Χρήστος Σπίγκος: Αθέμιτες διαδρομές

Η Δικαιοσύνη απεφάνθη, ότι η έρευνα για το υπαρκτό σκάνδαλο Novartis δεν είχε τα χαρακτηριστικά της προμελετημένης σκευωρίας από πλευράς του ελεγχόμενου για τούτο τ. Υπουργού κ. Παπαγγελόπουλου.

Η σκευωρία μπορεί να έφυγε, έμεινε όμως το σκάνδαλο στον όμορφο κόσμο της διαδρομής του φαρμάκου.

Εκεί που, μέχρι να εφαρμοστεί η ηλεκτρονική συνταγογράφηση, συναγελάστηκαν οι λευκές φόρμες με τον παράνομο πλουτισμό, εις βάρος του εν πολλοίς αδιάφορου και, εξ αυτού του λόγου συνένοχου, πολίτη.

Πόσοι από εμάς δεν μάθαμε για αλόγιστη συνταγογράφηση;

Πόσοι από εμάς δεν ακούσαμε ότι μαζεύονται βιβλιάρια υγείας, όπου γραφόντουσαν συνταγές «ασθενών» για λόγους «εξυπηρέτησης»;

Κανείς όμως από εμάς δεν είδαμε τίποτα, γιατί δεν έπρεπε να δούμε, από φόβο μην ανακαλύψουμε και το δικό μας βιβλιάριο, ξεχασμένο σε κάποιο πάγκο ή γραφείο.

Το φάρμακο από μέσο θεραπείας είχε μετατραπεί σε μέσο εξυπηρέτησης αδυναμιών των μη αδύναμων.

Η ετυμηγορία της Δικαιοσύνης μπορεί να απαλλάσσει πολιτικά επώνυμα, η πολιτική ευθύνη όμως πλανάται μαζί με την οσμή που αναδύεται από το κάθε σκάνδαλο.

Το σκάνδαλο Novartis ας μην είναι η κορυφή του παγόβουνου, αλλά τα απόνερα μιας εποχής ανέμελων ψευδαισθήσεων που πέρασε ανεπιστρεπτί.

Όποιος επιθυμεί Κράτος αρωγό, θα πρέπει ταυτόχρονα να μην επιτρέπει τον εκφυλισμό του από την φθοροποιό ατομική αποστασιοποίηση.

Το καλύτερο αντίβαρο στην ασυνειδησία των κάθε λογής θεσμό-φυλάκων η συνείδηση του ενεργού πολίτη.