Δεν πρέπει να «παγώσουν»
Γράφει ο Σταύρος Φάσσος
Πριν λίγο καιρό δρομολογήθηκε η εκτέλεση σειράς έργων υποδομής στο δημοτικό στάδιο Πολυκάστρου, με την ολοκλήρωση των οποίων θα συντελεσθεί σημαντική αναβάθμισή του.
Της εξελίξεως αυτής είχε προηγηθεί η δρομολόγηση του έργου της ανακατασκευής του περιφερειακού στίβου και των σκαμμάτων του δημοτικού σταδίου Κιλκίς, με επίστρωσή τους με νέο ελαστικό τάπητα («ταρτάν»).
Ύστερα, όμως, προέκυψε η έξαρση της πανδημίας του νέου κορωνοϊού και η επιβολή του δευτέρου εντός
του τρέχοντος έτους «απαγορευτικού» ή «λοκ ντάουν», που ξεκίνησε το Σάββατο 7.11.20.
Δεδομένου ότι σε τέτοιες περιπτώσεις πάντοτε υφίστανται συνέπειες και στον τομέα των δημοσίων έργων, με άμεση κορυφαία την αναστολή της κατασκευαστικής δραστηριότητας ενόσω διαρκεί η κάθε κρίση, είναι επόμενο είτε η μη έναρξη κατασκευής προγραμματισμένων και δρομολογημένων αθλητικών έργων είτε η μη συνέχιση και αποπεράτωση ημιτελών να προκαλεί απογοήτευση στην κάθε τοπική κοινωνία, και δη στην φίλαθλο κοινή γνώμη της.
Ωστόσο, οι αντιδράσεις σε κάθε τέτοια συγκυρία δεν πρέπει να εστιάζονται στις όποιες αποφάσεις αναστολής της όποιας κατασκευαστικής δραστηριότητας στον τομέα του αθλητισμού, στο πλαίσιο ενός γενικού «απαγορευτικού».
Το ζητούμενο είναι άλλο: Να μην αποτελούν σε καμμία περίπτωση η όποιες παρενέργειες της όποιας κρίσης αιτία είτε … πολύ μακρινής χρονικής μετάθεσης είτε ματαίωσης είτε ποιοτικής έκπτωσης αυτών των έργων.
«Βρέξει – χιονίσει», τα έργα αθλητικής υποδομής, ιδίως από την στιγμή που έχουν ξεκινήσει, πρέπει να εκτελούνται, ενώ το ίδιο ισχύει και για τον προγραμματισμό άλλων, που θεωρούνται «ώριμα».
Διότι, στην πραγματικότητα το κόστος κατασκευής ενός αθλητικού έργου είναι πολύ μεγαλύτερο, όταν αναβάλλεται συνεχώς είτε η κατασκευή είτε η αποπεράτωσή του, σε σχέση με το αρχικό κονδύλιο κατασκευής του, ανεξαρτήτως δυσκολιών από τις όποιες δυσμενείς συγκυρίες.
Είναι, δηλαδή, προτιμώτερο να κάνει η Πολιτεία την όποια «θυσία» και να διαθέσει το όποιο απαιτούμενο κονδύλιο κατά την όποια μη ευνοϊκή συγκυρία, παρά να αφήνει να διαιωνίζεται ως εκκρεμότητα η κατασκευή οποιουδήποτε έργου αθλητικής υποδομής, που και το κόστος πολλαπλασιάζει και δυσμενείς επιπτώσεις στην λειτουργία του αθλητικού «οικοδομήματος» κάθε περιοχής έχει.
Πιό απλά, σε σχέση με τα υπό εκτέλεσιν ή αποπεράτωσιν έργα αθλητικής υποδομής στον νομό Κιλκίς, η δεύτερη δυσμενής συγκυρία της πανδημίας του νέου κορωνοϊού δεν θα πρέπει να λειτουργήσει ανασταλτικώς στην κρίση των ιθυνόντων των αρμοδίων οικονομικών οργάνων της Πολιτείας, όσον αφορά σε συγκεκριμένα τέτοια έργα, σε σημείο που τούτος ο τόπος, να «πληρώσει» γιά άλλη μία φορά τα «σπασμένα» των μεγάλων καθυστερήσεων στην ανάπτυξη της αθλητικής υποδομής του, με επακόλουθο την επί μακρόν αθλητική «φυτοζωία» του, εκεί που ανέκαθεν δεν υστερούσε σε ποιότητα εμψύχου δυναμικού.
Τουλάχιστον, ό,τι έχει δρομολογηθεί και ό,τι έχει ξεκινήσει πρέπει να προχωρήσει.
Κλειστό προπονητήριο – προθερμαντήριο δημοτικού σταδίου Κιλκίς, ελαστικός τάπητας στον περιφερειακό στίβο του ιδίου σταδίου, εξαγγελθέντα και δρομολογηθέντα έργα αναβάθμισης όλων των εγκαταστάσεων και τοποθέτηση ηλεκτροφωτισμού στο δημοτικό στάδιο Πολυκάστρου, βελτίωση του περιφερειακού στίβου και σκαμμάτων του δημοτικού σταδίου Γουμένισσας και προπονητήρια ρίψεων σε Μάνδρες και Κιλκίς είναι ενδεικτικές περιπτώσεις έργων αθλητικής υποδομής, την οποία πρέπει να αποκτήσει ο κιλκισιώτικος αθλητισμός ανεξαρτήτως αρνητικών συγκυριακών παραγόντων σαν την πανδημία.
Και ναι μεν, υφίσταται γενικότερο θέμα οικονομικής ύφεσης, όμως σε κάθε περίπτωση πρόκειται για κρίση εν καιρώ ειρήνης, άρα υπάρχουν πολύ σοβαρές δυσκολίες, όχι, όμως, αδιέξοδα.
Αυτά, δηλαδή, που δεν πρέπει να υπάρχουν και στο θέμα των αναγκαιούντων έργων αθλητικής υποδομής στον νομό Κιλκίς.
