Στην αιωνιότητα ο ακούραστος εργάτης του καλαθοσφαίρου Ορέστης Αγγελίδης
Το ελληνικό καλαθόσφαιρο πενθεί από την τελευταία ημέρα του φετινού Φεβρουαρίου για την απώλεια μιας από τις χαρακτηριστικότερες φυσιογνωμίες του.
Είναι η ημέρα, κατά την οποία άφησε τα επίγεια γήπεδα για τα «γήπεδα» του Παραδείσου ο παλαίμαχος παίκτης και προπονητής και ακούραστος εργάτης του αθλήματος Ορέστης Αγγελίδης, σε ηλικία 87 ετών.
Πλήρης ημερών, δηλαδή, σε μια ζωή, που ήταν πλήρως αφιερωμένη στο καλαθόσφαιρο και την υπόθεση της ανάπτυξής του.
Ανήκοντας στις γενιές παικτών, που έφεραν το άθλημα σε επαφή με το πλατύ φίλαθλο κοινό, και προπονητών, που συνέβαλαν στην οργάνωση της τεχνικής υποδομής του, και μάλιστα σε «ρομαντικές» εποχές όπου τα πάντα εξαρτώντο από τον βαθμό διάθεσης προσφοράς όλων των συντελεστών του χώρου, ο αείμνηστος Ορέστης Αγγελίδης δόθηκε μιαν ολόκληρη ζωή ψυχή τε και σώματι στην υπόθεση της διάδοσης, οργάνωσης και ανάπτυξης του καλαθοσφαίρου, με το όνομά του να ταυτίζεται με τα σχετικά προγράμματα, τόσο σε σχολικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο, και με τις εθνικές ομάδες ηλικιακών κατηγοριών.
Ήταν από τους «πυλώνες» εφαρμογής των περιφερειακών προγραμμάτων της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης για την προσέλκυση παιδιών στο άθλημα, ανάδειξη των ταλαντούχων, και στελέχωση των περιφερειακών αντιπροσωπευτικών ομάδων ηλικιακών κατηγοριών.
Που, χάρη σ΄αυτόν ακριβώς τον προγραμματισμό, αποτελούν εδώ και πάρα πολλά χρόνια την ανεξάντλητη «δεξαμενή», από την οποία «ανεφοδιάζονται» οι κορυφαίες ομάδες, οι οποίες και συμβάλλουν στο να διατηρείται «αστραφτερή» και η «προθήκη», κοινώς «βιτρίνα» του αθλήματος.
Με αυτήν την ιδιότητα ο Ορέστης Αγγελίδης άφησε ανεξίτηλη την «σφραγίδα» του και στον νομό Κιλκίς, καθώς από το 1983 έως και το 1998 είχε έξι φορές σ΄αυτόν την μέριμνα της διοργάνωσης αγωνιστικών εκδηλώσεων περιφερειακής εμβέλειας στο πλαίσιο του γενικού αγωνιστικού προγράμματος συνδέοντας το όνομά του, με την ανάδειξη αρκετών καλαθοσφαιρικών ταλέντων του τόπου μας, που στην συνέχεια διακρίθηκαν τόσο με τις ομάδες τους όσο και με τις αντιπροσωπευτικές περιφερειακές και εθνικές.
Επί πλέον, όντας άνθρωπος… «έξω καρδιά» ή αλλιώς της «καλής παρέας», ανέπτυξε άριστες σχέσεις με όλους τους παράγοντες όλων των σωματείων του νομού Κιλκίς και της περιφερειακής καλαθοσφαιρικής ένωσης, κάτι που όχι απλώς διευκόλυνε αλλά και ενίσχυσε την συνολική διασυλλογική δραστηριότητα προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης του καλαθοσφαίρου, καθιστώντας το αναπτυξιακό πρόγραμμα ενσυνείδητη υπόθεση όλων των σωματείων.
Ως παίκτης ο Ορέστης Αγγελίδης συνέδεσε το όνομά του με τον πρώτο τίτλο πρωταθλητή Ελλάδος, που κατέκτησε ο ΠΑΟΚ Θεσσαλονίκη το 1959, και την επακόλουθη πρώτη παρουσία του Δικεφάλου στις πανευρωπαϊκές διοργανώσεις, ενώ ως προπονητής τον οδήγησε στην επανεμφάνισή τους σ΄αυτές το 1974. Επίσης διετέλεσε κατ΄επανάληψιν υπηρεσιακός προπονητής του, ενώ κάθισε και στον πάγκο του Ηρακλή Θεσσαλονίκης.
Γεμάτη από «περγαμηνές» σε Ελλάδα και εξωτερικό υπήρξε η προπονητική σταδιοδρομία του στις εθνικές ομάδες παίδων, εφήβων και νέων, έχοντας αναδείξει και προωθήσει και ο ίδιος ταλέντα, που κατά καιρούς τις στελέχωσαν.
Για όλους αυτούς τους λόγους το ελληνικό καλαθόσφαιρο αισθάνεται «φτωχότερο» μετά την «μετακόμιση» του Ορέστη Αγγελίδη «εν σκηναίς δικαίων».
Ωστόσο το πολύπλευρο έργο του αποτελεί διαρκή παρακαταθήκη, η οποία θα είναι το «λάδι», που θα διατηρεί στο διηνεκές άσβεστη την μνήμη του.
Ο Ορέστης Αγγελίδης θα ζη για πάντα στις καρδιές μας.
