Τα καλύτερα τα φέρνει… η βούληση γι΄αυτά

Γράφει ο Σταύρος Φάσσος

Το τέλος της ημερολογιακής χρονιάς του 2021 δεν βρίσκει τον κιλκισιώτικο αγωνιστικό αθλητισμό σε σημείο καλύτερο από το αντίστοιχο περυσινό.

Δεν τον βρίσκει, όμως, και σε χειρότερο, καθώς φορείς του σημείωσαν αρκετές επιτυχίες και διακρίσεις, παρά τις επιπτώσεις της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης και τα ουκ ολίγα προβλήματα, τα οποία ανέκυψαν τα τελευταία δύο χρόνια εξ αιτίας της αντίστοιχης υγειονομικής.

Έτσι, στο ποδόσφαιρο διατηρήθηκε η επαφή με τον χώρο των εθνικών κατηγοριών, χάρη στο ότι ο μοναδικός εκπρόσωπος σ’ αυτόν κατάφερε να παραμείνει στην γ΄, έστω και ύστερα από… μισό πρωτάθλημα ή πρωτάθλημα του ενός γύρου, λόγω της εξάρσεως της πανδημίας στην συγκεκριμένη χρονική περίοδο.

Οι δύο εκπρόσωποι του κιλκισιώτικου χειροσφαίρου στις εθνικές κατηγορίες πέτυχαν, με την σειρά τους, να παραμείνουν στην α2.

Στο καλαθόσφαιρο οι πέντε σύλλογοι του νομού διατήρησαν τις θέσεις τους, και μετά την γενική αναδιάρθρωση των πρωταθλημάτων της ένωσης καλαθοσφαιρικών σωματείων Κ.Μακεδονίας (ΕΚΑΣΚΕΜ) συμπεριελήφθησαν στους δύο ομίλους της ανώτερης κατηγορίας, ενώ ενός συλλόγου η ομάδα ανδρών ολοκλήρωσε αήττητη το πρώτο γύρο του πρωταθλήματος του ομίλου της και η αντίστοιχη των εφήβων προκρίθηκε στην τελική φάση του πρωταθλήματος της οικείας κατηγορίας.

Ο χώρος του πετοσφαίρου χαρακτηρίσθηκε από στασιμότητα στις «μεγάλες» κατηγορίες ΚΔ Μακεδονίας, ενώ τρεις ομάδες του νομού κάνουν αισθητή την παρουσία τους σε πρωταθλήματα ηλικιακών κατηγοριών.

Οι περιφερειακές και πανελλήνιες αλλά και διεθνείς «μετοχές» του κιλκισιώτικου αθλητισμού παρέμειναν σε από αξιοσημείωτο μέχρι και υψηλό επίπεδο χάρη σε αρκετές αντίστοιχες διακρίσεις σε ατομικά αθλήματα, όπως ο κλασικός αθλητισμός, η πάλη, η πυγμαχία και άλλα προερχόμενα από πολεμικές τέχνες (τέκβον-ντο, κικ μπόξιν, μουάυ τάι), το αντίσφαιρο (τέννις) κ.ά.

Και όταν αναφερόμαστε σε διακρίσεις και επιτυχίες ο λόγος είναι γιά μετάλλια και των τριών ειδών, θέσεις ανάμεσα στις βαθμολογούμενες ή των τελικών (από την πέμπτη μέχρι την όγδοη), προκρίσεις σε περιφερειακά και πανελλήνια πρωταθλήματα καθώς και διεθνείς διοργανώσεις, εξασφάλιση θέσεων σε εθνικές ομάδες.

Χώρια οι επιτυχίες στον μηχανοκίνητο αθλητισμό.

Και, επαναλαμβάνουμε, δόξα τω Θεώ, από τέτοιες διακρίσεις σε ατομικά αθλήματα ο κιλκισιώτικος αθλητισμός… άλλο τίποτε! Μπορεί να πει κανείς, ότι σ’ αυτά οφείλει σε σημαντικό βαθμό την, έστω και λιγότερο έντονη σε σχέση με την προ συνδυασμένης οικονομικής και υγειονομικής κρίσης εποχή, παραμονή του στο «προσκήνιο» του ελληνικού.

Φυσικά, εύλογη η ικανοποίηση γι’ αυτήν την, έστω και «μετ΄εμποδίων», πορεία του κιλκισιώτικου αθλητισμού, σε σχέση με τους φορείς που τον εκπροσωπούν σε περιφερειακό, πανελλήνιο και διεθνές επίπεδο.

Ωστόσο, η ίδια ικανοποίηση δεν μπορεί να εκφρασθεί και για την γενική «εικόνα» του χώρου των εντός ορίων νομού Κιλκίς αθλητικών φορέων και διοργανώσεων ή, πιό απλά, του χώρου του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου.

Είναι αυτός, ο οποίος υπέστη σε υπερθετικό βαθμό τις συνέπειες της συνδυασμένης οικονομικής και υγειονομικής κρίσης, με μία συρρίκνωση, που υποχρέωσε την κεντρική διοίκησή του να προβεί εντός της ημερολογιακής χρονιάς του 2021 πρώτα σε αναστολή της ολοκλήρωσης των πρωταθλημάτων της προηγούμενης αγωνιστικής περιόδου και κατόπιν σε αναδιάρθρωση των κατηγοριών, προς αποφυγήν των χειροτέρων.

Και, μάλιστα, χωρίς να αποφευχθούν εντελώς οι «κλυδωνισμοί», αφού και μετά την προαναφερθείσα κίνηση υπήρξε απόσυρση ομάδων από το πρωτάθλημα της τυπικώς α΄ και ουσιαστικώς β΄κατηγορίας, μιάς πριν την έναρξη και μιάς πριν λίγες ημέρες.

Τούτο σημαίνει, ότι, ναι μεν η τωρινή κατάσταση στον χώρο του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου είναι καλύτερη σε σχέση με το πρώτο εξάμηνο του 2021, πλην όμως όχι σε σημείο που να αποπνέει σιγουριά και σταθερότητα.

Εξ ου και ο, επίσης εύλογος, προβληματισμός κάθε γνώστη των τεκταινομένων στον χώρο του κιλκισιώτικου αθλητισμού όχι μόνο για το τι μέλλει γενέσθαι εντός του 2022 αλλά για την περαιτέρω πορεία του.
Ένας προβληματισμός, από τον οποίο προκύπτει η κοινή εκτίμηση, ότι αυτή η πορεία θα εξαρτηθεί σε σημαντικό βαθμό από το μέγεθος υποστήριξης των φορέων του κιλκισιώτικου αθλητισμού από την Πολιτεία, την τοπική διοίκηση και την ιδιωτική πρωτοβουλία.

Μία υποστήριξη με έργα αθλητικής υποδομής ή ενίσχυσης των υπαρχουσών εγκαταστάσεων από πλευράς των δύο πρώτων, με την μορφή χορηγιών ή κάλυψης λειτουργικών αναγκών των συλλόγων από πλευράς της τρίτης, πάντα στο πλαίσιο συγκεκριμένων αναγκών ως προς τα έργα και συγκεκριμένου προγραμματισμού-προϋπολογισμού ως προς την λειτουργία των φορέων.

Μία υποστήριξη, που, ενώ διαρκεί η διπλή κρίση, να βασίζεται αφ’ ενός μεν επί πραγματικών αναγκών, αφ’ ετέρου δε επί διαχειριστικών κανόνων, που να υπολογίζουν και το τελευταίο όχι ευρώ, αλλά… σεντ, ώστε να εξαλειφθεί κάποια στιγμή το φαινόμενο των οικονομικών δαπανών χωρίς αντίκρυσμα στον χώρο του αθλητισμού, ιδίως δε του ποδοσφαίρου.

Σε τούτους τους χαλεπούς καιρούς τα καλύτερα γι’ αυτόν τον χώρο μπορούν να έλθουν μόνο… με την βούληση όλων των εμπλεκομένων πλευρών γι’ αυτά.

Ας ελπίσουμε, ότι το 2022 αυτή η βούληση θα περισσέψει, ώστε ο κιλκισιώτικος αθλητισμός να βιώσει εκ νέου λαμπρές στιγμές.