Στήριξη από όλους

Γράφει ο Σταύρος Φάσσος

Σε οποιοδήποτε τομέα η συνεργασία φορέων, σε ό,τι αφορά στην αντιμετώπιση, προώθηση και επίλυση θεμάτων του, είναι πάντα πολύ πιό αποτελεσματική από την «κατά μόνας» δράση.

Σχετικώς με την διαιτησία ποδοσφαίρου η στήλη αυτή υποστηρίζει από καταβολής της την άποψη και θέση, ότι συγκαταλέγεται στους χώρους εκείνους, στους οποίους η συνεργασία ανάμεσα στους εμπλεκομένους φορείς αποτελεί «μονόδρομο» γιά την ουσιαστική πρόοδό τους.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 η κιλκισιώτικη διαιτησία είχε φτάσει σε σημείο ακόμη και αποτελμάτωσης, τόσο ποσοτικώς όσο και ποιοτικώς.

Τότε ο επίσημος φορέας της, με την επί μακρόν επωνυμία Σύνδεσμος Διαιτητών Ποδοσφαίρου Κιλκίς (ΣΔΠΚ) ανέλαβε πρωτοβουλίες δραστικής αντιμετώπισης του φαινομένου, όπως λειτουργία σχολών διαιτησίας ανά συχνά διαστήματα, θέσπιση κινήτρων γιά προσέλκυση των νέων στην συστηματική ενασχόληση με την διαιτησία, αναβάθμιση των προγραμμάτων εκπαίδευσης, εκγύμνασης και κατάρτισης κ.α.

Οι πρωτοβουλίες αυτές απέδωσαν σχεδόν αμέσως, και πριν τα μέσα της εν λόγω δεκαετίας ο αριθμός των διαιτητών αυξήθηκε μέχρι του σημείου να καλύπτονται όλες οι ανάγκες των τοπικών διοργανώσεων, ακόμη και με συμμετοχή περισσοτέρων των εβδομήντα ομάδων, ενώ λίγο μετά τα μέσα της δεκαετίας, οι ανάγκες υπερκαλύπτονταν ακόμη και χωρίς τους αρκετούς Κιλκισιώτες διαιτητές, που ορίζονταν για αγώνες εθνικών πρωταθλημάτων είτε ως διαιτητές είτε ως επόπτες γραμμών (βοηθοί διαιτητές).

Καθοριστικό ρόλο σ’ αυτήν την επάρκεια διαδραμάτισαν οι «γέφυρες» συνεννόησης του φορέα της διαιτησίας με τα σωματεία του νομού, που οδήγησαν στον περιορισμό ή και εξάλειψη προκαταλήψεων και στην εμπέδωση πνεύματος αλληλοκατανόησης και συνεργασίας. Και τούτο ανεξάρτητα από το ότι κάποιες «τριβές» ή αντιπαραθέσεις ουδέποτε εξέλιπαν, περιοριζόμενες, ωστόσο, εντός των φυσιολογικών ορίων.

Άλλωστε στον χώρο του ποδοσφαίρου είναι αδύνατον να μην προκύπτουν διαφωνίες και εντάσεις μεταξύ σωματείων και διαιτητών, από την στιγμή που οι κανονισμοί του αθλήματος, όπως του κάθε αθλήματος και χώρου, ενώ είναι κοινοί γιά όλους, πάντα υπόκεινται στην υποκειμενική ερμηνεία του καθενός. Όμως, παρ’ όλα αυτά, γιά πολλά χρόνια το επίπεδο της κιλκισιώτικης διαιτησίας, χάρη στην προαναφερθείσα συνεργασία, είχε φτάσει σε ικανοποιητικό ύψος, τόσο από ποσοτικής όσο και από ποιοτικής πλευράς.

Ήλθε, όμως, η παρατεταμένη οικονομική κρίση της τελευταίας δεκαετίας, να «παρασύρει» και τους χώρους του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου και της διαιτησίας τους, που υπέστησαν δραματική συρρίκνωση, και το μόνο «ευτύχημα» (τρόπος του λέγειν) είναι, ότι εδώ και κάποια χρόνια το πρόβλημα επάρκειας προσωπικού και στον χώρο της διαιτησίας αμβλύνεται από την φθίνουσα «πορεία» του αριθμού των ομάδων, εξ αιτίας της οφειλόμενης στην κρίση απενεργοποιήσεως σημαντικού αριθμού σωματείων. Η υγειονομική κρίση του τελευταίου χρόνου ήταν απλώς… «το κερασάκι» στην τούρτα.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο, προκειμένου να επιβιώσουν το κιλκισιώτικο ποδόσφαιρο και η διαιτησία του, καθίσταται και πάλι, σχεδόν τρεις δεκαετίες μετά, επιτακτικώς αναγκαία, σε σημείο «μονοδρόμου», η ανανέωση και ενίσχυση της συνεργασίας του φορέα της διαιτησίας με τα σωματεία, τουλάχιστον τα ενεργά, προς την κατεύθυνση πρώτα της ποσοτικής και κατόπιν της ποιοτικής αναβάθμισης του διαιτητικού προσωπικού του νομού.

Που σημαίνει, ότι και οι δύο πλευρές, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα δεδομένα της σύγχρονης πραγματικότητας, καλούνται, με την ουσιαστική στήριξη του δευτεροβαθμίου οργάνου του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου, δηλαδή της ΕΠΣ Κιλκίς:

-Να προβαίνουν σε ενέργειες ενίσχυσης της αμοιβαίας κατανόησης και εξάλειψης της αμοιβαίας καχυποψίας και προκαταλήψεων, που οφείλονται εν πολλοίς στα εκατέρωθεν λάθη του παρελθόντος.

-Να εξετάσουν και να προχωρήσουν στην θέσπιση κινήτρων γιά υποψήφιους νέους διαιτητές, προσαρμοσμένων στις απαιτήσεις του σήμερα.

-Να μεριμνούν γιά την κατά διαστήματα διοργάνωση και λειτουργία σχολών διαιτησίας ποδοσφαίρου, με τα σωματεία να προσπαθούν δικές τους επιλογές προσώπων και τον φορέα της διαιτησίας να εκπαιδεύει και να καταρτίζει τους υποψήφιους νέους διαιτητές σε βαθμό και επίπεδο, που να εγγυάται την σταθερή παρουσία τους στον χώρο, προκειμένου το προσωπικό της διαιτησίας να αυξηθεί και πάλι με γεωμετρική πρόοδο.

Πρέπει δε να ληφθεί υπ’ όψιν και από τις τρεις πλευρές η πριν λίγο καιρό η εμφάνιση του νέου φορέα στον χώρου του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου, που είναι ο σύνδεσμος προπονητών ποδοσφαίρου Κιλκίς (ΣΠΠΚ).

Ένας φορέας στελεχωμένος από ανθρώπους, που «παίζουν στα δάκτυλα» τα του χώρου, και με τις γνώσεις και πείρα τους, μπορούν να συνδράμουν καθοριστικώς στην προώθηση νέων, προκειμένου να ενασχοληθούν συστηματικώς με την διαιτησία, αλλά και στην διοργάνωση των σχολών διαιτησίας, στηρίζοντας τα προπονητικά προγράμματα του φορέα της διαιτησίας γιά τους υποψήφιους νέους διατητές.

Βεβαίως, το εγχείρημα των αρχών της δεκαετίας του ’90 συντελέσθηκε χωρίς την ύπαρξη συλλογικού οργάνου των προπονητών.

Τώρα, όμως, αυτό όχι μόνον υπάρχει, αλλά είναι και σε θέση, γιά τους προαναφερθέντες λόγους, να έχει καθοριστική συμβολή στην υπόθεση της στήριξης του τομέα της διαιτησίας, δεδομένου και του ότι αρκετά μέλη του διετέλεσαν και διαιτητές.

Θα ήταν ό,τι καλύτερο γιά το κιλκισιώτικο ποδόσφαιρο, να «μπει» και ο σύνδεσμος προπονητών στο «παιχνίδι» της ποσοτικής και ποιοτικής ανάκαμψης της διαιτησίας του.

Διότι, όσο περισσότεροι οι συμμετέχοντες σε κάποιο εγχείρημα φορείς, τόσο μεγαλύτερη και αποφασιστικότερη η εφαρμογή του «η ισχύς εν τη ενώσει».