«Τίτλοι τέλους» στο κεφάλαιο της ζωής του Κιλκίς με τίτλο «Τα Τρία Αδέλφια»

Ως χώρος εστίασης αποτελεί ένα από τα «κατατεθέντα σήματα» τη κοινωνικής ζωής του Κιλκίς, καθώς η λειτουργία του χρονολογείται από την δεκαετία του ’30.

Ως εστιατόριο «Τα Τρία Αδέλφια» έχει «γράψει» ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην ιστορία της πόλης, αφού υφίσταται με αυτόν τον διακριτό τίτλο επί πενήντα συναπτά έτη ή, αλλιώς… μισόν αιώνα.
Οι «τίτλοι τέλους» αυτού του κεφαλαίου «πέφτουν» αύριο Κυριακή 4 οκτωβρίου 2015, καθώς το θρυλικό εστιατόριο αναστέλλει την λειτουργία του μετά την συνταξιοδότηση και των τριών συνιδιοκτητών του αδελφών Ρούλη, Θανάση και Κώστα Τσισμαλίδη, στους οποίους οφείλεται και η ονομασία του εστιατορίου.

Είναι τα τρία αδέλφια, που σχεδόν έφηβοι ακόμη, παρέλαβαν την «σκυτάλη» από τον μέντορά τους, άλλη μία ξεχωριστή μορφή της κιλκισιώτικης μαγειρικής και εστίασης, τον κυρ-Αλέκο Μαυροματίδη, που είχε ήδη δημιουργήσει μία σπουδαία παράδοση, και όχι μόνο ακολούθησαν τον ίδιο δρόμο αλλά και φρόντισαν να ενισχύσουν και να λαμπρύνουν αυτήν την παράδοση.

Μία παράδοση την οποία στοιχειωθετούσαν η ποικιλία και υψηλή ποιότητα των εδεσμάτων ψησταριάς και μαγειρείου, η μόνιμη «λάμψη» καθαριότητας όλων των χώρων, η τάχιστη όσο και υποδειγματική εξυπηρέτηση και η πολύ φιλική ατμόσφαιρα, η οποία δημιουργούσε εξοικείωση των πελατών με τον χώρο τέτοια, που συχνά, να… αυτοεξυπηρετούνται «σαν στο σπίτι τους», όταν τα τρία αδέλφια, οι «δικοί» τους άνθρωποι, είχαν πολύ φόρτο εργασίας.

Με αυτά τα δεδομένα το ήδη από παλαιότερα καταξιωμένο εστιατόριο έφτασε ως «Τρία Αδέλφια» να αποτελεί ένα από… τα σημεία αναφοράς στην πόλη του Κιλκίς σε κλίμακα και εμβέλεια πολύ ευρύτερη και μεγαλύτερη αντιστοίχως της τοπικής.

Και τούτο, διότι από αυτό «παρήλασαν» δεκάδες πολιτικών, μεταξύ των οποίων και κορυφαία στελέχη της κεντρικής εξουσίας, στρατιωτικών όλων των βαθμίδων της ιεραρχίας, καλλιτεχνών συμπεριλαμβανομένων και ουκ ολίγων «αστέρων» της μεγάλης και της μικρής οθόνης καθώς και του πενταγράμμαου, αθλητών ομαδικών και ατομικών αθλημάτων ακόμη και από τους κορυφαίους της χώρας όπως και επιφανών αθλητικών παραγόντων, πασίγνωστων προσωπικοτήτων επιστημονικών φορέων κατά την διάρκεια συνεδρίων ή εκδηλώσεων, σπουδαίων ανθρώπων των μέσω ενημέρωσης (δημοσιογράφων, εκδοτών) και γενικώς ξεχωριστών προσώπων όλων των τομέων της ζωής της χώρας.

Αδιάψευστοι «μάρτυρες» οι δεκάδες των αναμνηστικών δώρων και φωτογραφιών, που κοσμούν τόσο τον χώρο του εστιατορίου όσο το πλούσιο αρχείο της οικογένειας, «μάρτυρες» μεγάλων στιγμών και γιά τα «Τρία Αδέλφια» και γιά την κοινωνική ζωή του Κιλκίς.

Όσο γιά τα στελέχη και παράγοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης, αυτό το εστιατόριο δεν ήταν απλώς μία επιλογή γιά κάποιο γεύμα ή δείπνο: Ήταν χώρος συζήτησης επί… παντός επιστητού αλλά και διαμόρφωσης θέσεων και απόψεων, χώρος γευμάτων ή δείπνων …εργασίας! Χώρια το πολιτικό …«κους κους» ή τα… «όφ δη ρέκορντ» κοινωνικά τεκταινόμενα.

Τα «Τρία Αδέλφια» επέλεγαν, ακόμη, ουκ ολίγες ομάδες εκδρομέων από όλη την χώρα, γιά κάποιες από τις οποίες (π.χ. κυνηγούς) ήταν κάτι σαν «στέκι» μακριά από τον τόπο τους.

Ξεχωριστό «χρώμα» και «νότες» προσέδιδε στον χώρο η οργανωμένη προσέλευση ομάδων συγκεκριμένων φορέων όπως θιάσων, χορωδιών, αθλητικών συλλόγων, επιστημονικών κλάδων, εκδρομέων μαθητών, εσχάτως δε στρατιωτικών από όλο τον κόσμο χάρη στην λειτουργία πολυεθνικού στρατιωτικού κέντρου στην Κρηστώνη. Άλλοτε, πάλι, όταν πρωτοεμφανίσθηκε η τηλεόραση, «έπαιζαν» και τον «ρόλο» των σημερινών καφενείων και καφετηριών προσφέροντας την δυνατότητα συνδυασμού γεύματος ή δείπνου με παρακολούθηση αθλητικών αγώνων ή διαφόρων σήριαλ.

Και όλες αυτές τις δεκαετίες δεν υπήρξε ούτε μία περίπτωση αρνητικής κριτικής όσον αφορά στην ικανοποίηση όλων των εδεσματικών γούστων, στην εξυπηρέτηση και στην καθαριότητα, με τα θετικά σχόλια γιά το εστιατόριο να συνθέτουν μία θετική αναφορά στο Κιλκίς, από εκείνες που αντισταθμίζουν αρνητικές γιά κακώς κείμενα της πόλης.

Υπό το πρίσμα αυτό Ρούλης, Θανάσης και Κώστας προσέφεραν όλα αυτά τα πενήντα χρόνια ουσιαστική υπηρεσία στον τόπο τους, όσον αφορά στην καλή έξωθεν μαρτυρία γι’ αυτόν.

Αλλά, φυσικά, πάνω από όλα, έχοντας συνεχίσει χωρίς την παραμικρή παρέκκλιση τον «δρόμο», που χάραξε ο «μέντοράς» τους, ο κυρ-Αλέκος, όλα αυτά τα πενήντα χρόνια προσέφεραν την δυνατότητα σε πολλές γενιές κατοίκων και επισκεπτών του Κιλκίς να απολαμβάνουν ποιοτικό φαγητό σπιτικών προδιαγραφών, είτε ψησταριάς είτε μαγειρείου, με πολύ προσιτές τιμές, έχοντας ως βασική αρχή και πρωταρχικό κριτήριο την ικανοποίηση όλων των γαστριμαργικών προτιμήσεων και γούστων, ώστε να μην υπάρχει ούτε ένας πελάτης ανικανοποίητος ή δυσαρεστημένος. Διότι, πίστευαν (και ορθώς), ότι ο μονίμως ευχαριστημένος πελάτης είναι η… καλύτερη διαφήμιση γιά το εστιατόριο.

Από την «γραμμή» αυτή δεν παρεξέκλιναν ούτε και κατά την διάρκεια των τελευταίων αρκετών χρόνων της κρίσης, και αυτό «ανέβασε» ακόμη περισσότερο την εκτίμηση γιά τα «Τρία Αδέλφια» στην συνείδηση των Κιλκισιωτών, παρ’ όλο που, εξ αιτίας των συνεπειών της κρίσης, και αυτοί, όπως η… συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών, περιόρισε από αισθητά μέχρι δραστικά τα έξοδα εστίασης εκτός οικίας.

Σε κάθε περίπτωση τα «Τρία Αδέλφια» κατάφεραν να γίνουν κάτι σαν… «αυτονόητο» στην κιλκισιώτικη κοινωνία, έτσι που όλα τα μέλη να συμφωνούν στο ότι πρόκειται γιά κάτι που… θα τους λείψει (ιδίως τα… θρυλικά σουτζουκάκια, ο μοναδικός ζυγουρίσιος γύρος, ο ασυναγώνιστος μουσακάς, το εκλεκτό ωγκραντέν, τα λαχταριστά νηστίσιμα, οι απολαυστικές σούπες και άλλα ων… ουκ έστι αριθμός).

Και, φυσικά, δεν θα ήταν υπερβολή να πεί κανείς, ότι με το κλείσιμο του κεφαλαίου «Τα Τρία Αδέλφια», κλείνει και γιά πολλές γενιές και «φουρνιές» Κιλκισιωτών και επισκεπτών ένα κεφάλαιο της δικής τους ζωής και εποχής.

Όπως δηλαδή συμβαίνει με οποιονδήποτε χώρο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, που ταυτίζεται σε υπερθετικό βαθμό με την δημόσια ζωή κάθε τόπου.