Δυσαναπλήρωτο κενό μας άφησε ο Γιώργος Π. Δαμιανίδης

Γράφει ο Βασίλης Αθανασιάδης

Εδώ και έντεκα ημέρες, είναι φτωχότερη η κοινωνία του Πολυκάστρου, αλλά και ολόκληρου του νομού Κιλκίς, αφού μας άφησε για πάντα την Τρίτη 11 Νοεμβρίου, ο Γιώργος Δαμιανίδης του Παύλου στα 83 του χρόνια (1942-2025).

Ο αλησμόνητος Γιώργος ήταν μια εμβληματική προσωπικότητα που με σκέψεις, έργα και πράξεις άφησε έντονο το στίγμα του στον τόπο μας.

Σημαντικότατη η παρουσία του και η συμβολή του στα δρώμενα του Πολυκάστρου και όχι μόνο, στον αθλητισμό, στην επιχειρηματικότητα, στην τοπική αυτοδιοίκηση, κ.α. Για αυτό και θα μείνει αξέχαστος.

Η οικογένεια Δαμιανίδη με καταγωγή από το Ατά Τεπέ, της Αμάσειας, του Πόντου, κατά την διάρκεια του Α΄ Π.Π. (1914-1918), βρέθηκε στη Ρωσία, το 1920 ήρθε στην Ελλάδα και για δύο χρόνια έμεινε στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης, δύσκολοι καιροί!

Τον Οκτώβριο του 1922 μαζί με άλλες 19 οικογένειες(σύνολο 20),με αρχηγό της αποστολής τον Γιάννη Σιωπιλίδη, με νοικιασμένα βοϊδόκαρα και με τις λίγες οικοσκευές τους, ύστερα από μία πορεία 14 ωρών, ακολουθώντας το λιθόστρωτο δρόμο Θεσσαλονίκης, Γεφύρας(Τοψίν), Πολυκάστρου(Καρασουλίου), δρόμο τον οποίο κατασκεύασαν, τα συμμαχικά στρατεύματα (Α΄Π.Π.), έφτασαν αργά το βράδυ στο Καρασούλι και έμειναν προσωρινά και για λίγες μέρες, γύρω από τον Σιδηροδρομικό Σταθμό.

Ο παλαιός Σιδηροδρομικός Σταθμός Πολυκάστρου (Καρασουλίου),

τον οποίο ανατίναξαν οι Γερμανοί κατά την αποχώρηση τους στις 26 Οκτωβρίου το 1944.

Φωτογραφία από τα Γαλλικά Ιστορικά αρχεία το 1916.

Εδώ γύρω έμειναν τις πρώτες ημέρες οι 20 οικογένειες Ποντίων, που στη συνέχεια δημιούργησαν το Νέο Καρασούλι επάνω στο λιθόστρωτο Συμμαχικό δρόμο.

Μετά από λίγες μέρες οι είκοσι αυτές οικογένειες, μεταξύ των οποίων και η οικογένεια Δαμιανίδη, εγκαταστάθηκαν εκατέρωθεν αυτού του λιθόστρωτου (συμμαχικού) δρόμου, ο οποίος είναι είναι η σημερινή οδός Ελευθερίου Βενιζέλου, αυτή που ξεκινάει από τον γνωστό κόμβο (Ανατολική είσοδος Πολυκάστρου) και συνεχίζει προς το Κέντρο Υγείας Πολυκάστρου.

Χειρόγραφο σχεδίασμα του Ηλία Ταντίδη, 15 Φεβρουαρίου 1988, που δείχνει την σειρά εγκατάστασης των προσφυγικών οικογενειών, που δημιούργησαν το Νέο Καρασούλι, τον Οκτώβριο του 1922.

Έτσι αυτές οι είκοσι Ποντιακές οικογένειες τον Οκτώβριο του 1922 ίδρυσαν το Νέο Καρασούλι, στη δυτική πλευρά του γήλοφου που τους παρείχε μερική απανεμιά και παράλληλα είχε και πηγή νερού, που ακόμα υπάρχει και που ήταν ο βασικός λόγος για την εγκατάσταση εκεί αυτών των ξεριζωμένων Ελλήνων.

Στη δεξιά πλευρά του δρόμου (ανατολική), η τελευταία κατοικία ήταν της οικογένειας Δαμιανίδη και ακριβώς πάνω από το οικόπεδο της οικογένειας υπήρχε η πηγή νερού, πηγή ζωής.

 Το πρώτο αστέρι από επάνω είναι το σημείο που υπήρχε η βρύση και σήμερα υπάρχει βρύση σε ανάμνηση της παλαιάς και αφιερωμένη στη μνήμη των πρώτων προσφύγων.

Επι δημαρχείας Δημήτρη Κουλίνα κατασκευάσθηκε η νεότερη βρύση έπειτα απο πρωτοβουλία  Βασίλη Αθανασιάδη και Χρήστου Τσανασίδη.

Το δεύτερο δείχνει τη θέση της πρώτης κατοικίας της οικογένειας Δαμιανίδη.

Το τρίτο αστέρι, κάτω αριστερά, δείχνει τη θέση της κατοικίας του Δημήτρη (Μήτκα) Δαμιανίδη, αδερφού του Παύλου και θείου του Γιώργου Δαμιανίδη.

Από εκείνη την πηγή ξεκινούσε με πήλινες σωλήνες η υδροδότηση του οικισμού του παλαιού Καρασουλίου καθώς και του Τούρκικου λουτρού, που ήταν δυτικά της Σιδηροδρομικής γραμμής.

Σ΄αυτό το σπίτι, έμεινε η οικογένεια του Μωυσή Δαμιανίδη, ενώ ο αδελφός του Δημήτριος (Μήτκας), δημιουργώντας τη δική του οικογένεια, εγκαταστάθηκε στην σημερινή οδό Πόντου και Θεμιστοκλέους γωνία. Σε μικρή απόσταση από την πρώτη τους κατοικία.

Ο Παύλος Δαμιανίδης (1908-1973), πατέρας του Γιώργου στα 21 του χρόνια, το 1929 ενυμφεύθη την 17χρονη συγχωριανή του Μαρία(1912-1992) το γένος Χατζηξενιτίδη και  με την δημιουργία της οικογένειας του, εγκαταστάθηκε στη σημερινή οδό Δαβάκη, απέναντι ακριβώς από την είσοδο του Β΄Δημοτικού Σχολείου Πολυκάστρου.

Το αστέρι δείχνει τη θέση της κατοικίας της οικογένειας του Παύλου Δαμιανίδη,

ακριβώς πίσω, αριστερά όπως φαίνεται στην εικόνα, έκανε ο Γιώργος του δικό του σπίτι.

Απέκτησαν 4 παιδιά, όλα αγόρια. Τα παιδιά του Παύλου και της Μαρίας ήταν κατά σειράν:ο Γιάννης (1930-2014), ο Κώστας “Κωτσάκης”(1934-1993), ο Απόστολος “Λάκης” (1939-1966) ο οποίος έφυγε δυστυχώς νεότατος και τελευταίος, το στερνοπαίδι, ο Γιώργος (1942-2025).

Εδώ σ΄αυτή τη γειτονιά όπου έζησαν και μεγάλωσαν τα παιδιά τους και ακριβώς κάτω από το δικό τους οικόπεδο, μετά το 1930, εγκαταστάθηκαν 4 ακόμη προσφυγικές οικογένειες που ήρθαν από τη Ρωσία και αυτές ήταν των αδελφών Κρουκλίδη (Γιάννη, Σάββα, Θεόδωρου και της χήρας αδελφής τους Βασιλικής Αθανασιάδου).

Ήταν μια γειτονιά με πλήθος από παιδιά, στην πλειοψηφία τους αγόρια και από παιχνίδια ένα σωρό και κυρίως το ποδόσφαιρο στο δρόμο.

Προσφορά στον αθλητισμό

Στον τότε “Ολυμπιακό” Πολυκάστρου, έπαιξαν ποδόσφαιρο παιδιά της γειτονιάς, όπως τα ξαδέρφια του Γιώργου, Κώστας και Νίκος Τσαλικόπουλος, ο Θόδωρος Κρουκλίδης, οι αδερφοί Σμυρνάκου, Γιώτης και Κώστας και μετά στην Α.Ε.Πολυκάστρου τα άλλα ξαδέρφια του Γιώργου, Δημήτρης “Τσαλίκας” και Γιώργος “Γούλης” Τσαλικόπουλος.

Ο Γιώργος αγωνίστηκε στη θέση του τερματοφύλακα για λίγο στον “Ολυμπιακό” Πολυκάστρου και στη συνέχεια στην Α.Ε.Π., την οποία υπεραγαπούσε.

Το σημαντικότερο έργο του στον τομέα του αθλητισμού, ήταν η διαρκής βοήθεια του ηθική και οικονομική προς την Α.Ε.Π. της οποίας διετέλεσε και Πρόεδρος από το 1974 έως το 1976, ενώ ήταν πάντοτε και με κάθε τρόπο δίπλα, στην εκάστοτε Διοίκηση της Α.Ε.Π..

Ενώ σημαντικά ήταν τα έργα του για τον αθλητισμό,τον πολιτισμό και την νεολαία, κατά τη διάρκεια της δημαρχιακής του θητείας, που θα τα αναφέρουμε παρακάτω.

Για το έργο του και την προσφορά του, τιμήθηκε από την Α.Ε.Π. και τους παλαίμαχους της.

Απόδοση τιμής σε παλαίμαχους του Π.Ο.Α. και του Ολυμπιακού πριν από 22 χρόνια.

Σήμερα, οι περισσότεροι από αυτούς μας βλέπουν από ψηλά.

Πέμπτος από αριστερά ο Γιώργος Δαμιανίδης και στο άκρο δεξιά ο επι σειρά ετών πρόεδρος της ΕΠΣ Κιλκίς, φίλος και συνεργάτης του Γιώργου, Βασίλης Χατζηαποστόλου

Οικογένεια Δαμιανίδη  – επιχειρηματικότητα

Από τα μέσα της δεκαετίας του 1950, οι αδερφοί Δαμιανίδη Παύλος και Δημήτριος (Μήτκας), δημιούργησαν – ξεκίνησαν την λειτουργία της πρώτης τους επιχείρησης, που ήταν και η πρώτη στο Πολύκαστρο για την παραγωγή τούβλων (συμπαγή και τρυπητά) στην θέση “αλώνια” προς Κράιστα,(αριστερά του σημερινού Σταδίου Πολυκάστρου) εκεί όπου αργότερα τη δεκαετία του 1970, τα παιδιά του Παύλου, Γιάννης , Κώστας (Κωτσάκης) και Γιώργος δημιούργησαν την πρώτη εταιρεία παραγωγής ετοίμου σκυροδέματος “Μπετόν Δομή”.

Αριστερά το αστέρι δείχνει το σημερινό δημοτικό στάδιο Πολυκάστρου, για το οποίο έδειχνε ιδιαίτερο ενδιαφέρον ο Γιώργος και το αστέρι δεξιά δείχνει τον χώρο που ήταν το ιστορικό τουβλοποιείο ή “κεραμιδαριό” και στη συνέχεια ο αρχικός χώρος παραγωγής ετοίμου σκυροδέματος των αδελφών Δαμιανίδη “Μπετόν Δομή”.

Στο τουβλάδικο ή κεραμιδαριό όπως το λέγαμε εμείς τότε που το γνωρίσαμε, δούλεψαν δεκάδες άτομα (έφαγαν ψωμί), ιδιαίτερα δε τα καλοκαίρια πάρα πολλά νέα παιδιά, αγόρια και κορίτσια, έβγαζαν το χαρτζιλίκι τους και βοηθούσαν και τις οικογένειές τους.

Στα 1980 ο Κώστας (Κωτσάκης) Δαμιανίδης, δημιούργησε τη δική του εταιρεία ετοίμου σκυροδέματος, την “ΕΤ Μπετόν”, σε άλλο χώρο, δυτικά του Πολυκάστρου, κοντά στο ανάχωμα του Αξιού όπου ήταν και πλησιέστερα στην αμμοληψία.

  Στα 1986 ενώθηκαν οι δύο εταιρείες των αδελφών Δαμιανίδη και λειτούργησαν πλέον στις εγκαταστάσεις της “ΕΤ Μπετόν” δίπλα στον Αξιό.

Το αστέρι δείχνει την θέση της “Μπετόν Δομή” μετά την ένωση με την “ΕΤ Μπετόν” η οποία λειτουργούσε σε αυτό το χώρο.

Με την ενοποίηση των δύο ομοειδών εταιρειών το 1986 υπό την επωνυμία “Μπετόν Δομή”, έχουμε την συμμετοχή σε αυτήν των αδελφών Τσουμάνη, Τηλέμαχου και Δημητρίου (1941-1986) καθώς και του Παύλου Δεβετζόπουλου (σύγαμπρος-μπατζανάκης του Γιώργου), η παραγωγή  ετοίμου σκυροδέματος έχει κατακόρυφη άνοδο και το 1990, δημιουργήτε νέα μονάδα στο Σταυροχώρι και το 2002 η τελευταία μεγάλη μονάδα  Λεβεντοχώρι Κιλκίς.

 Τον θανόντα πρόωρα Δημήτρη (Τάκη) Τσουμάνη αντικατέστησε η σύζυγός του Μαίρη Καραγιαννίδου-Τσουμάνη, τον δε επίσης θανόντα προώρος μεγαλομέτοχο Κώστα (Κωτσάκη) Δαμιανίδη(1934-1993) αντικατέστησε ο γιος του Παύλος.

 Το 2008 παύει η λειτουργία της “Μπετόν Δομή”, είναι η περίοδος που αρχίζει η οικονομική ύφεση, ελαχιστοποίηση της ανέγερσης οικοδομών, αλλά και δημοσίων έργων, στα οποία οφειλόταν και ο μεγάλος κύκλος εργασιών της εταιρείας των αδελφών Δαμιανίδη και η εταιρεία με όλες τις εγκαταστάσεις της πωλείται στην La Farge (Η Lafarge είναι μια γαλλική βιομηχανική εταιρεία που ειδικεύεται στο τσιμέντο, τα οικοδομικά αδρανή και το σκυρόδεμα και είναι ο μεγαλύτερος κατασκευαστής τσιμέντου στον κόσμο. Ιδρύθηκε το 1833).

Για πάνω από 30 χρόνια, η εταιρεία ετοίμου σκυροδέματος “Μπετόν Δομή” της οποίας βασικός μέτοχος και το περισσότερο διάστημα Πρόεδρος ήταν ο Γιώργος Δαμιανίδης ήταν κυρίαρχος σε όλο το Νομό Κιλκίς και χιλιάδες κατοικίες αλλά και δημόσια έργα κατασκευάστηκαν με σκυρόδεμα αυτής της εταιρείας.

Εκατοντάδες άνθρωποι, όλα αυτά τα χρόνια εργάστηκαν σε αυτή την εταιρεία και γιαυτό είναι ευγνώμονες και ιδιαίτερα προς των Γιώργος Π. Δαμιανίδη, ενώ μεγάλες και συχνές ήταν οι προσφορές της εταιρείας προς αθλητικούς, πολιτιστικούς και άλλους φορείς του τόπου μας.

Δεκέμβριος 1991, ο Σύλλογος Ποντίων Πολυκάστρου και Περιχώρων “Οι Ακρίτες”  βραβεύει τον Γιώργο Π. Δαμιανίδη και την εταιρεία “Μπετόν Δομή” για την μεγάλη προσφορά της και την συμβολή της στην ανέγερση του “Σπιτιού του Πόντου”.

Στο μέσον ο γράφων και δεξιά ο αλησμόνητος Χρήστος Αδαμίδης (1928-2004)

Τοπική Αυτοδιοίκηση – Δήμαρχος Πολυκάστρου

Η ενασχόληση του Γιώργου με την Τοπική Αυτοδιοίκηση ξεκίνησε το 1974, αμέσως μετά την “μεταπολίτευση”, οπότε συμμετείχε για πρώτη φορά στις τότε Κοινοτικές εκλογές και στα 32 του χρόνια εξελέγη Κοινοτικός σύμβουλος για την χρονική περίοδο, από 1/1//1975 – 31/12/1978.

Μαζί του εξελέγη και ο +Κώστας Χρ. Μαυροφρύδης, δύο νέοι Ποντιακής καταγωγής που εξελέγησαν για πρώτη φορά και συνεργάστηκαν για το καλό του τόπου μας με τον τότε πρωτοεκλεγέντα Πρόεδρος της Κοινότητας +Γιώργο Χρ. Χαμουρούδη (1941-2000).

Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 1992

Εγκαίνια κτιρίου “Σπίτι του Πόντου” από το σεβασμιώτατο μητροπολίτη μας κ.κ. Δημἠτριο και πλήθος Ιερέων πρώτος δεξιά +Ηρακλής  Αποστολίδης (Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Πολυκάστρου) και δίπλα του ο Δήμαρχος +Γιώργος Δαμιανίδης και άκρο αριστερά ο τότε δήμαρχος Αξιουπόλεως +Γιάννης Πολυχρονίδης.

Η δεύτερη συμμετοχή του Γιώργου έγινε τον Οκτώβρη του 1990 που ήταν η δεύτερες πλέον Δημοτικές εκλογές στην ιστορία του Πολυκάστρου μετά την “εθελούσια συνένωση” των κοινοτήτων Πολυκάστρου και Λιμνοτόπου, οπότε γίναμε δήμος.

Εκδήλωση για την Τρίτη Ηλικία, δεύτερος από δεξιά δίπλα στον γράφοντα, ο Γιώργος  Π. Δαμιανίδης, δίπλα του ο αλησμόνητος Κώστας Τριαρίδης, προσωπικός φίλος της οικογένειας Δαμιανίδη απ΄την προδικτατορική εποχή.

 Για την ιστορία οι πρώτες δημοτικές εκλογές έγιναν τον Οκτώβριο του 1986.

Στις εκλογές του Οκτωβρίου 1990, που συμμετείχαν τέσσερις συνδυασμοί, τις κέρδισε ο συνδυασμός του Γιώργου Δαμιανίδη, ο οποίος και εξελέγη δευτερος δήμαρχος στην ιστορία του Πολυκάστρου για την περίοδο από 1/1/1991 – 31/12/1994.

Μαζί του εξελέγησαν δημοτικοί σύμβουλοι κατα αλφαβητική σειρά, οι +Ηρακλής Αποστολίδης, +Δίκαιος Βασιλειάδης, Χρήστος Δραγανίδης, Γιώργος Μπαϊνούζης,+ Γιάννης (Γιαννίκος) Παπαδόπουλος, Δημήτριος Σμυδάκης, Γιώργος Τοπαλίδης, +Κώστας Χαϊλάζης, +Νίκος Χατζηβαρίτης.

Όλοι αυτοί μαζί εργάστηκαν με ιδιαίτερο ζήλο και πολλή αγάπη για την ανάπτυξη του Πολυκάστρου, σε όλους του τομείς.

Η θητεία του Γιώργου και των Δημοτικών Συμβούλων – συνεργατών του, έδωσε μια νέα δυναμική ανάπτυξη στο Πολύκαστρο και στους οικισμούς της Κοινότητος Λιμνοτόπου.

Πολλά και σημαντικά τα έργα της περιόδου της Δημοτικής θητείας του Γιώργου Δαμιανίδη, όπως η η απαρχή της έγκρισης της μελέτης του αποχετευτικού, που είχε τεράστια σημασία για την ανάπτυξη του Πολυκάστρου, έργο το οποίο συνεχίστηκε επί Δημαρχίας Τάκη Τατσίδη και ολοκληρώθηκε και τέθηκε σε λειτουργία επί Δημαρχίας Δημητρίου Κουλίνα (1999-2002)

Η κατασκευή από την Γενική Γραμματεία Αθλητισμού του κλειστού γυμναστήριο, νοτίως του υπάρχοντος δημοτικού σταδίου και εδώ ήταν ευτυχής συγκυρία η παρουσία του εκλεκτού συμπολίτη μας Χαράλαμπου Χρ. Ακοκαλίδη ο οποίος βοήθησε σημαντικά για να ολοκληρωθεί και να αποδοθεί στη νεολάια μας αυτό το γυμναστήριο, επί Δημαρχίας Γεωργίου Δαμιανίδη.

Η διαρκείς βελτίωση των αθλητικών εγκαταστάσεων στο Δημοτικό Στάδιο και η κάλυψη των κερκίδων με στέγαστρο.

Η ολοκλήρωση του Πολιτιστικού Κέντρου του Πολυκάστρου, έργο το οποίο ξεκίνησε επί Δημαρχίας +Χρήστου Παπαδόπουλου, συνεχίστηκε επί Τατσίδη και ολοκληρώθηκε τέθηκε σε λειτουργία επί Δαμιανίδη.

Η σύσταση του νομικού προσώπου του Δημοτικού Κέντρου Πολιτισμού και Πληροφόρησης καθώς και η πλήρης διαμόρφωση των ΠΟΛΥΚΑΣΤΡΙΝΩΝ, που μέχρι και σήμερα είναι ο μεγαλύτερος κύκλος πολιτιστικών εκδηλώσεων του δήμου μας, εδώ αξίζει να σημειώσουμε την μεγάλη συμβολή του Δημοτικού Συμβούλου κ. Χρήστου Δραγανίδη.

Οι πρώτες ανασκαφές σε χώρο του δήμου μας στα Καραθοδωρέικα (Αμυγδαλιές), ακριβώς πάνω από τον λιθόστρωτο δρόμο Πολυκάστρου – Μεγάλης Στέρνας, βορείως της λίμνης Αρτζάν, που χρηματοδοτήθηκαν από το Δήμο και βρέθηκαν σημαντικά δέιγματα ύπαρξης, αρχαίου οικισμού, ένα έργο που πρέπει οπωσδήποτε να συνεχιστεί.

Η μελέτη και η έναρξη έργων για την ανάπλαση του λόφου, στο βόρειο τμήμα του Πολυκάστρου (πευκάκια), όπου η πρώτη υδατοδεξαμενή της ύδρευσης Πολυκάστρου, είναι ο χώρος και το κτίριο όπου στεγάζεται σήμερα η Δ.Ε.Υ.Α.Πολυκάστρου.

Αυτά και άλλα πολλά είναι έργα της δημαρχιακής περιόδου του Γιώργου Δαμιανίδη.

Για τα έργα και τις ημέρες του και για την προσφορά του στον αθλητισμό στην επιχειρηματικότητα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και για πολλούς αξίζει και πρέπει να ονοματοδοτηθεί μία οδός της πόλης μας με το όνομα Γιώργος Δαμιανίδης δήμαρχος, σαν ελάχιστο χρέος για το πέρασμα του από τη ζωή τόπου μας.

Ευλογία Θεού στο δρόμο της ζωής του βρέθηκε η κ. Κεράτσα (Τζούλια) Γκότσικα από το Σταυροχώρι Κιλκίς με την οποία πορεύτηκαν αρμονικά στη ζωή από το 1967, μέχρι και τις 11 Νοεμβρίου 2025 οπότε μας άφησε ο Γιώργος.

Απέκτησαν δύο παιδιά το Απόστολο και την Μαρία, χάρηκαν τα εγγόνια τους και η τελευταία χαρά του Γιώργου, παρά τη σοβαρότατη κατάσταση της υγείας του, ήταν στις 30 Αυγούστου 2025 όταν παντρεύτηκε ο εγγονός του Γιώργος Απ. Δαμιανίδης.

Σήμερα αναπαύεται στα κοιμητήρια Πολυκάστρου, σε κοινό τάφο με τη μητέρα του Μαρία, αλλά η ψυχή του έχει ανταμώση με όλους τους γνωστούς, φίλους και συνεργάτες του, που έφυγαν νωρίτερα από αυτόν.

Καλό παράδεισο, καλή ανάπαυση,

ελαφρύ να είναι το χώμα του Πολυκάστρου που σε σκεπάζει.

 Ευχαριστώ για τις πληροφορίες  την κα. Μαίρη Καραγιαννίδου-Τσουμάνη τον κ. Παύλο Κ. Δαμιανίδη και τον κ. Χρήστο Δραγανίδη.