Η «φιλοσοφία» και πρακτική κουκκουλοφόρων «μπαχαλάκιδων» της βίας ΔΕΝ είναι αναρχία
Γράφει ο Βασίλης Σιδηρόπουλος*
Ο Αναρχισμός αντιτίθεται στην αταξία, στο χάος, δέν περιλαμβάνει κλοπές και εγκλήματα και δέν υποστηρίζει τον πόλεμο κάποιων ενάντια σε άλλους.
Δεν θα γίνονται πόλεμοι και δεν θα ασκείται βία από καμμία ανθρώπινη ομάδα πάνω σε άλλη ομάδα.
Οι άνθρωποι θα έχουν αδελφικές σχέσεις, θα ζούν συντροφικά, με ειρήνη και ομόνοια.
Οι άνθρωποι θα μάχονται φλογερά για την ελευθερία και θα εκδικούνται τους τυράννους.
Ο αγώνας θα είναι εναντίον της αδικίας και της μιζέριας.
Οι αναρχικοί πρεσβεύουν την ειρήνη κα την ομόνοια, και η ζωή θεωρείται ιερό πράγμα.
Ο όρος αναρχία προέρχεται από την αρχαία Ελλάδα.
Είναι ελληνική λέξη και σημαίνει δίχως αρχή, δίχως εξουσία, άρα, δίχως βία.
Αναρχισμός σημαίνει ότι ο κοινωνικός πλούτος θα μοιράζεται εξ ίσου.
Αν αγανακτείς με την φτώχεια, το άδικο και την καταπίεση, τότε συμπαθείς τον αναρχισμό.
Οι αναρχικοί δεν είναι κατ’ ανάγκην κομμουνιστές.
Οι αναρχικοί δεν είναι κατ’ ανάγκην άθεοι.
Οι αναρχικοί δεν πιστεύουν ότι το κεφάλαιο, η κεφαλαιοκρατία και η κυβέρνηση ό,τι είναι ανίκητες και αήττητες.
Πρέπει να μας γίνει βίωμα ο σεβασμός στους συνανθρώπους μας.
Η ισοτιμία και η αδελφοσύνη θα διέπουν τις σχέσεις μας.
Η εργατιά έχει το καθήκον να οικοδομήσει την νέα, την καλύτερη κοινωνία.
Οι αναρχικοί επαναστάτες, οφείλουν να είναι αρκετά δυνατοί για να ανέχονται καλόπιστα την πιό σκληρή κριτική.
Η εξευγενισμένη συμπεριφορά και η πολιτισμένη στάση, είναι πιό δραστικά μέσα από την εκδίκηση και την σκληρότητα.
Η δύναμη της επανάστασης, βρίσκεται στον πολιτισμό και στην δικαιοσύνη της.
Η πίστη στην έμφυτη καλοσύνη των ανθρώπων εκφράζεται σε ενέργειες και δομές.
Η κοινωνία των πολιτών, μετά βίας είναι κάτι περισσότερο από μια συνωμοσία των πλουσίων με σκοπό να εξασφαλίσουνε τη λεία τους.
Η αποδοχή της αρχής ότι η ελευθερία δέν είναι δικαίωμα όλων, αποτελεί παραβίαση των δικαιωμάτων του ίδιου του Θεού, που έχει δημιουργήσει τον ελεύθερο άνθρωπο.
Ένας συνεπής αναρχικός δέν πρέπει να εναντιώνεται μόνο στην αποξενωμένη εργασία, αλλά και στην βλακώδη εξειδίκευσή της.
Όλοι θα υποφέρουν, στην περίπτωση που δεν νιώθουν ικανοποιημένοι οι πλούσιοι.
Γιατί αυτοί κρατούν τους βασικούς κοινωνικούς «μοχλούς» και καθορίζουν πόσα ψίχουλα θα δοθούν στους υπηκόους τους.
Για να το πούμε χοντρά.
Η ιδεώδης κοινωνία είναι η αναρχία, όπου κανένας άνθρωπος ή ομάδα ανθρώπων δεν καταπιέζεται. Σήμερα, υπάρχει βουλιμία για χρήμα, κτηνώδης ανταγωνισμός, καταπίεση, φόβος, αποκαρδίωση και ανασφάλεια.
Το «νέο πνεύμα» της εποχής λέει: Κέρδισε πλούτο, ξέχνα όλους τους άλλους εκτός από τον εαυτό σου.
