Δεν είναι και λίγα

Γράφει ο Σταύρος Φάσσος

Πρώτα η «ξεραΐλα» της περιόδου μετά την φοβερή δοκιμασία της δεκαετίας του ’40. Κατόπιν η συντελεσθείσα με αργά αλλά σταθερά «βήματα» ποσοτική πρόοδος των δεκαετιών του ’50, του ‘60 και του ‘70. Ύστερα η επιτάχυνση της ποσοτικής και η επακολουθήσασα ποιοτική πρόοδος από την δεκαετία του ’90 και μετά. Αυτή είναι σε «μικρογραφία» η πορεία του κιλκισιώτικου αθλητισμού τα τελευταία εβδομήντα χρόνια, κατά τα οποία αυτός πέρασε από «χίλια μύρια κύματα» μέχρι να φτάσει στο «λιμάνι» της αναγνώρισης και καταξίωσης.

Το πιό σημαντικό, όμως, κεφάλαιο της ιστορίας του είναι αυτό, το οποίο «εγράφη» και συνεχίζει να «γράφεται» τις τελευταίες τρεις δεκαετίες με την αδιάλειπτη παρουσία φορέων του στο πανελλήνιο αλλά ακόμη και διεθνές «στερέωμα» αρκετών αθλημάτων, που «καλλιεργούνται» και αναπτύσσονται από αυτούς. Και τούτο, διότι από το χρονικό εκείνο σημείο και μετά το «οικοδόμημα» του κιλκισιώτικου αθλητισμού απηλλάγη σιγά-σιγά από τα «υποστυλώματα», που χρειαζόταν στο απώτερο παρελθόν εξ αιτίας πολύ σημαντικών ελλείψεων σε υλικοτεχνική υποδομή και οργάνωση, και έφτασε πλέον σε σημείο να πληροί προϋποθέσεις απρόσκοπτης λειτουργίας ως «κυψέλης» αθλητικής ανάπτυξης.

Κάποτε κιλκισιώτικος αθλητισμός σήμαινε…κιλκισιώτικο ποδόσφαιρο, αφού μόνον αυτό το άθλημα είχε πλήρη εκπροσώπηση σε «πλάτος», «βάθος» και «ύψος».

Από την δεκαετία του ’80 και έως σήμερα προέκυψαν στον νομό αρκετοί σύλλογοι, και μαζί τους πολλαπλασιάσθηκαν τα αθλήματα, που «καλλιεργούνται» σ’ αυτόν. Επί πλέον τα παλαιότερα χρόνια, κατά τα οποία είτε δεν υφίστατο είτε ήταν υποτονική η μέριμνα για τα τμήματα υποδομής ή «φυτώρια», τόσο στο ποδόσφαιρο όσο και στα άλλα αθλήματα, ο κιλκισιώτικος αθλητισμός διήγε συχνά περιόδους ύφεσης ή και πλήρους αφανείας, ακριβώς επειδή λόγω αυτής της τότε πραγματικότητος, διάφορες επιτυχίες ή διακρίσεις του ήταν πρόσκαιρες και με χαρακτήρα «αναλαμπής», που δεν αρκούσαν γιά να «κρύψουν» την «γύμνια» του.

Γι’ αυτό και οι κρίσεις, που σχεδόν την «παρέλυαν», δεν αποτελούσαν ασύνηθες φαινόμενο, αρκετές φορές δε χωρίς να υφίσταται ταυτοχρόνως οποιαδήποτε γενικευμένη κρίση. Αντιθέτως, σήμερα, ακόμη και αν βιώνει τις συνέπειες διαφόρων κρίσεων στον ίδιο βαθμό με άλλους τομείς, ακόμη και αν δηλαδή φορείς του παρακμάζουν ή αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα και οι αγωνιστικές διακρίσεις του ελαττώνονται, δεν υφίσταται κίνδυνος να περιπέσει σε αφάνεια και ανυποληψία, ακριβώς επειδή:

– Οι φορείς του, ακόμη και με λιγότερες δυνατότητες από ό,τι στο παρελθόν με επακόλουθο την ύφεση σε επίπεδο «κορυφής», μεριμνούν αδιαλείπτως γιά την λειτουργία των τμημάτων υποδομής ή «φυτωρίου», δηλαδή της βάσης, με επακόλουθο την διατήρηση αξιόλογου «πλάτους» και «βάθους» που βοηθεί το «καράβι» να αντέξει τους «κλυδωνισμούς» της όποιας κρίσης.

– Έχουν εκτελεσθεί αρκετά και σιγά-σιγά εκτελούνται και άλλα έργα ενίσχυσης των υποδομών σε εγκαταστάσεις και τεχνικό εξοπλισμό, σε σημείο που εξακολουθεί να αφίσταται από το επιθυμητό πλην όμως πολύ μακριά από αυτό της άλλοτε πλήρους ανυπαρξίας.

– Ακόμη και σε περιόδους πλήρους δυσπραγίας των φορέων, η παραγωγική διαδικασία και η επισημανθείσα βελτίωση των γενικών συνθηκών, ως προς τις εγκαταστάσεις και τα μέσα, αποτελεί σε αρκετές περιπτώσεις συνδυασμό επιτυχιών μονάδων ή ομάδων τους ηλικιακών κατηγοριών. Και αυτό είναι το «λίπασμα», που διατηρεί «ζωντανό» το «δένδρο» του κιλκισιώτικου αθλητισμού ακόμη και…στα πιό δύσκολα.

Την σωτήρια τα τελευταία χρόνια «στροφή» των αθλητικών συλλόγων του νομού στα τμήματα ηλικιακών κατηγοριών, χάρη και στην, σε σύγκριση με αυτήν των παλαιοτέρων δεκαετιών, όχι μεν επαρκή πλην όμως αισθητή βελτίωση των συνθηκών προπόνησης, καταδεικνύει και το γεγονός, ότι το τελευταίο διάστημα ο κιλκισιώτικος αθλητισμός απέσπασε αρκετές αγωνιστικές διακρίσεις από μονάδες και ομάδες ηλικιακών υποδομών. Όλοι σχεδόν οι σύλλογοι κλασικού αθλητισμού του νομού «έλαμψαν» στα διασυλλογικά πρωταθλήματα κλασικού αθλητισμού Κ.Μακεδονίας παμπαίδων α’ και παγκορασίδων α’ (κάτω των 16 ετών ή Κ16).

Οι ομάδες ηλικιακών κατηγοριών των καλαθοσφαιρικών συλλόγων «τα πήγαν» από καλά μέχρι πολύ καλά στα πρωταθλήματα Κ.Μακεδονίας της κατηγορίας της καθεμιάς πριν τα «σταματήσει»… ο νέος κορωνοϊός. Στα αντίσχοιχα πρωταθλήματα πάλης η υγειονομική κρίση δεν «εμπόδισε» Σέλευκο Ευρωπού και ΓΑΣ Κιλκίς να αναδείξουν γιά άλλη μία φορά πανελλληνιονίκες στις ηλικιακές κατηγορίες. Ο Αλέξανδρος Αξιούπολης ανεδείχθη πρωταθλητής τοπικής επιτροπής Θεσσαλονίκης της ΟΧΕ και θα συμμετάσχει στα τελικά του πανελληνίου πρωταθλήματος.

Τέλος, η νέα διοίκηση του Κιλκισιακού ανακοινώνει επισήμως, ότι τα τμήματα υποδομής θα αποτελέσουν το «εργαλείο» γιά «εκ βάθρων» ανασυγκρότηση του ιστορικού συλλόγου, ώστε αυτός να ανακτήσει την παλαιά δύναμη και αίγλη του. Και ναι μεν μπορεί κατά την παρούσα συγκυρία, και γιά διάφορες αιτίες, να λείπουν από το «κατάστιχο» ή «παλμαρέ» του κιλκισιώτικου αθλητισμού κάποιες διακρίσεις ή επιτυχίες στο ανώτερο αγωνιστικό επίπεδο των κατηγοριών ανδρών και γυναικών, από εκείνες που «ανεβάζουν» το γενικό επίπεδο δυνατοτήτων, αναγνώρισης και καταξίωσης, πλην όμως τα ανωτέρω παρατεθέντα δεν είναι και λίγα γιά τον αθλητισμό μιάς περιοχής, που δεν συγκρίνεται ως πληθυσμιακό και κοινωνικό μέγεθος με αρκετές άλλες.

Αν μη τι άλλο, είναι ενδεικτικές δυνατοτήτων, που μπορούν να αναπτυχθούν γιά τον κιλκισιώτικο αθλητισμό, εφ’όσον και κατά την παρούσα συγκυρία «πατήσει» στα «δικά του πόδια» και βασισθεί στις δικές του δυνάμεις. Και σε αυτό μπορούν να συμβάλουν …οι πάντες είτε οικονομικοί είτε κοινωνικοί είτε πολιτικοί παράγοντες , αναπτύσσοντας ένα ισχυρό «μέτωπο» μαζί με τους αθλητές και τους διοικούντες των συλλόγων. Πάντα εννοείται με προτεραιότητα στο διαρκές «στήριγμα» και «λίπασμα» του κιλκισιώτικου αθλητισμού, που είναι τα τμήματα ηλικιακών κατηγοριών ή «φυτώρια» ή «ακαδημίες» των συλλόγων.