Επικήδειος για την Νόπη Σιδηροπούλου

Νόπη αγαπημένο μου κοριτσάκι, είμαστε όλοι εδώ για να σε αποχαιρετήσουμε, σε αυτό το ύστατο ταξίδι προς την αιωνιότητα.

Βασανισμένη μου ψυχή πάλεψες σκληρά για πολλά χρόνια, παρ όλα αυτά δεν έχανες το θάρρος και το χιούμορ σου. Θυμάμαι όταν μαζευόμασταν όλες μαζί, ξαδέλφες φίλες και φυσικά η αγαπημένη μας Χρυσανθούλα η μανούλα σου.

Τι γέλια κάναμε τι αστεία, ξεκινούσε η Χρυσάνθη ακολουθούσες εσύ και στη συνέχεια όλη η παρέα…

Όσο για την πολύχρονη μάχη σου με την αρρώστια, κρατάω το θάρρος και την ελπίδα με την οποία την αντιμετώπισες, αλλά και το παράπονό σου- γιατί και μέχρι πότε; Και μεις προσευχόμασταν να είναι η τελευταία φορά, και να θεραπευτείς.

Τώρα ταξιδεύεις χωρίς πόνους χωρίς άγχος για τα επίγεια, στην αγκαλιά του Θεού. Αφήνεις πίσω σου τον σύζυγο και τα παιδιά σου, αλλά και τον αδελφό σου που έσπευσε να έρθει από την Γερμανία. Εύχομαι να βρουν την εξ ύψους παρηγορία.

Αφήνεις φίλους και συγγενείς που σ αγαπούσαν πολύ, θα μας λείψεις πολύ αγαπημένη.

Τώρα ξεκουράσου, τελείωσαν τα βάσανα… Θα συναντηθούμε και πάλι στην άλλη ζωή την αιώνια…Θα μαζευόμαστε και εκεί, να λέμε τα δικά μας. Μέχρι τότε εδώ στη γη, θα υπάρχει η θέση σου άδεια, και το ποτήρι με τον καφέ στο τραπεζάκι… Τα λουλούδια που άνθισαν στην αυλή σου και δεν πρόλαβες να τα δεις.

Αντίο Νόπη, αιωνία σου η μνήμη.

Δέσποινα Μοσχούτα