Και ο κορωνοϊός έχει …δύο “όψεις”

Γράφει ο Σταύρος Φάσσος

Ένα από τα πλέον ακανθώδη προβλήματα στον χώρο του κιλκιοσιώτικου ποδοσφαίρου, ως προεκτάσεως του ελληνικού, στο σύνολό του, ήταν η επί πολλές δεκαετίες από ανεπαρκής μέχρι ανύπαρκτη ιατρική υποστήριξη του έμψυχου δυναμικού και η από ανεπαρκής μέχρι ανύπαρκτη ιατρική κάλυψη των αγώνων όλων των διοργανώσεων.

Κατά το διανυθέν διάστημα της πρώτης εικοσαετίας

του 21ου αιώνα έγιναν “βήματα εμπρός”, συντελέσθηκαν αρκετές θετικές μεταβολές και γενικότερα υπήρξε κάποια μέριμνα, έτσι που σήμερα η κατάσταση να είναι σαφώς καλύτερη σ’ αυτόν τον τομέα.

Ωστόσο, η δεύτερη δεκαετία του εν λόγω διαστήματος,που “δύει” φέτος, χαρακτηρίσθηκε από “βαθειά” οικονομική κρίση, με ποιοκίλες επιπτώσεις σε όλους τους τομείς, που δεν άφησαν “ανέγγιχτους” ούτε τον τομέα της υγείας ούτε τον χώρο του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου.
Εξ ου και το ότι, παρά την επιτευχθείσα πρόοδο στα θέματα της ιατρικής υποστήριξης τουποδοσφαιρικού δυναμικού και της ανελλιπούς ιατρικής κάλυψης αγώνων, το γενικό πρόβλημα δεν συγκαταλέγεται ακόμη στα οριστικώς επιλυθέντα, και τα επί μέρους και κατά τόπους εξακολουθούν να υφίστανται.

Όσο και να “ηχεί” παράξενο, η παρούσα συγκυρία της πανδημίας του νέου κορωνοϊού, σε συνδυασμό με τις επιβαλλόμενες αναθεωρήσεις και προσαρμογές στην διαχείριση της γενικής οικονομίας, μετά το πλήγμα που υπέστη αυτή από τις “παρενέργειες” της εν λόγω πανδημίας, καθιστούν εφικτή μιάν αρκούντως αποτελεσματική αντιμετώπιση του προαναφερθέντος επί μέρους προβλήματος.

Έτσι, η ιατρική υποστήριξη του ποδοσφαιρικού δυναμικού και η ανελλιπής ιατρικής κάλυψης των αγώνων σε τοπικό αλλά και πανελλήνιο επίπεδο συνιστούν απολύτως εφικτό αντικειμενικό σκοπό, αν:

– Από πλευράς Πολιτείας, μιάς και οι περιστάσεις της συγκυρίας το ευνοούν, εξασφαλισθούν χρηματοδοτικές “πηγές” γιά περαιτέρω ενίσχυση του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού των δημοσίων νοσηλευτικών ιδρυμάτων (νοσοκομείων, κέντρων υγείας, αγροτικών ιατρείων), με περισσότερες προσλήψεις και όσο το δυνατόν καλύτερο καταμερισμό.

– Από πλευράς ιδιωτικής πρωτοβουλίας συνεχισθεί και ενταθεί η προσπάθεια αναβάθμισης των δημοσίων νοσηλευτικών ιδρυμάτων ως προς τον εξοπλισμό, τα μέσα και τις παρεχόμενες υπηρεσίες, αλλά και η στήριξη του ιατρικού προσωπικού του ιδιωτικού τομέα στην εκ μέρους του παροχή υπηρεσιών στον χώρο του ερασιτεχνικού (ή, έστω, … “ερασιτεχνικού”) ποδοσφαίρου (εν προκειμένω του κιλκισιώτικου).

− Από πλευράς τοπικής διοικήσεως και των δύο βαθμίδων, στο πλαίσιο των όποιων αρμοδιοτήτων και δυνατοτήτων τους, υπάρξει συνδρομή στις πρωτοβουλίες των άλλων δύο φορέων και εξ ιδίων ποικιλότροπη ενίσχυση της προσπάθειας των ποδοσφσιρικών συλλόγων να καλύπτουν τις ανάγκες ιατρικής υποστήριξης του έμψυχου δυναμικού τους και να διεξάγουν όλους τους αγώνες με παρουσία ιατρού.

Και, μάλιστα, χωρίς να “παροπλισθεί” το λοιπό προσωπικό του τομέα υγείας (νοσηλευτές, στελέχη του ΕΚΑΒ και του Ερυθρού Σταυρού, φυσικοθεραπευτές, μαλάκτες), του οποίου η παρουσία στους αγωνιστικούς χώρους θα παραμείνει σημαντική και χρήσιμη, χωρίς να υποκαθιστά την αντίστοιχη του ιατρού, όπως συμβαίνει σήμερα εξ αιτίας του ελλιπούς ιατρικού προσωπικού του εθνικού συστήματος υγείας (ΕΣΥ).

Βεβαίως, από την στιγμή που ενέσκυψε ως επιδημία στην χώρα μας και μέρος της πανδημίας ο νέος κορωνοϊός, είναι γεγονός, ότι και από τους τρεις προαναφερθέντες “άξονες” (Πολιτεία, ιδιωτική πρωτοβουλία, τοπική διοίκηση) υπήρξε μία πλειοδοσία σε ενέργειες και κινήσεις γιά την ουσιαστική ενίσχυση του τομέα της υγείας γενικότερα.

Το ζητούμενο, λοιπόν, σε σχέση με το επί μέρους παρατιθέμενο θέμα της ανελλιπούς ιατρικής υποστήριξης του ποδοσφαιρικού δυναμικού και της πλήρους ιατρικής κάλυψης όλων των αγωνιστικών εκδηλώσεων στον χώρο του κιλκισιώτικου ποδοσφαίρου, είναι, τέτοιες ενέργειες και κινήσεις να συνεχισθούν, ώστε η ενίσχυση του τομέα της υγείας να φτάσει σε σημείο, που να τον καταστήσει πλήρως λειτουργούντα και ικανό να καλύπτει όλες τις ανάγκες, άρα και τις εκ του κανονισμού προβλεπόμενες γιά την ασφαλή διεξαγωγή των ποδοσφαιρικών αγώνων.

Μία ασφάλεια, γιά την οποία δεν αρκούν ούτε οι άδειες κερκίδεςή η διεξαγωγή αγώνων σε γήπεδα χωρίς κερκίδα ούτε οι αποστάσεις, όταν σε τέτοια γήπεδα επιτρέπεται η προσέλευση συγκεκριμένου αριθμού θεατών, ούτε η πιό σχολαστική απολύμανση των γηπεδικών εγκαταστάσεων , από την στιγμή που δεν βρίσκεται στο γήπεδο ιατρός ή/και καταρτισμένο στην παροχή πρώτων βοηθειών στέλεχος άλλου κλάδου του τομέα υγείας.

Είναι, επομένως, αυτή η “ασφαλιστική δικλείς” στην οποία έχουν καθήκον να εστιάσουν Πολιτεία, ιδιωτική πρωτοβουλία και τοπική διοίκηση, και η οποία ξεκινά, όπως αναφ,ερθηκε, από μία γενικότερη ριζική αναδιοργάνωση του ΕΣΥ, την οποία ούτως ή άλλως κατέστησε αναγκαία η πανδημία του νέου κορωνοϊού, ανεξαρτήτως των επί μέρους απόψεων γι’ αυτήν και ανεξαρτήτως απαιτουμένου κόστους.

Μία αναδιοργάνωση, που, εκτός των άλλων, θα δώσει ώθηση και στην όλη διαδικασία ετήσιας διεκπεραίωσης των ποδοσφαιρικών θεσμών του νομού Κιλκίς, καθώς θα απαλλάξει τον χώρο από ένα διαχρονικό “βραχνά” , όπως ήταν επί δεκαετίες η ελλιπής ιατρικήυποστήριξη του ποδοσφαιρικού δυναμικού και κάλυψη των αγώνων, που αντιμετωπιζόταν με … “αλχημικά γιατροσόφια”.

Άρ, σίγουρα “κακός” ο νέος κορωνοϊός, όμως και σ’αυτήν την περίπτωση μπορεί να έχει εφαρμογή το “ουδέν κακόν αμιγές καλού”.

Αρκεί, φυσικά, να υπάρξει και να επιδειχθεί η απαιτούμενη από όλες τις πλευρές βούληση.