Λές και ήταν χθές – Κι όμως πέρασαν τριάντα χρόνια
Στη φωτογραφία (αριστερά) ο γράφων, τότε πρόεδρος των “Ακριτών” Πολυκάστρου με μερικές από τις πρώτες οικογένειες που εγκαταστάθηκαν και ενσωματώθηκαν στην κοινωνία του Πολυκάστρου. Απο αριστερά Γιώργος και Ναταλία Τοπουζίδη και μπροστά τα παιδιά τους, Αγάπη Παυλίδου, στο κέντρο Γαλήνη και Παύλος Λεντίδης και μπροστά τα παιδιά τους, Λιούμπα-Αγάπη(+) και Δημήτρης Κτενίδης και τα παιδιά τους και στην άκρη δεξιά η σύζυγός μου.
Γράφει ο Βασίλης Αθανασιάδης
Εκεί στα μέσα του 1990 και της αρχές του 1991 ακριβώς πρίν 30 χρόνια ήταν που εγκαταστάθηκαν στο Πολύκαστρο οι πρώτες οικογένειες Ποντίων προσφύγων από την τέως ΕΣΣΔ, κυρίως από Ουζμπεκιστάν και Ρωσία.
Οι πρώτες 17 οικογένειες είχαν συγγένειες 2ου και 3ου βαθμού με Ποντιακές οικογένειες που ήρθαν από τον Πόντο και τη Ρωσία και εγκαταστάθηκαν στο Πολύκαστρο, κατα την χρονική περίοδο 1924 έως και το 1940.
Αργότερα ακολούθησε άφιξη μεγάλου αριθμού προσφυγικών οικογενειών από την Γεωργία, κυρίως από την Τσάλκα, οι οποίες εγκαταστάθηκαν στο Πολύκαστρο και αρκετές στο Πευκόδασος.
Τη δεκαετία 1991 – 2001 το Πολύκαστρο είχε αύξηση πληθυσμού άνω του 10%. Ένας από τους λόγους ήταν η εγκατάσταση των νεο προσφύγων Ποντίων από την τέως ΕΣΣΔ.
Εκείνη την περίοδο αρκετοί (καλοπροαίρετοι – ανιστόρητοι – εξυπνάκηδες) έλεγαν οτι ο Αθανασιάδης έφερε Ρώσους και Τούρκους στο Πολύκαστρο.
Σήμερα τα παιδιά τους δημιούργησαν τις δικές τους οικογένειες και αγαπούν τον τόπο μας που τα αγκάλιασε και τα πρώτα χρόνια είχαν την μεγάλη στήριξη του συλλόγου των “Ακριτών”.
