Η εισήγηση του Χρήστου Σπίγκου στο 5ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ
Την τοποθέτηση του στο 5ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ κοινοποίησε ο σύνεδρος του Χρήστος Σπίγκος στο οποίο ανέφερε τα εξής:
“Συντρόφισσες και σύντροφοι
Όντας πολιτικά ενεργός αλλά εργασιακά απόμαχος είμαι ένας πολίτης που με ξεχωρίζουν από τ’ όνομα κι ένα σωρό αριθμούς που σε λίγο θα γίνουν όλοι ένας.
Κινούμαι εδώ και πενήντα χρόνια στον χώρο της αριστεράς ορμώμενος από διάβασμα και προβληματισμό κι όχι από ιστορική συγκυρία.
Εκεί έμαθα πολλά.
Μου μίλησαν για συλλογική συνείδηση, για τη σημασία της πολιτικής και των κομμάτων, για το εγώ που πρέπει να παραμερίζει μπροστά στο εμείς, για το δίκιο του ενός που οφείλουμε να το μετατρέπουμε σε διεκδίκηση των πολλών, για τον πολίτη – κριτή κι εντολοδόχο και για άλλα πολλά ενάντια σε όσα γεννά ο ατομισμός η αμετροέπεια και η κάθε μορφής προσωπολατρεία.
Μου είπαν ότι ο πολιτικός αντίπαλος δε βρίσκεται στην αγωνία του διπλανού συντρόφου, αλλά στην αντεργατική κυβερνητική πολιτική και αντιλαϊκή πολιτική δράση.
Με αυτά στις πολιτικές μου αποσκευές οργανώθηκα με σκοπό να διακονήσω κοινούς στόχους και σκοπούς.
Εκ φύσεως σέβομαι την κάθε ιεραρχία, αλλά ποτέ δεν κατέθεσα την όποια νοητική μου λειτουργία στα πόδια κάποιου κομματικού ιερατείου.
Γνώρισα σοφούς ανθρώπους από τη σεμνότητα των οποίων διδάχτηκα πολλά. Συνάντησα όμως και μπόλικη ψευδεπίγραφη μεγαλαυχία που κάλυπτε την αμάθεια με σύνθημα και ρηχό λόγο.
Είδα συμπολίτες μου να διαρρηγνύουν αφύλακτες κομματικές θύρες και ν’ αναδεικνύουν την πολιτική ύβρη σε πρόεδρο του κόμματος.
Γνωστές σε όλους μας οι συνέπειες.
Τοξική εσωστρέφεια, δημόσιος διασυρμός της πολιτικής μας ιστορίας, διάρρηξη συντροφικών σχέσεων, πολυδιάσπαση, αμφισβήτηση προθέσεων, απογοήτευση για πρόσωπα και πράξεις.
Η κοινωνία άναυδη παρακολουθεί, δεν κατανοεί και γρήγορα μας καταδικάζει συλλήβδην όλους.
Μια επιτυχημένη τετραετής κυβερνητική θητεία μ’ επικεφαλής τον Αλέξη Τσίπρα με συνοπτικές συνειδησιακές διαδικασίες πετάχτηκε στη λήθη της ιστορίας.
Σύντροφοι που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του κόμματος το 2019 δεν άντεξαν την υφέρπουσα αμφισβήτηση από την ιδεοληπτική αλαζονεία της κομματικής «πιστοποίησης» προθέσεων και αποστασιοποιήθηκαν.
Σ’ ένα χρόνο τρεις διασπάσεις, μπόλικο αντισυντροφικό δηλητήριο, δυο συνέδρια, μια χυδαία προβοκάτσια με τη σφραγίδα Κασσελάκη, μια επιστροφή σε μονοψήφια ποσοστά.
Μετά απ’ όλα αυτά οι συγγνώμες, αν και επιδεικνύουν ηρωισμό και είναι καλοδεχούμενες, δεν παράγουν ασφαλή αποτελέσματα αν δε συνοδεύονται από εσωτερική αυτοκριτική και αλλαγή διαλυτικών συμπεριφορών.
Ο δρόμος ανηφορικός και δύσβατος.
Η επανεκκίνηση του σύντροφου Προέδρου παίρνει σάρκα και οστά.
Το κόμμα, αν και σοβαρά τραυματισμένο, μαζεύτηκε σήμερα εδώ για να μιλήσουμε, να δεσμευτούμε και να σηκώσουμε μανίκια.
Η εμπειρία μαζί με τη γνώση και την αφοσίωση μπορούν και πρέπει να κάνουν θαύματα.
Σήμερα πρέπει να ξαναδούμε τι σημαίνει ενότητα και συλλογική δουλειά, γιατί η ενότητα δε σφυρηλατείται με τη συνέχιση συμπεριφορών που δείχνουν ότι το πάθημα ποτέ δε γίνεται μάθημα.
Σήμερα πρέπει να στείλουμε ένα μήνυμα στον σύντροφο που καθόταν μέχρι χθες στην άδεια καρέκλα του συνεδρίου μας και που σήμερα, χωρίς να έχει αλλάξει επί της ουσίας πολιτικό προσανατολισμό, δε βρίσκεται στο κοινό μας σπίτι. Είναι ευκαιρία λοιπόν από τούτο εδώ το συνέδριο να του πούμε ότι ο ρόλος των πολιτικών δεν περιορίζεται στις προκλήσεις της συγκυρίας αλλά διαρκώς θα πρέπει να επιβεβαιώνεται από την κοινωνία που σήμερα αναθεματίζει τις προσφιλείς διασπάσεις του προοδευτικού χώρου και αναζητά διέξοδο στα αδιέξοδα της σημερινής πραγματικότητας.
Σε τέτοιες στιγμές δεν περισσεύει κανένας όσο ψηλά κι αν νομίζει ότι βρίσκεται.
Σταθερός σε όσα με δίδαξαν άξιοι δάσκαλοί μου αρνούμαι να κατανοήσω και να συμπλεύσω με λογικές προσωπολατρικές που αναζητούν τον μεσσία να μας σώσει από λάθη, εμμονές και ιδεοληψίες.
Στην ανανεωτική αριστερά για να είσαι χρήσιμος θα πρέπει να μελετάς, να κρίνεις, να προτείνεις και να λογοδοτείς.
Δεν έχουμε ανάγκη από είδωλα γιατί μας αρκεί η δύναμη των ιδεών μας.
Για εμένα πολιτικός ηγέτης δεν είναι εκείνος που μαζεύει τα περισσότερα χειροκροτήματα αλλά εκείνος ή εκείνη που πάει την πολιτική σκέψη ένα βήμα πιο μπροστά. Είναι εκείνος ή εκείνη που αισθάνεται πρώτος ή πρώτη μεταξύ των ίσων, στέκεται δίπλα μου στα κομματικά όργανα για να με καθοδηγεί με την εμπειρία και τις γνώσεις του και δίνει το παρών παντού όπου το κόμμα μας δίνει αγώνα είτε μέσα είτε έξω από το Κοινοβούλιο.
Αυτά τα ολίγα είχα να σας πω, κι αν κούρασα απολογούμαι.
Η πρόθεση, πιστέψτε με, ήταν καλή και γι’ αυτό δε ζητώ συγγνώμη.
Καλή μας επιτυχία κι από Δευτέρα όλοι μαζί στον αγώνα για το αύριο που αξίζει σ’ εμάς και τα παιδιά μας”.
