Μεγάλη Βδομάδα, Μήνας, Χρόνος

Γράφει ο Αθανάσιος Τατάρογλου

Ναι κανείς μας δεν το περίμενε ή τουλάχιστον σχεδόν κανείς εκτός από αυτούς που το σχεδίαζαν, σύμφωνα με τους αγαπημένους μας, όχι, συνωμοσιολόγους. Είναι δύσκολο για όλους ή τουλάχιστον για τους περισσότερους. Και το κυριότερο;

Δεν είναι θέμα ημερών όπως μετρούσαμε αντίστροφα ΚΣ όταν ήμασταν στο στρατό. Είναι θέμα αλλαγής της ζωής μας και των συνηθειών που έχουμε για ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα που σίγουρα θα εξαρτηθεί από παράγοντες όπως η εύρεση του φαρμάκου, του εμβολίου ή η ανοσία που θα αποκτήσει η κοινότητα.

Η Μεγάλη Εβδομάδα που διανύουμε και που κάθε χρόνο αναβιώνουμε τις σημαντικότερες στιγμές του Χριστιανισμού θα πρέπει να αποτελέσει έμπνευση και για αυτό που ζούμε στη πραγματική ζωή. Περνάμε κι εμείς μια μεγάλη εβδομάδα, έναν μεγάλο μήνα, ένα τεράστιο χρόνο που κανείς δεν μπορεί να είναι απόλυτα σίγουρος για το μέγεθος τους.

Το μόνο που πρέπει να έχουμε πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μας καθώς περνάμε τη μια δοκιμασία μετά την άλλη είναι ότι πρέπει να είμαστε ενωμένοι και αισιόδοξοι. Γιατί μπορεί να είμαστε ακόμη στη πρώτη φάση της δύσκολης αυτής περιόδου, μπορεί δηλαδή αυτοί οι μήνες να είναι η Μεγάλη μας Δευτέρα και να έχουμε κι άλλες δοκιμασίες να υποστούμε, πρέπει όμως να το κάνουμε πάντα με το βλέμμα στην Ανάσταση.

Γιατί το μόνο σίγουρο είναι ότι θα συμβεί. Και θα είναι όλα, σχεδόν, όπως πριν. Με τις όποιες απώλειες σημειώνουμε και τις όποιες αλλαγές συμβούν μέσα μας. Γιατί σίγουρα ίδιοι άνθρωποι δεν θα είμαστε. Πάντα όμως, όπως και μετά τη βροχή βγαίνει το ουράνιο τόξο, όσες πλημμύρες και καταστροφές κι αν κάνει αυτή, εκείνο θα βγαίνει και θα μας δίνει την ελπίδα και το κουράγιο να συνεχίζουμε.

Κανείς δεν ξέρει τις αντοχές του, μέχρι να τις δοκιμάσει. Μέχρι να φτάσει εκεί που συνειδητοποιεί πως ξεπέρασε κάτι που του φαινόταν αδύνατο. Πως το «δεν μπορώ να το κάνω εγώ αυτό», γίνει «τελικά δεν ήταν τόσο δύσκολο όσο το είχα στο μυαλό μου».

Αυτή πρέπει να είναι η προοπτική μας. Αυτά πρέπει να υπενθυμίζουμε στη ψυχή μας και μπορεί να ζούμε εποχές κοινωνικής αποστασιοποίησης και να τηρούμε αποστάσεις ακόμη και μέσα στο ίδιο σπίτι, μη ξεχνάμε όμως ότι υπάρχει κάποιος που τον έχουμε πάντα αγκαλιά μας και ξυπνάμε και κοιμόμαστε μαζί του.

Οφείλουμε να προσέξουμε και τον εαυτό μας γιατί περνάει δύσκολα και κανείς τώρα δεν μπορεί να του κάνει την αγκαλιά και να του προσφέρει τη φροντίδα που εμείς μπορούμε να του παρέχουμε.

Βρείτε τον εαυτό σας, κοιτάζετε πάντα το φως που φέρνει την ελπίδα και μην ξεχνάτε να μένετε προσηλωμένοι στο στόχο, κι αυτός δεν είναι άλλος από την Ανάσταση. Καλό Πάσχα.

Αν θέλετε να διαβάσετε περισσότερα άρθρα από τον Αθανάσιο Τατάρογλου, πατήστε εδώ.