Το Πεδινό πενθεί για τον Κωνσταντίνο Ζάλτο

Σε «βαρύ» πένθος «βύθισε» την κοινωνία του Πεδινού αλλά και την ευρύτερη κιλκισιώτικη η απώλεια του Κωνσταντίνου Ζάλτου, που απεβίωσε σε ηλικία 80 ετών.

Ο εκλιπών υπήρξε εμβληματική μορφή του εν λόγω κεφαλοχωρίου, έχοντας καταξιωθεί στην συνείδηση συγχωριανών και ευρύτερης κοινωνίας, τόσο ως ελεύθερος επαγγελματίας όσο και ως άνθρωπος των κοινών.

Φύσει ανήσυχο πνεύμα, ανέπτυξε από νεαρή ηλικία έντονη επιχειρηματική δραστηριότητα, απόρροια της οποίας ο… πολύ μπροστά από την εποχή του φούρνος του Πεδινού και αργότερα και διαδοχικώς οι βιοτεχνίες πλεκτηρίου και κεντημάτων, όλες εύρωστες και στηριζόμενες πάνω σε ακλόνητες λειτουργικές βάσεις επιχειρήσεις.

Επιχειρήσεις, που εξασφάλισαν την επιβίωση και ποιότητα ζωής στον ίδιο και την οικογένειά του και το μεροκάματο σε πολύ εργαζόμενο κόσμο.

Φρόντισε, μάλιστα, μαζί με την άξια σύντροφο της ζωής του Στεργιανής το γένος Αμανατίδου, να μεταλαμπαδεύσει την γνώση, την πείρα αλλά και το πάθος, που χαρακτήριζε την ενασχόλησή του με ο,τιδήποτε, στα τέκνα του Θωμά, Στέλιο και Ζουμπουλιά, που απεδείχθησαν και αποδεικνύονται άξιο συνεχιστές της οικογενειακής παράδοσης, στον φούρνο ο πρώτος, στις βιοτεχνίες οι άλλοι δύο.

Οντας πρότυπο καλά συγκροτημένου επιχειρηματία και υπόδειγμα νοικοκύρη, εμφύσησε αυτό ακριβώς το πνεύμα και στους φορείς, μέσω των οποίων ενεργοποιήθηκε στα κοινά.
Ετσι, ο Κωνσταντίνος Ζάλτος διετέλεσε επί μακρόν εκκλησιαστικός επίτροπος του ιερού ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου Πεδινού, προσφέροντας πολλαπλές πολύτιμες υπηρεσίες στην ενορία, πάντα λειτουργώντας με συλλογικό πνεύμα.

Στο πρόσωπό του βρήκαν κατ’ επανάληψιν το ασφαλές στήριγμά του οι κοινωνικοί και πολιτιστικοί φορείς του Πεδινού, αλλά και άλλων περιοχών.

Σ’ αυτόν οφείλεται και η σημαντικότερη αθλητική υπηρεσία στην γενέτειρά του, δηλαδή η ίδρυση της Αθλητικής Ενωσης Πεδινού το 1969. Σ’ αυτόν τον σύλλογο ο Κώστας Ζάλτος… «έδωσε και την ψυχή του», θητεύσας επί μακρόν στην προεδρεία αλλά και σε όλα τα διοικητικά αξιώματά του, και αποτελέσας οικονομικό… «αιμοδότη» του και ακλόνητο ηθικό στήριγμά του.
Χαρακτηριστικώς αναφέρεται το περιστατικό της αγωνιστικής περιόδου 1971-72, όταν η ΑΕΠ διεκδικούσε άνοδο σε ανώτερη κατηγορία, με τον Κώστα Ζάλτο να πληρώνει το «πηγαινέλα»… τριακοσίων φίλων της ομάδας από το Πεδινό στον Σ.Σ. Μουριών… με το τραίνο, για αγώνα της με τον τοπικό Εθνικό.

Όλα αυτά συνθέτουν το «πορτραίτο» ενός ανθρώπου, που έδινε ιδιαίτερη βαρύτητα στο συλλογικό πνεύμα, στο «εμείς», σε κάθε λειτουργία του, και παρέμεινε μέχρι τέλους συνεπής σ’ αυτό, κερδίζοντας την καθολική εκτίμηση, αναγνώριση και σεβασμό.

Γι’ αυτό και η «αναχώρησή» του για το «δίχως γυρισμό ταξίδι» αφήνει δυσαναπλήρωτο κενό στην κιλκισιώτικη κοινωνία και καθιστά «φτωχότερη» την αντίστοιχη του Πεδινού.

Όμως, τα δημιουργήματά του και η χάρη στον ίδιο συνέχιση της οικογενειακής παράδοσης θα «μιλούν» εσαεί γι’ αυτόν.

Και είναι ο λόγος, για τον οποίο η μνήμη του θα είναι αιωνία.
Καλό Παράδεισο και καλή Ανάσταση αξιομακάριστε αδελφέ ημών Κωνσταντίνε Ζάλτο.

Ευχαριστήριο πένθους
Εκφράζουμε και δημοσίως τις πλέον θερμές ευχαριστίες μας προς όλους εκείνους, συγγενείς και φίλους, που εκδήλωσαν με οποιοδήποτε τρόπο την συμπαράστασή τους στο «βαρύτατο» πένθος μας για την απώλεια του λατρευτού μας
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΖΑΛΤΟΥ
Απαλύνοντας τον πόνο μας και τιμώντας την μνήμη του.