Αρθρογραφία

Τα θέλω μας, μην τα περιμένουμε από άλλους

Στις παρακάτω γραμμές θα μοιραστώ την ιστορία ενός μηχανικού υπολογιστών που κατάγεται και μένει στο Γιοχάνεσμπουργκ της Αφρικής. Μια ιστορία, απλή, μικρή αλλά με ένα μεγάλο μάθημα στο τέλος. Μια παρακίνηση που όλοι, ειδικά στη χώρα μας, πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη!

Ένα πρωί καθώς πήγαινε στη δουλειά του παρατήρησε ένα ασυνήθιστο νέφος στην ατμόσφαιρα. Ήταν έντονο και δεν του άρεσε να το βλέπει. Φαινόταν ότι προερχόταν από κάτι κακό. Όταν γύρισε σπίτι αυτό τον απασχολούσε ακόμη. Αναζητώντας τι είναι αυτό το νέφος ανακάλυψε ότι είναι αποτέλεσμα της ατμοσφαιρικής ρύπανσης.

Αυτό τον παρακίνησε να κάνει μια βασική έρευνα για την ατμοσφαιρική ρύπανση, στο διαδίκτυο, ώστε να μάθει τα βασικά. Μέσα από αυτή την έρευνα ανακάλυψε ότι η ρύπανση της ατμόσφαιρας είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα παγκοσμίως. Είδε ότι σχεδόν το 14% των θανάτων σε παγκόσμια κλίμακα οφείλεται σε αυτή. Αριθμός θανάτων που είναι μεγαλύτερος από θανάτους που προέρχονται από την ελονοσία ή τον ιό του AIDS.

Αυτό που έκανε λοιπόν, ήταν να ξαναγίνει μαθητής για να μπορέσει να μάθει για το πρόβλημα ώστε μετέπειτα να το αντιμετωπίσει. Στο επόμενο στάδιο της περιπέτειας του, έψαξε και βρήκε ανθρώπους στη πόλη του όπου ασχολούνται με την ρύπανση της ατμοσφαίρας. Είτε οργανώσεις, είτε φορείς, είτε επιστήμονες. Μέσα από τη συναναστροφή του με αυτούς έμαθε και άλλα πράγματα και καθώς γνώριζε περισσότερα πλέον για το πρόβλημα, άρχισε να ψάχνει λύσεις.

Ως μηχανικός υπολογιστών με εξειδίκευση στη κατασκευή εφαρμογών πρόβλεψης καταστάσεων, σκέφτηκε ότι θα μπορούσε, σε συνεργασία με τους επιστήμονες να δημιουργήσουν ένα σύστημα που να μπορεί να προβλέπει την ατμοσφαιρική ρύπανση και μέσου αυτού του συστήματος να λαμβάνονται αποφάσεις για την καλύτερη αντιμετώπιση της. Και έτσι και έκανε. Μετά από δουλειά και πολλές ώρες συνεργασίας κατάφεραν να δημιουργήσουν αυτό το σύστημα και να βοηθήσουν την πόλη τους να έχει ένα πρόβλημα λιγότερο. Ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα κιόλας.

Το σημαντικό σε αυτή την ιστορία είναι το νόημα της. Αν ο Ταπίουα Τσιουέουε εκείνη την ήμερα που αντίκρισε το νέφος που τον ενοχλούσε γιατί έκρυβε την ανατολή του ηλίου που τόσο απολάμβανε στο δρόμο για τη δουλειά του, σκεφτόταν, «…έλα μωρέ, εγώ δεν έχω ιδέα, εγώ θα λύσω το πρόβλημα;

Ας αναλάβουν οι ειδικοί να το κάνουν» τότε τίποτα από όλα αυτά τα παραπάνω δεν θα είχε συμβεί. Το πρόβλημα θα παρέμενε, θα συνέχισε να έχει άσχημες επιπτώσεις στην υγεία των συμπολιτών του και αυτός δε θα μπορούσε να απολαύσει την εικόνα της ανατολής τα πρωινά που όδευε προς τη δουλειά του.

Και όμως αυτός δεν εφησύχασε. Έψαξε, έμαθε, βρήκε τους κατάλληλους ανθρώπους και μαζί βρήκαν λύση στο πρόβλημα βοηθώντας και αυτούς αλλά και τους συνανθρώπους του. Και έτσι τώρα είναι διπλά χαρούμενος. Γιατί και μπορεί να βλέπει την εικόνα της ανατολής του ηλίου και να αισθάνεται υπέροχα γιατί βοήθησε στην επίλυση ενός σοβαρού προβλήματος.

Περισσότερα
Δείτε ακόμα

Φωτοσχόλιο

Συνάντηση Σούλη Καζαντζίδη με Βαγγέλη Μαρινάκη

Δεν είναι ασυνήθιστα πολλά;

Ο δήμος Παιονίας αποφάσισε την ανάθεση συγγραφής του ιστορικού λευκώματός του στον καταλληλότερο γι’ αυτόν τον σκοπό ερευνητή και συγγραφέα, […]