«Βαρύ» πένθος στο Κιλκίς γιά τον επαγγελματία Αντώνη Βούτσκογλου
Μία από τις πιό γνώριμες και οικείες μορφές της «ξεπροβόδισε» στο δίχως γυρισμό ταξίδι η κοινωνία του Κιλκίς, πόλης και νομού.
«Νικημένος» από ανίατη ασθένεια, με την οποία έδωσε την «μάχη» επί πολλά χρόνια με σθένος, πείσμα, αγωνιστικότητα και αξιοπρέπεια «έφυγε» την Δευτέρα 17 Μαρτίου 2014, σε ηλικία μόλις 65 ετών ο Αντώνης Βούτσκογλου.
Γόνος της πασίγνωστης ιστορικής οικογένειας κρεοπωλών του Κιλκίς, η παρουσία της οποίας στην τοπική αγορά χρονολογείται από την δεκαετία του ’30, και μικρότερος γιός του «πατριάρχη» της Ανδρέα, ο Αντώνης Βούτσκογλου ακολούθησε από μικρό παιδί τον «δρόμο» που «χάραξε» ο πατέρας του, και μαζί με τον αείμνηστο αδελφό του Σωτήρη (Λάκη) όχι μόνο ακολούθησαν την λαμπρή οικογενειακή παράδοση αλλά της έδωσαν ανάλογη λαμπρή συνέχεια έως τις ημέρες μας, με το όνομα να ταυτίζεται με την ποιότητα, την υπευθυνότητα, την συνέπεια, την αξιοπιστία, τον υποδειγματικό επαγγελματισμό.
«Πατώντας» σ’ αυτό το «στέρεο έδαφος» ο Αντώνης Βούτσκογλου άφησε από πολύ νωρίς την δική του «σφραγίδα» και έγινε ένας από τους πλέον ανεξάρτητους νέους της εποχής του, δίνοντας τις επιτυχείς «εξετάσεις» του ανθρώπου, που βασίζεται πρωτίστως στις δικές του δυνάμεις και επαγγελματικά προσόντα ανεξαρτήτως οικογενειακής υποστηρίξεως.
Ως τέτοιος νέος δραστηριοποιήθηκε από νωρίς σε χώρους που κάλυπταν τα ενδιαφέροντά του. Η ανυπαρξία αθλητικής υποδομής την δεκαετία του ’60 του στέρησε, όπως και του αειμνήστου αδελφού του Λάκη, την δυνατότητα να ενασχοληθεί συστηματικώς με τον αθλητισμό και να διακριθεί σ’ αυτόν, καθώς ήταν προικισμένος με σπάνια φυσικά προσόντα.
Όμως, αυτό το κενό δεν τον επηρέασε ποτέ. Αντιθέτως, του έδωσε ώθηση να αναμιχθεί ενεργώς στα αθλητικά κοινά και να στηρίξει την αθλούμενη νεολαία, ώστε αυτή να βιώσει όσα η δική του γενιά δεν κατάφερε εξ αιτίας συγκυριών. Γιά πολλά χρόνια υπήρξε ταυτοχρόνως παθιασμένος υποστηρικτής και στήριγμα του Κιλκισιακού, ενώ αργότερα, και επί μακρόν, βοήθησε με ποικίλους τρόπους τον ΓΑΣ Κιλκίς.
Άλλη μεγάλη αγάπη του ήταν το κυνήγι, στον οργανωμένο χώρο τον οποίο, άφησε ανεξίτηλη την «σφραγίδα» του διατελέσας εφ’ όρου ζωής ενεργό μέλος και υποστηρικτής και κατ’ επανάληψιν διοικητικό στέλεχος φτάνοντας και μέχρι το αξίωμα του προέδρου, στον κυνηγετικό σύλλογο Κιλκίς με μεγάλη προσφορά σ’ αυτόν.
Επί πλέον σε συνέχεια της προαναφερθείσας οικογενειακής παράδοσης ο Αντώνης Βούτσκογλου ανταποκρινόταν πάντοτε σε κάθε αίτημα κοινωνικού και πολιτιστικού φορέα γιά στήριξη δραστηριοτήτων τους, κερδίζοντας την γενική εκτίμηση.
Ως συμπολίτης υπήρξε ιδιαιτέρως κοινωνικός και «ανοικτός» προς όλους, ανταποκρινόμενος σε προσκλήσεις σε κοινωνικές εκδηλώσεις και κάνοντας αισθητή την παρουσία του σε όλες τις παρέες, σε όλα τα στέκια, σε όλα τα κοινωνικά δρώμενα.
Επί πλέον, όντας «φτασμένος» από κάθε πλευρά στον επαγγελματικό χώρο του, είχε καταξιωθεί και ως οικογενειάρχης, έχοντας δημιουργήσει μία θαυμάσια οικογένεια με την εκλεκτή της καρδιάς του Μαργαρίτα (Ρίτα) Καπνοπούλου, προσφέροντας και στους άξιους απογόνους του τα «φώτα» της οικογενειακής επαγγελματικής παράδοσης.
Εκείνο, που έθλιψε περισσότερο τους πολυάριθμους φίλους του, είναι ότι και αυτός «έφυγε» νέος όπως ακριβώς ο μεγαλύτερος αδελφός του (εκείνος …ακόμη πιο νέος), και …από την ίδια αιτία, χωρίς να προλάβει να απολαύσει όσο θα ήθελε τα ευχάριστα αποτελέσματα της δικής του δημιουργίας.
Ωστόσο, αυτή η «φυγή» έχει να κάνει με το σώμα του.
Η ψυχή του και η μορφή του «έμειναν» εδώ και θα συνεχίσουν να διατηρούν αέναη την παρουσία του, γι’ αυτό και η μνήμη του θα είναι αιωνία.
Καλό Παράδεισο και καλή Αναστάση, αλησμόνητε Αντώνη μας.
