Ίσως είναι καιρός τώρα

Γράφει ο Σταύρος Φάσσος

Όπως είναι τοις πάσι γνωστόν, η οικονομική κρίση, που διαρκεί εδώ και περισσότερο από μία δεκαετία, δεν έχει αφήσει αλώβητο κανένα τομέα.

Έτσι, και ο τομέας του αθλητισμού έχει υποστεί σε υπερθετικό βαθμό τις επιπτώσεις της, οι οποίες έχουν αφήσει έντονο «αποτύπωμα» και στο «οικοδόμημα» του κιλκισιώτικου αθλητισμού.

Και ως να μην έφτανε η οικονομική κρίση, τον τελευταίο ενάμιση χρόνο προστέθηκε σε αυτήν και η υγειονομική της πανδημίας του νέου κορωνοϊού, σε ένα συνδυασμό όχι απλώς «τροχοπέδη», αλλά «αναστολέα» κάθε παραγωγικής δραστηριότητας και αναπτυξιακής προοπτικής στον χώρο του αθλητισμού, ιδίως δε του τοπικού.

Ένα από τα αντιπροσωπευτικότερα παραδείγματα φορέα του κιλκισιώτικου αθλητισμού, συγκαταλεγομένου την τελευταία πενταετία στους «μεγάλους χαμένους» της σύνθετης κρίσης, είναι αυτό της χειροσφαιρικής ομάδας του ΓΑΣ Κιλκίς.

Μιάς ομάδας, η οποία, όταν οι δείκτες της οικονομίας «ευημερούσαν», τόσο σε επίπεδο κεντρικής διοίκησης όσο και σε επίπεδο ιδιωτικής πρωτοβουλίας, είχε εξασφαλίσει οικονομική «επιφάνεια», που της επέτρεπε όχι μόνο να κατέχει μονίμως θέση στην ανώτερη κατηγορία του ελληνικού χειροσφαίρου αλλά και να συγκαταλέγεται στις πρωταγωνίστριές του, με πολλές εγχώριες και διεθνείς «περγαμηνές».

Μόλις, εξ αιτίας της κρίσεως, και δεδομένων των από αισθητά μέχρι πολύ μικροτέρων μεγεθών της κιλκισιώτικης οικονομίας, η «ροή» οικονομικών πόρων είτε ελαττώθηκε δραματικώς είτε «στέρεψε» εντελώς, η χειροσφαιρική ομάδα του ΓΑΣ Κιλκίς ακολούθησε φθίνουσα πορεία, έχασε την αίγλη του παρελθόντος, αποσύρθηκε από το «προσκήνιο» του αθλήματος και, εν τέλει, υπέστη κατηγοριακή υποβάθμιση.

Το ευτύχημα στην περίπτωσή της είναι, ότι αφ΄ενός μεν συνέχισε και συνεχίζει να λειτουργεί ως «φυτώριο» του ελληνικού χειροσφαίρου, και μάλιστα εκ των πλέον αναγνωρισμένων, διατηρώντας έτσι την παράδοση άνω των τεσσάρων δεκαετιών (από… ιδρύσεώς της), αφ΄ετέρου δε δεν περιέπεσε ποτέ στην αφάνεια, όπως συνέβη με άλλες ιστορικές ομάδες, όχι μόνο χειροσφαιρικές αλλά και διαφόρων άλλων αθλοπαιδιών.

Τούτο σημαίνει, ότι, ναι μεν το «δένδρο» του ΓΑΣ Κιλκίς έχασε από την «ασθένεια» της κρίσης «κλαδιά» και «φύλλωμα», πλην όμως ο «κορμός» και, το κυριότερο, οι «ρίζες» παρέμειναν άθικτα και συνεχίζουν να «παράγουν».

Σ΄αυτό ακριβώς το σημείο είναι αναγκαίο, να εστιάσουν την προσοχή τους οι διοικητικοί και εξωδιοικητικοί παράγοντες του συλλόγου αλλά και όλοι εκείνοι οι οικονομικοί φορείς και παράγοντες, που συνηθίζουν να επενδύουν στον αθλητισμό. Εν γνώσει του ότι το συγκεκριμένο «δένδρο» δεν έχει «ξεραθεί», και χρειάζεται μόνο μία στοιχειώδη «περιποίηση» (στελέχωση, αγωνιστικός τομέας) και κάποια «λελογισμένη λίπανση» (οικονομική στήριξη), θα πρέπει να το βοηθήσουν να ανακάμψει και σταδιακώς να επανέλθει στην αρχική «βλάστηση» και «ανθοφορία».

Όλο αυτό «μεταφράζεται» σε στελέχωση, προετοιμασία, διοικητική και εξωδιοικητική πλαισίωση και κάθε εν τω μέτρω του εφικτού οικονομική στήριξη (χορηγίες, προσφορές, διαφημίσεις, λοιπές «πηγές» χρηματοδότησης), με άλλα λόγια δημιουργία σταθερού αγωνιστικού και οικονομικού υποβάθρου, που να παρέχει στον ΓΑΣ Κιλκίς την δυνατότητα να «αποκολληθεί» από τον «ύφαλο», στον οποίο έχει «κολλήσει» τα τελευταία χρόνια, και να «πλεύσει» και πάλι προς τα «μεγάλα λιμάνια» του ελληνικού χειροσφαίρου.

Πιό απλά, λίγο πριν το ξεκίνημα της νέας αγωνιστικής περιόδου, τόσο οι αγωνιστικοί και διοικητικοί συντελεστές της ομάδας όσο και οι επενδύοντες στον αθλητισμό οικονομικοί φορείς και παράγοντες, που θα μπορούσαν να στηρίξουν στην παρούσα συγκυρία και φάση τον ΓΑΣ Κιλκίς, θα ήταν θετικό το να λάβουν υπ΄όψιν, ότι είναι αναγκαίο, ο σχετικός προγραμματισμός αρχικώς μεν να εστιάζεται στην «διατήρηση των κεκτημένων», με την σταθερή παρουσία στην α2 εθνική κατηγορία, και μάλιστα σε πρωταγωνιστικό ρόλο, πλήν, όμως, έστω και στα «ψιλά γράμματα» να κινείται «αθορύβως» προς την κατεύθυνση της διεκδίκησης της επανόδου στην πρώτη τη τάξει κατηγορία του ελληνικού χειροσφαίρου.

Τώρα, που μία ακόμη «φουρνιά»…. «πιτσιρικάδων» του ΓΑΣ Κιλκίς έχει «ωριμάσει», εξασφαλίζοντας στελεχιακή επάρκεια με λίγες ή και ελάχιστες προσθήκες.

Τώρα, που σε σχέση τόσο με άλλες ομάδες όλης της χώρας όσο και με το δικό του παρελθόν, ο ΓΑΣ Κιλκίς συγκαταλέγεται σ΄αυτές με την επαρκέστερη γηπεδική υποδομή.

Τώρα, που η «κατακλυσμιαία» ανάπτυξη των μέσων επικοινωνίας και ενημέρωσης καθιστά πιό εκλυστική την επένδυση κάθε οικονομικού παράγοντα ή φορέα σε αθλητική ομάδα, ως εξασφαλίζουσα πολύ ευρύτερη απήχηση και προβολή, σε σχέση με άλλους τομείς.

Τώρα, που κάθε ομάδα μπορεί να ενισχυθεί με «λίγα από πολλούς», χωρίς να προσδοκεί το λιγότερο κατά την παρούσα συγκυρία εφικτό «πολλά από λίγους».

Ας ληφθούν, λοιπόν, υπ΄όψιν όλα αυτά από όλους τους προαναφερθέντες και γιά έναν ακόμη κρίσιμο λόγο: Καμμία ομάδα, ακόμη και η πλέον ευκατάστατη δεν μπορεί να λειτουργήσει και, κατά μείζονα λόγο, να αποφύγει την «καθήλωση» στην αφάνεια, αν δεν παρέχει στα στελέχη της τον βασικό «κινητήριο μοχλό», που είναι… τα κίνητρα.

Και, ως γνωστόν, όταν μία ομάδα «βολοδέρνει» στην αφάνεια και την εξ αυτής ανασφάλεια, συνιστά ουσιαστικό αγωνιστικό κίνητρο η επιλογή του αντικειμενικού σκοπού της κατηγοριακής αναβάθμισης, που γιά τους αθλητές σημαίνει καλύτερες αγωνιστικές συνθήκες, περισσότερη φήμη και περισσότερες ευκαιρίες αγωνιστικής καταξίωσης.

Άλλωστε, συναισθηματικώς δεν είναι ό,τι καλύτερο γι΄αυτούς, να σκέφτονται ότι άλλες ομάδες διακρίνονται τώρα στα «ζόρικα», εκεί που την εποχή των «βολικών» απλώς… έβλεπαν την πλάτη του ΓΑΣ Κιλκίς!
Ας έχουν, λοιπόν, κατά νου όλοι οι συντελεστές του ΓΑΣ Κιλκίς, ότι, αν μη τι άλλο, δεν είναι ούτε κατακριτέο ούτε επιλήψιμο, αν προσέλθουν στην «τσόχα» για το «παιχνίδι» του πρωταθλήματος α2 εθνικής κατηγορίας, έχοντας … «στο μανίκι τους» τον «άσσο» της (επ)ανόδου στην α1.

Ας προσπαθήσουν, αν μη τι άλλο, να μην ανακοπεί μία «πορεία» προς το ενδεχόμενο, το «στάδιο» της στασιμότητας να το ακολουθήσει αυτό που «μαρασμού».

Ό,τι χειρότερο, δηλαδή, γιά το κιλκισιώτικο χειρόσφαιρο και, κατ΄επέκτασιν, τον κιλκισιώτικο αθλητισμό.