τα παιχνίδια και τα στολίδια, με το όνομά του να παραπέμπει σε ποιότητα, αξιοπιστία και φερεγγυότητα σε όλες τις συναλλαγές του, δημιουργώντας έτσι μιάν αξιόλογη παράδοση, στην συνέχιση της οποίας συνέβαλε να συμβάλλει, έχοντας προ πολλού «παραλάβει την σκυτάλη», ο γιός του Νίκος.
Έχοντας κοινωνικές, πολιτιστικές και αθλητικές ευαισθησίες, ο «κυρ-Σωκράτης» ήταν πάντα αρουγός φορέων, των οποίων η δραστηριότητα τον εξέφραζε ή απηχούσε τα ενδιαφέροντά του στους εν λόγω τομείς.
Ως κατ΄εξοχήν φυσιολάτρης και με πραγματικές ευαισθησίες για περιβαλλοντικά θέματα, αλλά και ως ένθερμος υποστηρικτής της άσκησης σε όλες τις ηλικίες για καλή φυσική κατάσταση και ευεξίας, υπήρξε ένας από τους ακούραστους περιπατητές μεγάλων αποστάσεων, ενώ δραστηριοποιήθηκε ως ενεργό μέλος και διοικητικό στέλεχος του ορειβατικού συλλόγου Κιλκίς, συμβάλοντας στην καταξίωση αυτού στην κοινωνική και πολιτιστική ζωή του Κιλκίς.
Αν και μόνιμος κάτοικος Κιλκίς, ο Παύλος-Σωκράτης Παυλίδης δεν λησμόνησε ποτέ την γενέτειρά του, τον Ροδώνα, στον οποιο μετέβαινε συχνά, έχοντας συντηρήσει την εκεί πατρική οικία.
Και ήταν ακριβώς η αγάπη του για τον Ροδώνα, το Κιλκίς, την φύση, το περιβάλλον αλλά και τα ελληνικά Γράμματα, η οποία λειτούργησε σ΄αυτόν ως κίνητρο ενασχόλησης με την συγγραφή, και ως συγγραφέως επέδειξε ικανότητα στον χειρισμό της γλώσσας και στην «δόμηση» των κειμένων του.
Το θετικό επακόλουθο ήταν τα βιβλία του, που αποτύπωσαν με εκφραστικότητα τις εμπνεύσεις του.
Ένα ακόμη στοιχείο, το οποίο ενέτασσε τον Πάυλο-Σωκράτη Παυλίδη στην χορεία των αποκαλουμένων «καλών συμπολιτών» ήταν ο μειλίχιος και ενωτικός λόγος του για κάθε θέμα του τόπου και της κοινωνίας του, εκεί που συγχρόνως υπερασπιζόταν με συνέπεια τα δικά του πιστεύω.
Ήταν μεν δεδηλωμένη και η ιδεολογική τοποθέτησή του, πλήν όμως, τόσο ως πολίτης όσο και ως επαγγελματίας δεν προσέφερε «έδαφος» σε διακρίσεις, αντιπαλότητες και διαχωριστικές γραμμές.
Γι΄αυτό έχαιρε της γενικής εκτιμήσεως όχι μόνο της δικής του γενιάς και των πλησιεστέρων σ΄αυτόν «φουρνιών» κιλκισιωτών, αλλά και των ουκ ολίγων μεταγενεστέρων, με τις οποίες ανέπτυξε σχέσεις και δεσμούς ακριβώς χάρη στον συγκεκριμένο χαρακτήρα του και τον τρόπο ζωής του.
Έτσι, είναι επόμενο να αισθάνεται «φτωχότερη» η κοινωνία του Κιλκίς για την απώλεια του Παύλου-Σωκράτη Παυλίδη, με τα μέλη της να εύχονται να «πάρουν τα χρόνια του».
Ωστόσο, ο «αποχαιρετισμός» έχει να κάνει απλώς με την φυσική παρουσία.
Διότι, ο κυρ-Σωκράτης θα ζη για πάντα στις καρδιές και η μνήμη του θα είναι αιωνία.
Καλό κατευόδιο και καλή Ανάσταση καλέ μας άνθρωπε και φίλε Παύλε-Σωκράτη Παυλίδη.
