Υπομονή ναι, όχι όμως απεριόριστη
Υπομονή. Ένα από τα δυσκολότερα αλλά πιο χρήσιμα χαρακτηριστικά γνωρίσματα που μπορεί να διαθέτει ή να αποκτήσει στην πορεία της ζωής του μέσα από καταστάσεις και βιώματα, ένας άνθρωπος. Ένα χάρισμα, θα το χαρακτήριζα εγώ, που κρύβει και μια παγίδα.
Η υπομονή δεν είναι εύκολο πράγμα. Παρ’ όλο που μπορεί να μας γλιτώσει από πολλά κακά μοπρεί να επιφέρει ακόμη περισσότερα. Αλλά σταματώ να μιλώ με γρίφους και εξηγούμαι. Εάν έχεις υπομονή, είναι σίγουρο ότι δεν θα σπαταλήσεις πολύ άσκοπα χρόνο για πράγματα που δεν αξίζουν. Είτε αυτά τα «πράγματα» είναι άνθρωποι, είτε είναι καταστάσεις είτε είναι δοκιμασίες.
Μέσα από την υπομονή μπορείς να προφυλάξεις τον εαυτό σου από εν βρασμό ψυχής αντιδράσεις και τις συνέπειες που αυτές επιφέρουν. Μέσα από την υπομονή μπορείς να γλιτώσεις από νεύρα και φασαρίες που σε περίπτωση απώλειας της θα είχες αναλωθεί. Με υπομονή μπορεί να κερδίσεις πολλά λεπτά ηρεμίας και να αφήσεις το χρόνο να σβήσει όποια συναισθήματα σου έχουν προκληθεί από το περιβάλλον και τους ανθρώπους που σε περιτριγυρίζουν.
Όμως περνάνε όλα με την υπομονή και μετά είμαστε μια χαρά; Προφανώς και όχι. Και εδώ είναι η παγίδα. Αν κάνεις υπομονή για μεγάλα χρονικά διαστήματα στην ζωή σου ή έχεις καθημερινά στο περιβάλλον σου ανθρώπους που σε προκαλούν να χάσεις την υπομονή σου τότε το να επιμένεις σε αυτή μπορεί να προσκαλέσει άσχημες επιπτώσεις.
Το να κρατάς μέσα σου συναισθήματα όπως οργή, θυμός, νεύρα, θλίψη και να προσπαθείς να τα καλύψεις με το πέπλο της υπομονής είναι ανώφελος κόπος. Και τούτο διότι κάποια στιγμή θα συμβεί αυτό που λέμε «το ποτήρι ξεχείλησε». Όλα όσα καταχώνιαζες στη καρδιά σου μη εκφράζοντας τα συναισθήματα σου γίνονται ένα μικρό έντομο που σιγά σιγά σου τρώει τη ψυχή σου.
Και έτσι με την υπομονή σύμμαχο το έντομο αυτό θα καταφέρει να χορτάσει τρώγοντας σε λίγο λίγο και τότε θα είναι αργά. Και η υπομονή δε θα είναι αρκετή για να το αντιμετωπίσεις. Και όλα αυτά που γλίτωσες κάνοντας υπομονή θα γυρίσουν σαν «μπούμεραγκ».
Αξίζει λοιπόν να δίνουμε συνέχεια τόπο στην οργή ή πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να εκφράζουμε ότι αρνητικό μαζεύεται μέσα μας; Φυσικά και το δεύτερο. Διότι με την υπομονή γλιτώνουμε από πολλά βάσανα τη καρδιά μας αλλά και με την έκφραση των αρνητικών συναισθημάτων την καθαρίζουμε από τις στάχτες της υπομονής. Εκφραστείτε ελεύθερα για ότι αξίζει να βγάλετε από μέσα σας λοιπόν.
