Κοινωνία

Στην αιωνιότητα ο γεωλόγος, καλλιτέχνης Άρης Πέντσης-Λιβανός

Σε ηλικία 58 ετών “έφυγε” ύστερα από άνιση μάχη με ανίατη ασθένεια, ο γεωλόγος καθηγητής, καλλιτέχνης, οικολόγος και επί μακρόν τακτικός συνεργάτης του δημοσιογραφικού συγκροτήματος του “Μαχητή” Αριστείδης (Άρης) Πέντσης-Λιβανός.

Ο θάνατός του προκάλεσε συγκίνηση και θλίψη στην κοινωνία του δήμου Παιονίας (καταγόταν από τα Μ.Λιβάδια, εργαζόταν σε σχολικές μονάδες της περιοχής) αλλά και στους ανθρώπους όλου του νομού και εκτός ορίων αυτού, με τους οποίους είτε συνεργάσθηκε είτε συμπορεύθηκε σε κοινούς αγώνες για την ανάδειξη της γενέθλιας γης, για το περιβάλλον και για την αυτοδιοίκηση.

Η εκφορά του έγινε στις 3.30 μετά το μεσημέρι την Τετάρτη 9.5.18 από τον ιερό ναό Αγίου Δημητρίου Αξιουπόλεως.

«Εφυγε» ο «αητός του Πάϊκου»

Σε όλη του την ζωή είχε δοθεί ψυχή τε και σώματι στην υπόθεση της ανάδειξης, προβολής, αξιοποίησης και προστασίας του Πάικου, με έμφαση στην περιοχή της γενέτειράς του, του οροπεδίου Μεγάλων Λειβαδίων, με συνεχής αρθρογραφία από τις στήλες του δημοσιογραφικού συγκροτήματος του «Μαχητή» αλλά και συχνές πρωτοβουλίες και κινήσεις για την διοργάνωση αναλόγων πολιτιστικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών-οικολογικών εκδηλώσεων.

Μια δραστηριότητα, που τον είχε αναδείξει ως άξιο πολιτιστικό «πρεσβευτή» της γης της Παιονίας ανά το πανελλήνιο και όχι μόνο.

Την Τρίτη 8.5.18 ο «αετός» του Πάικου, γεωλόγος καθηγητής, καλλιτέχνης, οικολόγος, αρθρογράφος και κάποιο διάστημα και πολιτευτής Αριστείδης Πέντσης-Λιβανός «άνοιξε τα φτερά» του για την τελευταία «πτήση», την «πτήση» προς την αθανασία.

«Έφυγε» «πληγωμένος» ύπουλα από ανίατη ασθένεια σε ηλικία μόλις 58 ετών, και αφού έδωσε μέχρι τέλους με καρτερικότητα και αξιοπρέπεια την «μάχη» για την ζωή, έχοντας πάντα την έγνοια για το αγαπημένο του Πάικο.

Εξετάζοντας τον Αριστείδη Πέντση-Λιβανό, τον Άρη όλων μας, ως άνθρωπο γενικώς- και ήταν απλός άνθρωπος της διπλανής πόρτας-θα μπορούσε να παραθέσει κανείς, όπως σε όλους, τόσο θετικές όσο και αρνητικές πτυχές του χαρακτήρα, του τρόπου σκέψης του και του τρόπου λειτουργίας του, να παραθέσει, δηλαδή, κανείς σειρά προτερημάτων του και σειρά ελαττωμάτων του, αλλά… μέχρις εκεί.

Όμως ο Άρης δεν πέρασε από τούτη την ζωή ως ένας τέτοιος «αθόρυβος» άνθρωπος.

Ήταν, πρώτα από όλα, ενεργός πολίτης, που νοιαζόταν για το καλό του τόπου, την υγιή λειτουργία της κοινωνίας και το συμφέρον της πατρίδας, στην οποία δήλωνε πιστός, παρά τις πίκρες που προσέφεραν κατά καιρούς κυβερνώντες στον λαό.

Ήταν ένας σκεπτόμενος πολίτης, με ανάλογες ευαισθησίες τόσο για τα καλώς κείμενα όσο και για τα κακώς κείμενα, που τον ωθούσαν να υποστηρίζει με σθένος τα δε και να καταθέτει συνεχώς θέσεις, απόψεις και προτάσεις για διόρθωση ή εξάλειψη των δε.

Το σημαντικότερο ήταν, ότι και για την μία περίπτωση και για την άλλη επέλεξε την έκθεσή του στον δημόσιο διάλογο, απευθυνόμενος κατ΄ευθείαν προς την τοπική κοινωνία και την κοινή γνώμη όχι μόνο της περιοχής της Παιονίας, αλλά ολόκληρου του νομού, εξ ου και η εκ μέρους του ενσυνείδητη επιλογή του δημοσιογραφικού συγκροτήματος του «Μαχητή» για να αρθρογραφεί αλλά και να ενημερώνει για τα τεκταινόμενα στα οποία ελάμβανε μέρος.

Όλα τα κείμενά του χαρακτηρίζονταν από το θάρρος της γνώμης και το ανυποχώρητο πνεύμα εκείνου, ο οποίος ανθίσταται σθεναρώς σε κάθε πίεση και δεν επηρεάζεται από οποιαδήποτε δεδομένα και οποιεσδήποτε καταστάσεις στους χώρους στους οποίους στρέφεται η κριτική του.

Είχε γνώμη και άποψη επί παντός επιστητού στο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό γίγνεσθαι, σεβόμενος όμως πάντα τον οποιοδήποτε αντίλογο.

Εκεί, βεβαίως, όπου έκανε αισθητή την παρουσία του ήταν οι παρεμβάσεις του, με ιδέες και προτάσεις με σκοπό το να καταστεί το Πάικο πανελλήνιος πόλος έλξης.

Ιδέες και προτάσεις για έργα υποδομής, επίλυση χρονιζόντων προβλημάτων, μέτρα προστασίας του βουνού, της χλωρίδας, της πανίδας και των υδατικών πόρων του, εκμετάλλευση φυσικών πόρων του, ενίσχυση των δυναμικών καλλιεργειών σ΄αυτό, καθιέρωση θεσμικών εκδηλώσεων ή διοργανώσεων διαφόρων τομέων και κλάδων για αναβάθμιση της επισκεψιμότητας της περιοχής, δημιουργία καταλλήλων υποδομών σε επίκαιρα σημεία και τοποθεσίες προκειμένου το Πάικο να καταστεί και τουριστικό προορισμός ιδίως κατά τον Χειμώνα.

Οι ιδέες και προτάσεις αυτές του Άρη, τις οποίες διατύπωσε, υποστήριξε και υπερασπίσθηκε μη διστάζοντας κατά καιρούς να συγκρουσθεί ακόμη και ευθέως με φορείς και παράγοντες της πολιτείας και της αυτοδιοίκησης αποτελούν παρακαταθήκη για τους συνεχιστές αυτού του αγώνα, μιας και τις έχουν στην διάθεσή τους μέσω του αρχείου του δημοσιογραφικού συγκροτήματος του «Μαχητή».

Αξίζει, επίσης, να σημειωθεί, ότι ο λόγος του Άρη για τα προαναφερθέντα, ιδιαιτέρως δε οι αναφορές του σε θέματα ορυκτού και υδατικού πλούτου του Πάικου αλλά και στις δυναμικές καλλιέργειες, σε σχέση με την μορφή του εδάφους, χαρακτηριζόταν και από ισχυρή επιστημονική επιχειρηματολογία, ερειδομένη στο υψηλό επίπεδο κατάρτισής του ως γεωλόγου.

Πράγματι, ο Άρης διακρίθηκε ιδιαιτέρως στις σπουδές του στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, καθώς εισήχθη πρώτος στο τμήμα γεωλογίας με την τάξη αποφοίτων εξαταξίου γυμνασίου του σχολικού έτους 1977-78, αρίστευσε και στα τέσσερα έτη των σπουδών του και ήταν ο μόνος που ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην πρώτη εξεταστική περίοδο του 1978, λαμβάνοντας το πτυχίο του με τον υψηλότερο βαθμό!

Στην συνέχεια ακολούθησε σταδιοδρομία στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση, χωρίς όμως να «αποξενωθεί» από το αντικείμενο της μελέτης, χάρη, βεβαίως, και στην καθημερινή άμεση επαφή του όχι μόνο με το βουνό αλλά και με την γη γενικότερα.

Παράλληλα με τις σπουδές και κατόπιν την κύρια επαγγελματική ενασχόλησή του, ο Αριστείδης Πέντσης-Λιβανός υπήρξε επί μακρόν και επαγγελματίας τραγουδιστής, χάρη στην ιδιόμορφη «ζεστή» φωνή του, που του επέτρεπε να ερμηνεύει ένα αρκετό ευρύ φάσμα ελληνικών τραγουδιών, με έμφαση στο λαϊκό και το έντεχνο, αλλά και ξένων.

Μακριά από διαφόρους μηχανισμούς προώθησης και δεσμευτικούς συμβιβασμούς κατάφερε να «φτιάξει» αξιόπιστο «όνομα» με «πέραση» σε πολλά «μαγαζιά», ενώ δεν έλειψαν και οι εμφανίσεις με δικό του σχήμα, έχοντας καταξιωθεί σε ένα συνεχώς διευρυνόμενο ακροατήριο, με γνώμονα πάντα την ποιότητα, χωρίς τεχνητούς «θορύβους» και «λάμψεις» άλλων, που κατ΄αυτόν τον τρόπο προσπαθούν να καλύψουν υστερήσεις ή αδυναμίες.

Την συνέπεια στις αρχές, ιδέες και απόψεις του την επέδειξε και όταν πρόσκαιρα κατήλθε στον «στίβο» της πολιτικής, υπερασπιζόμενος τον δικό του κομματικό χώρο, χωρίς να «κόβει γέφυρες» επικοινωνίας και συνεννόησης με τους άλλους.

Όσο δε για τους πολίτες αυτού του τόπου, καμμία «σύγκρουση» με κανένα για τις πεποιθήσεις του.

Αν θεωρούσε θετικό για τον τόπο κάτι, που προερχόταν από ιδεολογικώς ή πολιτικώς ή κομματικώς αντίθετό του, δεν υπήρχε περίπτωση να μην το δεχθεί, άλλοτε δε να το υπερασπιθεί.
Όλα αυτά, συνέθεταν μια προσωπικότητα από εκείνες που γίνονται δεκτές από όλο το φάσμα πολιτών μιάς κοινωνίας, ακόμη και αν κανείς διαφωνεί σφόδρα με τα πιστεύω της ή και εναντιώνεται σ΄αυτά.

Μια προσωπικότητα, που στην περίπτωση του Άρη περιεβάλλετο και από ανυπόκριτη συμπάθεια, ακριβώς επειδή ο εκλιπών προέτασε πάντοτε τον άνθρωπο και την ψυχή του από οποιαδήποτε άλλη ιδιότητα.

Εξ ου και το ότι το θλιβερό άγγελμα του πρόωρου θανάτου του προκάλεσε συγκίνηση και θλίψη σε όλο τον νομό, και όχι μόνο, όπου αυτός εδραστηριοποιείτο, και «βύθισε» σε πένθος την κοινότητα των απανταχού Μεγαλιβαδιωτών.

Όσο για το Πάικο, θα είναι για καιρό αισθητή η απουσία του αγέρωχου «φύλακα αετού», με το διαπεραστικό βλέμμα που δεν άφηνε να περνά απαρατήρητο ο,τιδήποτε θα μπορούσε να ωφελήσει ή να βλάψει το βουνό.

Όμως, και από τις «κορφές» του Παραδείσου ο «αετός» του Πάικου θα «ορά» ή θα «θωρεί» τα πάντα, δείχνοντας και τον «δρόμο» σε όλους, καθένας με τον δικό του οποιοδήποτε τρόπο αγαπά τούτο τον τόπο.

Και μπορεί μεν η ολοκλήρωση του επιγείου βίου του Αριστείδη Πέντση-Λιβανού να ολοκληρώθηκε προώρως και αδόξως, πλην όμως τούτο δεν σημαίνει ότι ο ίδιος… έπαυσε να υπάρχει.

Διότι, όλα όσα έκανε στην ζωή του είναι αρκετά για… να ζη για πάντα στις καρδιές μας.

Καλό Παράδεισο και Καλή Ανάσταση φίλε και συνεργάτη Άρη.

Περισσότερα
Δείτε ακόμα