Γιά κάποια πράγματα τίθεται θέμα Δικαιοσύνης, και όχι ισότητας
«Αν αγαπάς κάτι πάρα πολύ άσ’ το να φύγει. Αν δε γυρίσει ποτέ τότε είναι ο ….Χριστόδουλος Ξηρός». Ομολογώ, ότι είναι από τα πιό επιτυχημένα που «γράφτηκαν» σε facebook και twitter με αφορμή την «άδεια από την σημαία» που πήρε επ´ αόριστον ο τρομοκράτης και μέλος της «17 Νοέμβρη» Χριστόδουλος Ξηρός.
Όπως ήταν αναμενόμενο, προκάλεσε αίσθηση αυτή η απόφασηή του, την οποία ο δικηγόρος του χαρακτήρισε, συμβολική! Θέλει να περάσει το μήνυμα της μη υπακοής στην εξουσία, είπε και άγγιξε τις επαναστατικές χορδές των απανταχού θαυμαστών της «17 Νοέμβρη». Βεβαίως μεγαλύτερη ήταν η αίσθηση που προκάλεσε η χαλαρότητα με την οποία αντιμετωπίσθηκε ένα από τα ιδρυτικά και άκρως ενεργητικά μέλη, της μεγαλύτερης ίσως τρομοκρατικής οργάνωσης που υπήρξε στη χώρα μας.
Είναι λογικό εγκληματίες τέτοιου μεγέθους να καταδικάζονται απλώς σε ισόβια ή δις ισόβια ; Ας πούμε ότι είναι, διότι αν μιλήσουμε για τη θανατική ποινή ανοίγουμε ένα μεγάλο κεφάλαιο και δεν θα ήθελα να επεκταθώ στο παρόν κείμενο. Ο οιοσδήποτε εγκληματίας, λοιπόν, αφού καταδικαστεί σε ισόβια «φυλακίζεται» σε σωφρονιστικό ίδρυμα. Ένα τέτοιο ίδρυμα καταλαβαίνουμε, ότι έχει ως σκοπό τον σωφρονισμό των ανθρώπων που είναι έγκλειστοι σε αυτό.
Αν, όμως, ο οποιοσδήποτε ισοβίτης δολοφόνος, παιδεραστής, εγκληματίας δηλώνει αμετανόητος; Τότε συνεχίζουμε να ελπίζουμε ότι στα 20 – 25 χρόνια που τα ισόβια διαρκούν(!) θα βάλει κάποια στιγμή μυαλό; Θα σωφρονιστεί; Μόνο σε εμένα ακούγεται ουτοπικό;
Σε τέτοιες περιπτώσεις, από την στιγμή που αφήνουμε αυτόν τον άνθρωπο να ζήσει και του δίνουμε την ευκαιρία του σωφρονισμού, δεν πρέπει αυτό να γίνει υπό ωρισμένους κανόνες; Ποιός θα διαφωνούσε στο ότι αυτοί οι εγκληματίες θα έπρεπε να φέρουν ειδικά τσιπάκια τα οποία θα τους περνάνε με την είσοδο τους στις φυλακές; Για να μπορούν να παίρνουν τις άδειες τους, για να μπορούν να σωφρονιστούν με όλα τα δημοκρατικά και ανθρώπινα δικαιώματα. Μήπως, όμως, θα ήταν καλύτερο να τους κρατήσουμε χωρίς καμμία άδεια εντός του ιδρύματος; Μήπως, εν τέλει, οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι και δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται ως ίσοι με όλους τους υπολοίπους; Διότι αυτό πιστεύω εγώ. Ότι πρωτίστως, είναι θέμα δικαιοσύνης και όχι ισότητας.
