Τοπική Κακοδιοίκηση

Γράφει ο Χριστόφορος Τουτουντζίδης*

Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι οπότε κυριάρχησε ο λαϊκισμός, που συνεπάγεται την διχόνοια, το Έθνος βγήκε πολλαπλά τραυματισμένο.

Αν αρχίσουμε από τον λαϊκισμό, που πάντα είναι υστερόβουλος, του κλήρου και της Εκκλησίας στους τελευταίους αιώνες του Βυζαντίου, που μας έστειλε πεσκέσι στους Τούρκους αντί στους πολιτισμένους δυτικούς, μέχρι τους εμφύλιους της Επανάστασης του 1821 που ουσιαστικά διέλυσαν την εξέγερση, έως τον Εθνικό διχασμό με τους Βασιλικούς και τον Βενιζέλο, που οδήγησαν στην Μικρασιατική Τραγωδία, η ιστορία δείχνει αναπόδραστα να επαναλαμβάνεται.

Παράλληλα καμία από τις επτά χρεοκοπίες του σύγχρονου Ελληνικού κράτους δεν μπόρεσε να αντιμετωπιστεί, άλλα πάντα ακολούθησε η Εθνική τραγωδία και μετέπειτα η Ανάκαμψη.

Σ’ όλες αυτές τις περιόδου το δομικό στοιχείο από την Τουρκοκρατία μέχρι πρόσφατα, που συγκράτησε την διάλυση, εκτόνωσε την συντριβή και κατάφερε να θέσει τα θεμέλια για μια νέα εκκίνηση, ήταν η τοπική αυτοδιοίκηση.

Αυτή η τόσο απαξιωμένη από τους συγχρόνους αναθεωρητές της ιστορίας μας, αυτοδιοίκηση κατάφερνε με τους εκπροσώπους της, που ήταν είτε οι προύχοντες του τόπου, είτε μορφωμένοι, είτε καπετάνιοι, καταξιωμένοι στους αγώνες του Έθνους, να εξασφαλίσει δάσκαλο για τα σχολεία των χωριών, να κάνει τα απαραίτητα έργα και μέσα από όλα τα ελαττώματα της να οδηγήσει τον τόπο στο αύριο.

Ταυτόχρονα όμως κατόρθωνε να δίνει την μαγιά σ’ εκείνους τους οραματιστές ηγέτες να αλλάξουν την χώρα και να συνεχίσουμε σήμερα να είμαστε ακόμα το πιο πλούσιο κράτος των Βαλκανίων.

Με μία χρεοκοπία, εν πολλοίς αναμενόμενη, ξεχάσαμε πολύ εύκολα την εκπληκτική πορεία της χώρας από το 1974 μέχρι σήμερα γι’ αυτό και γίναμε έρμαιο των απατεώνων δημαγωγών που προσέφεραν τζάμπα, ψεύτικη ελπίδα.

Είναι λοιπόν σχεδόν σίγουρο ότι μετά από 10 χρόνια αποτυχίας στην αντιμετώπιση της χρεοκοπίας, να έρχεται η νέμεση της Εθνικής τραγωδίας.

Μία χώρα που το κράτος της κατάπιε όλη την παραγωγική οικονομία για να διατηρήσει τις αργομισθίες του, μια χώρα που οι συνταξιούχοι αξιώνουν και πετυχαίνουν διπλάσια εισοδήματα από τα παιδιά τους, τέλος ένα έθνος που έχασε 600.000 νέους και κατηρτισμένους Έλληνες αντικαθιστώντας τους με 400.000 αλλόθρησκους και αλλογενείς μετανάστες, δεν μπορεί να ελπίζει ότι θα αποφύγει την τιμωρία.

Το μόνο λοιπόν που μένει είναι να ελπίζουμε ότι ίσως να διασωθεί μέσω της τοπικής κοινωνίας και αυτοδιοίκησης, να ανασυνταχθεί και να έχει ίσως την ευκαιρία του να αποκαταστήσει το κακό.

Αυτό όμως θέλει ισχυρή τοπική αυτοδιοίκηση και δυστυχώς το μικρό, αλλά δομικό αυτό μόριο καταφέραμε να το καταστρέψουμε.

Ο Συνήγορος τον πολίτη καταγράφει μετά τους ανόητους νόμους «Καποδίστρια» και «Καλλικράτη» τον χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης ως τον πλέον διεφθαρμένο στην ήδη διαβρωμένη δημόσια διοίκηση.

Φανταστείτε δηλαδή το μέγεθος της αποτυχίας, αν αναλογιστούμε τι είναι η ελληνική διοίκηση. Και ήταν απόλυτα λογικό καθώς η αυτοδιοίκηση στην Ελλάδα λειτουργούσε μόνο, όταν δρούσε σε μικρή κλίμακα, όταν δηλαδή ο αιρετός έπρεπε έμπρακτα να αποδείξει την οποία χρησιμότητα του σε άμεσο τοπικό επίπεδο φτιάχνοντας τον δρόμο, λειτουργώντας το σχολείο και την εκκλησία, αποκαθιστώντας το αλσύλλιο της περιοχής του.

Με τα νομοθετικά τερατουργήματα, που είναι δάνεια από άλλες χώρες με άλλη κουλτούρα, διαλύσαμε και αυτόν τον θεσμό.

Η χώρα και το έθνος ετοιμάζονται για την πτώση, που απελαύνει, και δεν έχει καν τις απαραίτητες εφεδρείες για να μην σαρωθεί ολοκληρωτικά.

Στα ψηφοδέλτια των τοπικών εκλογών διαγκωνίζονται σε άγνωστο πλην σοβαρό ποσοστό ψώνια, λαμόγια, αγράμματοι, και αποτυχημένοι μη αφήνοντας τον απαραίτητο ζωτικό χώρο για το αυτονόητο, για τους νοικοκυραίους, καταξιωμένους και δουλευτάρηδες.

Τουλάχιστον στην κάλπη επιλέξτε αυτούς στους οποίους θα αναθέτατε το ταμείο του σπιτιού σας, γιατί σπίτι σας είναι ο δήμος, το κριτήριο αυτό θα διευκολύνει πολύ τις οποίες επιλογές σας, ώστε να μην φθάσουμε ελεώ απλής αναλογικής στους δήμους να συγκεντρωθούν απλώς λαμόγια της αρπαχτής και της συναλλαγής.

Αλλά ίσως πάλι να ισχύει και σε συλλογικό επίπεδο το «μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι».

Καλό Βόλι.
*Δικηγόρος