Αρθρογραφία

Το ποδόσφαιρο που μας αξίζει

Δεν χαίρομαι πολύ όταν γράφω για το Ελληνικό ποδόσφαιρο. Το ομολογώ. Δεν χαίρομαι γιατί μου προκαλεί θλίψη η κατάσταση που επικρατεί, τα κυκλώματα που δρουν, η σαπίλα που υπάρχει και η ανοχή σε όλα τα παραπάνω από όλους. Υπεύθυνους και μη.

Έχουμε το ποδόσφαιρο που μας αξίζει. Όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά αντικατοπτρίζουν την κοινωνία και τους οπαδούς. Και τους χαρακτηρίζω οπαδούς γιατί οι οπαδοί υπερτερούν των φιλάθλων στο Ελληνικό ποδόσφαιρο. Και ίσως αυτό να είναι η αρχή του κακού. Οπαδισμός και μίσος. Αυτά επικρατούν στο μέσο ελληνικό γήπεδο από τα τοπικά πρωταθλήματα μέχρι τη Σούπερ Λίγκ. Αφορμή βέβαια, για να γράψω αυτές τις γραμμές, αποτέλεσε το πρόσφατο επεισόδιο στον-παραλίγο-αγώνα του ΠΑΟΚ με τον Ολυμπιακό. Πριν καν αρχίσει το ματς, τελείωσε. Από μια κίνηση, ενός ανεγκέφαλου να πετάξει χαρτί ταμειακής στον προπονητή του Ολυμπιακού.

Μια παρένθεση θα ήθελα να κάνω σε αυτό το σημείο. Διάβασα αρκετές αναρτήσεις που αναφερόταν σε στημένο περιστατικό και υποβάθμιση του πράγματος που εκτοξεύθηκε. «Σιγά ένα χαρτί ήταν, δεν ήταν και κουτάκι αναψυκτικού όπως συνέβη με τον Ίβιτς στην Αθήνα».

Δηλαδή για να καταλάβω, αν και στη περίπτωση του Ιβίτς αλλά και του Γκαρθία οι οπαδοί πυροβολούσαν τα θύματα και η μια σφαίρα έβρισκε στόχο και η άλλη όχι θα είχε διαφορά;! Η πρόθεση μετράει. Αυτονόητο; Μάλλον όχι για όλους! Αλλά και όσοι μιλούν για παράδοση του να πετάγονται χαρτιά για να γίνεται ατμόσφαιρα στον χώρο του γηπέδου έναντι των πυρσών ένα ερώτημα μου δημιουργείται… Αλήθεια τώρα;!

Γνωρίζω ότι το γήπεδο αποτελεί για πολλούς ο χώρος έκφρασης και ξεσπάσματος του άγχους και των νεύρων. Είναι οφθαλμοφανές το επίπεδο της πλειοψηφίας των οπαδών που πάνε σε αυτό. Από την άλλη θεωρώ αυτονόητο το να μπορεί να παρακολουθήσει έναν αγώνα ποδοσφαίρου μια οικογένεια. Στην Ελλάδα μπορεί; Το ποδόσφαιρο πρέπει να αντιμετωπίζεται ως γιορτή και όχι σαν άλλος ένας διαχωρισμός μεταξύ μας. Πόσους Τσουκαλάδες να αντέξει αυτή η χώρα;

Όταν αποφασίσουμε να τους απαξιώσουμε όλους όσους βρίσκονται σε αυτό το κύκλωμα και ασκούν εξουσία μέσα από αυτό βγάζοντας χρήματα, όταν απομονώσουμε ανθρώπους με βαριές κατηγορίες και ποινές που τους έχουν επιβληθεί, όταν δούμε τον αντίπαλο με σεβασμό και όχι με μίσος, όταν ανεβάσουμε το δικό μας επίπεδο αλλά και το επίπεδο του αθλήματος τότε ίσως να απολαμβάνουμε περισσότερο την αγαπημένη μας ομάδα. Μέχρι τότε θα έχουμε το ποδόσφαιρο που μας αξίζει. Σκεφτείτε το.

Περισσότερα

ΟΙ ΑΠΟΚΡΙΕΣ ΣΤΟ ΠΡΟΠΟΛΕΜΙΚΟ ΚΙΛΚΙΣ

Οι Απόκριες, οι τρεις εβδομάδες πριν τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή, γιορτάζονταν στο προπολεμικό Κιλκίς με ζωηρότητα και ευθυμία, ιδίως την τελευταία […]

Κινηματογράφοι της Γουμένισσας

Οι πρώτες κινηματογραφικές προβολές στη Γουμένισσα έγιναν από συνεργεία κρατικών και στρατιωτικών υπηρεσιών που περιέρχονταν την ύπαιθρο για να παρουσιάσουν […]

Δείτε ακόμα

Την ημέρα της Γυναίκας

Με την παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας (8 Μαρτίου) συνέπεσε η επίσκεψη της υπουργού εσωτερικών Νίκης Κεραμέως στον νομό Κιλκίς. Δεν […]

Πραγματικοί… «αστέρες»

Παρατηρώντας το πρόγραμμα τοπικής αθλητικής δραστηριότητας του τελευταίου διαστήματος καθώς και κοινωνικών ή πολιτιστικών εκδηλώσεων, που διοργανώνονται στον νομό, το […]