Χρήστος Σπίγκος: Βήματα Πολίτη (29/10/1961 – 12/5/2022)
Στα δέκα έμαθα ότι ο Περικλής, εκτός από κορυφαίος Αρχαίος Αθηναίος Πολιτικός, ήταν και σχέδιο της εποχής που κανονικοποιούσε και εν πολλοίς θέσμιζε την εκλογική βία και νοθεία, τη διπλοψηφία και τον κομματικό εκβιασμό προς «όφελος του Έθνους».
Στα έντεκα άκουσα για πρώτη φορά τη φράση «Ανένδοτος Αγώνας», και, αν και δεν ήξερα τι σημαίνει η πρώτη λέξη, καταλάβαινα ότι έπρεπε να δοθεί αγώνας για τη διάσωση της Πολιτείας.
Στα δεκαέξι μου, φωτισμένη φιλόλογος, μου δίδαξε, μέσα από την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, τι σημαίνει καθήκον Πολίτη όταν η Πολιτεία αιχμαλωτίζεται από ξενοκίνητη επιορκία.
Στην καλύτερη περίοδο της ζωής μου κατάλαβα τι σημαίνει δημοκρατικό δικαίωμα, και πόσο σου στοιχίζει όταν το απαγορεύουν.
Κάτι σαν την υγεία δηλαδή, όταν τη χάνεις.
Και στα είκοσι τρία άρχισα να γνωρίζω τι σημαίνει να ζω σε Δημοκρατία με θεσμούς που την προστατεύουν.
Και τώρα, όντας σε φυσιολογική αποδρομή από την ενεργό πολιτική, υφίσταμαι έναν πολιτικό παλιμπαιδισμό ακούγοντας ότι σε εσωκομματικές εκλογές μπορεί να συμβεί, είτε να μην αξιοποιείται η τεχνολογία που εξασφαλίζει την ανόθευτη εκλογική διαδικασία χωρίς διπλοψηφίες, είτε τα μέλη εφορευτικών επιτροπών να αγνοούν στοιχειώδη καθήκοντά τους, είτε ο αχαλίνωτος υπερβάλλων ζήλος υποψηφίων να συγχέει την έννοια της πειθούς με την έννοια της τυφλής στρατολόγησης.
Και το χειρότερο!
Την επόμενη ημέρα κομματικά μεγαλοστελέχη να κομπορρημονούν για τον πολλαπλασιασμό των μελών του Κόμματος και την άψογη εκλογική διαδικασία, έστω και αν η καταμέτρηση εκκρεμεί σε κάποιες κάλπες, εξαιτίας περίεργων σταυροδοτήσεων.
Παρόλα αυτά, σεβαστοί μου συμπολίτες μη θορυβείστε.
Ευτυχώς που όλα αυτά τα δυσάρεστα δεν συμβαίνουν στον Νομό μας.
Ευτυχώς που όλα αυτά τα διαβάζω σε έντυπα της δεκαετίας του ’60.
Ευτυχώς που είμαστε στο 2022!
