Υπάρχει και …ο «τρίτος δρόμος»
Γράφει ο Σταύρος Φάσσος
Όσο οι προβλέψεις για την πορεία της πανδημίας του νέου κορωνοϊού «κάνουν λόγο» περί εξάρσεώς της, τόσο αναδεικνύεται το βάσιμον της ιδέας να ματαιωθεί οριστικώς η συνέχιση και ολοκλήρωσή της αγωνιστικής περιόδου 2020-21 των πρωταθλημάτων ΕΠΣ Κιλκίς.
Διότι, όσο αυτές οι προβλέψεις έχουν βάση, τόσο περιορίζονται δραματικώς τα χρονικά περιθώρια απρόσκοπτης διεξαγωγής του υπολοίπου των πρωταθλημάτων, ακόμη και με αγώνες κάθε Τετάρτη και Σάββατο.
Και τούτο, διότι, ακόμη και αν παρακαμφθεί η παράμετρος της φυσιολογικής κόπωσης των ποδοσφαιριστών από τους συνεχείς αγώνες, καθ’ ότι πρόκειται περί ερασιτεχνών, δεν μπορεί να αγνοηθεί το ότι σ’ αυτήν την περίπτωση η λήξη της αγωνιστικής περιόδου τοποθετείται τουλάχιστον δύο μήνες αργότερα από ό,τι υπό ομαλές συνθήκες. Άρα ουσιαστικώς τα περιθώρια ανάπαυλας και αναδιοργάνωσης εν όψει της επομένης αγωνιστικής περιόδου, κάτι το οποίο συναρτάται επίσης με τον παράγοντα της σωματικής και πνευματικής κόπωσης, είναι μηδαμινά.
Εξ άλλου, ήδη τα περισσότερα, αν όχι όλα, τα σωματεία «πλήρωσαν» ακριβά το «τίμημα» της έως τώρα τριμήνου αδρανείας, έχοντας μείνει από αρκετά μέχρι πολύ πίσω στον τομέα της αγωνιστικής κατάστασης και έχοντας υποστεί και τις γενικότερες συνέπειες της κρίσης, καθώς η υγειονομική επέτεινε παντού και την οικονομική.
Και πέρα από την προαναφερθείσα παράμετρο της σωματικής και αγωνιστικής κατάπτωσης, η επιλογή της συνέχισης των πρωταθλημάτων «εγκυμονεί» πλέον, τουλάχιστον σύμφωνα με τα δεδομένα της παρούσας φάσης, σοβαρούς κινδύνους και γιά… τα ταμεία των συλλόγων τα οποία προς το παρόν «επιβιώνουν» χάρη στο μεράκι και την βούληση των παραγόντων των σωματείων, που στην ολότητά τους τα στηρίζουν, επειδή τα «πονάνε».
Επί πλέον, αυτή η παρατεταμένη «ακινησία» έχει επηρεάσει και τους φίλους και υποστηρικτές των ομάδων, καθώς ο συνδυασμός των «απαγορευτικών» και της υποχρέωσης γιά τήρηση των μέτρων κατά της διασποράς του νέου κορωνοϊού με την αναστολή κάθε αγωνιστικής δραστηριότητας έχει ήδη λειτουργήσει ανασταλτικώς στον ψυχισμό τους, έτσι που πλέον να μην έχουν κανένα ενδιαφέρον και διάθεση γιά τα ποδοσφαιρικά δρώμενα. Που σημαίνει, ότι, και αν ακόμη ξανάρχιζαν σήμερα τα τοπικά πρωταθλήματα, είναι πολύ αμφίβολο να διεξαχθούν αγώνες παρουσία θεατών, ακόμη και με τήρηση των μέτρων (μάσκες, αποστάσεις, αντισηπτικά).
Κοντά σ’ αυτά, είναι και η αβεβαιότητα σχετικώς με τις εξελίξεις στην ΕΠΟ, το πότε, δηλαδή, θα διενεργηθούν οι εκλογές σ’ αυτήν και τι θα προκύψει από αυτές, κάτι το οποίο δεν αποκλείει νέα αιτία καθυστερήσεων.
Όλες οι ανωτέρω επισημάνσεις «συνηγορούν» στην θέση της στήλης, που ευθύς εξαρχής, παρατηρώντας τις εξελίξεις στην πανδημία και την τακτική στην αντιμετώπισή της, και από την στιγμή που τα «απαγορευτικά» δεν ήρθησαν πριν το τέλος του περασμένου έτους, είχε διατυπώσει ανενδοιάστως από εκείνο το χρονικό σημείο ακόμη την ιδέα – πρόταση να λήξει ανολοκλήρωτη η περίοδος 2020-21, χωρίς πρωταθλητές, προαγομένους, υποβιβαζομένους και κυπελλούχο.
Ιδέα – πρόταση, γιά την οποία επικαλέσθηκε ιστορικά παραδείγματα είτε μη ολοκληρώσεως είτε μη κάν διεξαγωγής πρωταθλημάτων λόγω είτε «ειδικών» συνθηκών είτε «μη ομαλών καταστάσεων», όπως π.χ. της φοβερής δεκαετίας του ’40.
Πολλοί θα αντιτείνουν το ότι ειδικότερα η ανωτέρω δεκαετία υπήρξε μακρά περίοδος πολεμικών συγκρούσεων. Και ναι μεν, ως ιστορικό επιχείρημα έχει βάση, πλην όμως υφίσταται και ο αντίλογος, καθώς ήδη η κατάσταση του τελευταίου δωδεκαμήνου έχει ήδη χαρακτηρισθεί διεθνώς ως «εμπόλεμος», με τα «σκάγια» να μην αφήνουν «αλώβητο» κανέναν τομέα ή χώρο σε κανένα μέρος του πλανήτη.
Επομένως, και σε τοπικό επίπεδο οι πάντες συμμετέχουμε στον «αδυσώπητο πόλεμο» εναντίον του νέου κορωνοϊού, σε έναν «πόλεμο» εν …καιρώ ειρήνης, ανεφοδιαζόμενοι από το «οπλοστάσιο» των μέτρων για την αντιμετώπιση του ιού και την αναχαίτιση και ανάσχεση της διασποράς του, με την «ανακωχή» και την «ειρήνευση» να μην είναι μεν πολύ μακριά, αλλά, προς το παρόν τουλάχιστον να μην φαίνεται και πολύ κοντά.
Και η οριστική λήξη της περιόδου 2020-21 των τοπικών ποδοσφαιρικών πρωταθλημάτων χωρίς ολοκλήρωσή της (άλλωστε διεξήχθησαν όλες και όλες μόλις τέσσερες αγωνιστικές ημέρες στα πρωταθλήματα και δύο γύροι στο κύπελλο) είναι, όσο και αν φαίνεται παράδοξο, ένα «όπλο» στον «πόλεμο» κατά του νέου κορωνοϊού, από πλευράς κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου.
Διότι, τούτο σημαίνει αφ’ ενός μεν εκμηδενισμό «πηγών» και περιορισμό κινδύνων μετάδοσης στους αθλητές και παράγοντες, και μέσω αυτών σε άλλους συμπολίτες και συντοπίτες, αφ’ ετέρου δε οικονομική ελάφρυνση διά της αποφυγής προσθέτων δαπανών κοντά στις ήδη δυσβάστακτες γιά τους περισσότερους, αν όχι όλους τους παράγοντες του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου.
Βεβαίως, θα μπορούσε να κάνει κανείς λόγο περί δύο «κακών», δηλαδή την αρχική διακοπή διεξαγωγής των τοπικών ποδοσφαιρικών διοργανώσεων και τώρα την επανέναρξη σε ρυθμούς εξοντωτικούς γιά ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές.
Σ’ αυτήν την περίπτωση η απάντηση δεν είναι «μεταξύ κακών», εν προκειμένω δύο, «το μη χείρον βέλτιστον», ώστε να θεωρηθεί ως «βέλτιστη» η συνέχιση των διοργανώσεων, από την στιγμή που υπάρχει η δυνατότητα να ακολουθηθεί ένας… «τρίτος δρόμος», ο «δρόμος» της ολοκλήρωσης της φετινής περιόδου στο σημείο της διακοπής της.
Είναι ο λιγότερο «τραχύς δρόμος», που εξασφαλίζει αποφυγή περαιτέρω συνεπειών και επιπτώσεων από την μέχρι στιγμής δράση της πανδημίας και «οδηγεί», επίσης εκ του ασφαλούς, στην επανέναρξη της αγωνιστικής δραστηριότητας σε χρονικό σημείο με πολύ καλύτερες και ευνοϊκότερες συνθήκες.
Σε κάθε περίπτωση η τελική απόφαση είναι θέμα σωματείων και αρμοδίων οργάνων της ΕΠΣΚ, είτε από μία ειδική γενική συνέλευση είτε κατόπιν εισηγήσεων των πρώτων και εκτελέσεως των δευτέρων.
Η στήλη απλώς θέτει υπ’ όψιν τους αυτόν τον «τρίτο δρόμο» ως ένα ακόμη πιθανόν κριτήριο, που θα μπορούσε να χρησιμεύσει στην εκ μέρους των ανωτέρω λήψη της όποιας απόφασης.
