Καιρός να τελειώνει η υποκρισία με τα προβλήματα της παιδείας
«Το παιδί μου βρίσκεται στο εξωτερικό. Είναι πολύ καλύτερα εκεί. Καμμία σχέση με τα ελληνικά πανεπιστήμια. Ευτυχώς έστειλα εκεί το παιδί. Ούτε καταλήψεις, όλα γίνονται στην ώρα τους, είναι πλήρως εξοπλισμένα οι αίθουσες και τα εργαστήρια. Εκεί μαθαίνουν.»
Ίσως αυτές είναι οι πιό γραφικές κουβέντες, που θα ακούσετε από υπερήφανο γονιό, του οποίου το παιδί σπουδάζει είτε προπτυχιακά είτε μεταπτυχιακά, σε κάποιο πανεπιστήμιο του εξωτερικού. Κάθε φορά που ακούω αυτές τις κουβέντες το συναίσθημα είναι το ίδιο: Εκνευρισμός. Και αν πιστεύετε, ότι είναι αδικαιολόγητο τότε μη σταματήσετε να διαβάζετε.
Κατ’ αρχάς να ξεκινήσουμε από το πρακτικό κομμάτι. Για να βρίσκεται κάποιος σε χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχοντας δικαιώματα σε αυτήν απλώς και μόνον με το διαβατήριο του, έχει φροντίσει το ελληνικό κράτος. Ναι, αυτό το πολυπόθητο κράτος πρόνοιας.
Επίσης, και όσον αφορά στο ελληνικό πανεπιστήμιο, προβλήματα σαφώς και υπάρχουν. Αλλά περισσότερα από τα προβλήματα είναι η όρεξη και η διάθεση, που υπάρχει για δουλειά από φοιτητές και καθηγητές. Πας στο εξωτερικό πληρώνοντας ένα σεβαστό ποσό για δίδακτρα και διαμονή. Πας στο ελληνικό πανεπιστήμιο και … συμπληρώστε εσείς με οτιδήποτε πιστεύετε! Σίγουρα κανείς δεν θα τελειώσει τη παραπάνω πρόταση με την λέξη πληρώνεις. Πως λοιπόν συγκρίνουμε σχολές και τμήματα που λειτουργούν με τα δικά μας λεφτά (τα οποία ευχαριστιόμαστε όταν τα δίνουμε, γιατί «εκεί είναι αλλιώς») με αυτά που λειτουργούν με την μηδαμινή κρατική χρηματοδότηση; Πώς γίνεται να πηγαίνουμε στο εξωτερικό και να ευχαριστιόμαστε τις υπηρεσίες του πανεπιστημίου, τις οποίες εμείς πληρώνουμε, και από την άλλη όταν στην Ελλάδα πάει να γίνει η παραμικρή αλλαγή ξεσηκωνόμαστε σα να μας πήρανε τα σπίτια;
Και δέχομαι το δικαίωμά μας στην δωρεάν παιδεία. Σε αυτούς που θέλουν να μας πληρώσουν τη δωρεάν παιδεία γιατί λέμε όχι; Διότι, τα περιστατικά εταιριών και μεγάλων βιομηχανιών, που θέλησαν να χρηματοδοτήσουν έρευνες, να εξοπλήσουν εργαστήρια και να απορροφήσουν μια μερίδα φοιτητών μετέπειτα, και τα οι οποίες εκδιώχθηκαν κακήν κακώς, είναι πολλά. Δέχομαι και την δημόσια παιδεία. Σε όσους θέλουν να έχουν το δικαίωμα της πληρωμής των σπουδών και στον τόπο τους και όχι μόνο στο εξωτερικό, γιατί λέμε όχι; Γιατί ιδιωτική δευτεροβάθμια και όχι και ιδιωτική τριτοβάθμια παιδεία ;
Δουλειά στα ελληνικά πανεπιστήμια γίνεται και πολλή και καλή. Αν υπήρχαν και όλες οι ανέσεις, όπως πλήρης εξοπλισμός εργαστηρίων σε όργανα, σκεύη και αναλώσιμα θα γινόταν ακόμη περισσότερη. Αλλά κάθε εμπόδιο σε καλό. Την επόμενη φορά λοιπόν που θα απαξιώσετε το ελληνικό πανεπιστήμιο ξανασκεφτείτε το και ρίξτε μια ματιά σε εργασίες και δημοσιεύσεις.
