Ο Κ.Πλεύρης «αποκαθηλώνει» και «κονιορτοποιεί» την τηλεόραση

Γράφει ο Βασίλης Σιδηρόπουλος*

«Είναι καιρός να ξυπνήσουμε, διότι διαφορετικά οι αθέατοι κυρίαρχοι της μαύρης εικόνας μπορεί να αποδειχτούν πιο δυνατοί απ’ όλες τις χούντες, τους τρομοκράτες και τους μονάρχες».
Μίκης Θεοδωράκης, «Ελευθεροτυπία», 24-2-2003.

«16.000 επιστολές διαμαρτυρίας από την αρχή του έτους κατά των ραδιοτηλεοπτικών σταθμών (!) έλαβε το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης».
«Τα Νέα», 18-10-2006.

«Κάποτε είχα τέτοιας εκπομπάς εις δύο τηλεοπτικούς σταθμούς, δίχως να πληρώνομαι, διότι την Ελλάδα, την Πατρίδα μου, την έχω εκτός συναλλαγής.

Η μία τηλεόρασις είναι κοινωνικώς χρήσιμος και εθνωφελής, η άλλη αντικοινωνική και αντεθνική. Η πρώτη πρέπει να επαινεθή, η δευτέρα πρέπει να κλείση.

Είτε ανοίξετε την τηλεόρασιν, είτε εκπωματίζετε βόθρον θα αισθανθήτε αηδίαν. Ασφαλώς δέν θα αηδιάσετε, εάν παρακολουθήτε μία κωμωδία του Βέγγου. Ο κίνδυνος ελλοχεύει εις τας σκανδαλοθηρικάς εκπομπάς.

Αι τηλεοράσεις είναι διά την ακρίβειαν λαοεκμεταλλευτικαί εταιρείαι.

Οι «μεγαλοκαρχαρίαι» των τηλεοράσεων αρπάζουν από παντού, ακόμη και από τη μισθοδοσία των εργαζομένων. Είναι τεράστια καπιταλιστικά «παράσιτα», που απομυζούν την εθνική κοινωνίαν και εκμαυλίζουν τον λαόν.

Κάποιοι μιλούν για το «χαζοκούτι» και έχουν δίκαιον. Αλλά είναι ελάχιστοι. Η μεγάλη μάζα είναι τηλεορασόπληκτος.

Στο πλείστον των θεαμάτων επιδεικνύονται «μπούτια και βυζιά» διαφόρων ελκυστικών γυναικών. Αι φαινομήριδες (φαίνονται οι μηροί) και αι γυμνόστηθοι είναι αξιοθαύμαστοι, εφ’ όσον δέν εμπορευματοποιούνται, διότι τότε ολίγον απέχουν της πορνείας.

Επί του προκειμένου η τηλεόρασις εισήγαγε την οφθαλμοπορνείαν εις κάθε οικίαν και με την παρουσίασιν σκληρών πορνοταινιών.

Εις την μικράν οθόνην κατασπαράσσονται υπολήψεις, από τους τηλεκαννίβαλους, οι οποίοι μόλις τα «πιάσουν» σταματούν αμέσως τας εκπομπάς.

Σκοτωμοί, βιασμοί, ληστείαι, Γρονθοκοπήματα είναι το περιεχόμενον των ξενόφερτων ταινιών. Αι βωμολοχίαι δέν σταματούν ποτέ!

Ο ηθοποιός κ. Σταμάτης Φασουλής εσχολίασε σχετικώς: «Δέν είναι τηλεόραση αυτό το πράγμα, συζητήσεις, ξέκωλα, όπου κανένας δεν μιλά επί της ουσίας. Δέν φοβάμαι ούτε την αποτυχία ούτε το θάνατο. Την τηλεόραση τη φοβάμαι πολύ». («Αδέσμευτος», 29 Σεπτεμβρίου 2006 και 7 Οκτωβρίου 2006).

Προέχει η νοσηρά περιέργεια της μάζης να ιδή, την ιδιωτική ζωή κάποιου ή κάποιας και να χαρή, από την σκανδαλιστικήν άποψιν. Πρόκειται περί άλλης μορφής Τηλεβαρβαρότητος όπως πρό ετών κατήγγειλε ο Μίκης Θεοδωράκης. («Ελευθεροτυπία», 24-2-2003).

Οι τηλεπαρουσιασταί είναι κηφήνες με υψηλοτάτους μισθούς.

Οι κύριοι τηλεπαρουσιασταί έχουν ύφος χιλίων πρυτανέων! Σε ρωτούν υπεροπτικώς, σου συμπεριφέρονται εξουσιαστικώς!

Οι σχέσεις των τηλεπαρουσιαστών είναι οξύταται. Κρύπτεται αμοιβαίο μίσος, παρασκηνιακά αλληλομαχαιρώματα, ο είς υποβλέπει την θέσιν του άλλου, ο άλλος πριονίζει την καρέκλα του ενός, η επαγγελματική των αντιζηλία δέν έχει όρια.

Καθηγητής της Νομικής εις το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιον σε άρθρο του στην «Ελευθεροτυπία» (31 Μαϊου 2006), επεσήμανε μεταξύ άλλων: «Κατά τη δικτατορία βάραινε η φίμωση του Τύπου, σήμερα βαραίνει η κατάχρηση μιας πανίσχυρης (ιδίως τηλεοπτικής) εξουσίας που επιδρά στην κοινή γνώμη, με στοχεύσεις αδιαφανείς».

Συμφωνούμε απολύτως και με την άλλην διαπίστωσιν της κυρίας Παπαρήγα ότι: «Υπάρχει διαχρονικό μείζον πρόβλημα με τον ρόλο των κρατικών, αλλά και ιδιωτικών μέσων ενημέρωσης όσον αφορά τη χειραγώγηση, τον αποπροσανατολισμό και τη διαστρέβλωση των κριτηρίων της κοινής γνώμης».

Πρόκειται περί «χρυσοσκωλήκων», περί υπανθρώπων, που μολύνουν την κοινωνίαν και μόνον με την παρουσίαν Των.

Σας περιέγραψα τας δηλητριαστρίας τηλεοράσεις όπως είναι στην Ελλάδα με άσχημα λόγια. Υπάρχουν, όμως, και χειρότερα, που απεικονίζουν την τηλεοπτική πραγματικότητα.

Ο Γιώργος Νταλάρας λέει: «Στρατιές ηλιθίων μαζεύτηκαν στην τηλεόραση με όλα τα σκατοπρογράμματα, όπου ο ένας ατάλαντος γλείφει τον άλλο ανύπαρκτο».

Ο Στάθης στην «Ελευθεροτυπία» έγραψε: «Μια νέα γενιά τηλεδημοσιογραφίας διαμορφώθηκε αυτά τα χρόνια, είναι ένα νέο είδος, μία διασταύρωση πιράνχας και αρπαγογναθόσαυρων, πιράνχας και σαλιαγκόσαυρου. Με πολλούς φόνους, αγρίους, φέτες, πρόκες και τέρατα». Επί τέλους κάποιος έπρεπε να καταγγείλη δημοσίως τας Τηλεοπτικάς Συμμορίας, που μαστίζουν την Πατρίδα μας.

* Δικηγόρου, με αποσπάσματα από το βιβλίο Κωνσταντίνου Πλεύρη «Η Τηλεόρασις» (εκδόσεις «Ήλεκτρον», έτους 2007, Σελίδες 148)